Ημερομηνία δημοσίευσης: 1 Σεπτεμβρίου 2017
Οι Γερμανοί Der Weg Einer Freiheit αποτελούν κλασική περίπτωση συγκροτήματος που είναι διάσημοι κυρίως εντός των συνόρων της χώρας τους, και άγνωστοι σε πολλές χώρες του εξωτερικού, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας. Γι αυτό και το νέο, τέταρτο άλμπουμ του συγκροτήματος, θεωρείται πολυαναμενόμενο στη βάση τους, τη Γερμανία, αλλά για τους Έλληνες αποτελούν κάτι άγνωστο και αφανές. Κι ας κινούνται στο δημοφιλές, για την εποχή, είδος του ατμοσφαιρικού και πειραματικού post-black, βασισμένο στην πολυποίκιλη νοοτροπία των Wolves In The Throne Room, αλλά κυρίως, επίσης περισσότερο στην νοοτροπία και όχι στο ύφος, των συμπατριωτών τους, Downfall Of Gaia. Ας μην παραληφθεί όμως η επιρροή των Alcest στα ήρεμα και ατμοσφαιρικά σημεία.
Ο δρόμος της ελευθερίας που ακολουθούν, για να κάνουμε και λογοπαίγνιο με τη μετάφραση του ονόματός τους από τα Γερμανικά, περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά στοιχεία στη μουσική τους, και ταυτόχρονα πολλές εναλλαγές μεταξύ αυτών. Όσο εύκολο είναι να βρεθείς από την απόγνωση, την πίκρα και τις φρενήρεις ταχύτητες, στις μελωδίες, στο mid-tempo και τα αργά ατμοσφαιρικά περάσματα, άλλο τόσο εύκολο είναι να βρεθείς ξαφνικά στο ambient/drone και την προσωρινή ηρεμία. Και όλα αυτά χωρίς κανένα ίχνος ψευδοκουλτούρας, επιτήδευσης ή αποτυχία σύνδεσης των κομματιών μεταξύ τους. Ακόμα και το κλαρινέτο και τα βιολιά που χρησιμοποιούνται περιστασιακά στο καινούργιο άλμπουμ, το κάνουν να ακούγεται τόσο φυσιολογικό, σαν να είναι κάτι το αναμενόμενο. Αυτή η επιμονή τους στο να μπορούν να συνδέουν ακόμα και τις πιο αταίριαστες λεπτομέρειες, δείχνει μια ξεχωριστή ικανότητα. Αυτή η νοοτροπία λοιπόν, δε θα μπορούσε να λείψει και από αυτή τη δουλειά.
Φρενήρη, ντελιριακά ξεσπάσματα, ατμοσφαιρικά περάσματα χαμηλών ταχυτήτων, ambient/drone instrumental, καθαρά/μελωδικά μαζί με brutal φωνητικά, όλα αυτά μαζί οδηγούν σε ένα ακόμα αποτέλεσμα που θα μπορούσε είναι μεγάλος αχταρμάς, λόγω της εξαιρετικής δουλειάς που πραγματοποιήθηκε στις συνθέσεις, και ειδικότερα στη σωστή σύνδεση όλων των λεπτομερειών και το σωστό καταμερισμό και τη σωστή τοποθέτηση των εναλλαγών. Η ποικιλία είναι τόσο μεγάλη και έντονη, όση και η ποιότητα των συνθέσεων, με το αποτέλεσμα να ικανοποιεί ακόμα και τα πιο απαιτητικά αυτιά. Ένα μουσικό παζλ, που όσο πολύπλοκο δείχνει, τόσο εύκολο, απλό και οργασμικό αποδεικνύεται.
Ένα ακόμα άλμπουμ στο οποίο οι Γερμανοί δείχνουν την ικανότητά τους και αποδεικνύουν ότι άλμπουμ με άλμπουμ μεγαλώνουν και ωριμάζουν μουσικά, όλο και περισσότερο. Μέσα στο χαμό των άπειρων post-black metal σχημάτων που είδαν φως και μπήκαν, αντιγράφοντας κατά κόρον, οι Der Weg Einer Freiheit κράτησαν μόνο την νοοτροπία του ήχου και προσπαθούν κάθε φορά να επεκτείνουν τα ήδη ελεύθερα σύνορά τους, όσο περισσότερο μπορούν σε κάθε δουλειά. Ο μόνος λόγος για να μην αρέσει σε κάποιον αυτό το άλμπουμ είναι πολύ απλά να μην του αρέσει το συγκεκριμένο είδος. Ή, σε ακραίες περιπτώσεις, να μην του αρέσει η ποικιλία και οι εναλλαγές στις συνθέσεις.
Βαθμολογία: 86/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
