Παρασκευή και 13…. Για πολλούς μέρα γρουσουζιάς, για εμάς τους μεταλλάδες απλά η μέρα που επέλεξαν οι Γερμανοί της ‘’Big Teutonic Four’’ (μαζί με Kreator, Sodom, Tankard) να μας ‘’επιτεθούν’’ και να κυκλοφορήσουν τη νέα τους δουλειά. Ανήκω στους πολλούς που πιστεύουν ότι οι Destruction δεν έχουν τη θέση που τους αξίζει στο μεταλλικό στερέωμα και θα έπρεπε σίγουρα να βρίσκονται πιο ψηλά. Έχοντας μεγαλώσει με τους δίσκους τους, ήταν και ένας από τους λόγους να λατρέψω το Thrash metal. Πάντα είχαν το δικό τους ξεχωριστό στυλ και άφησαν πολλούς ύμνους…. ποιος δε ξέρει π.χ. το ‘’Mad Butcher’’;!
Το διάστημα 1990-2000 ήταν σίγουρα ο καταλύτης που η μπάντα έχασε μεγάλο μέρος της δημοτικότητας της. ‘Έχοντας σοβαρά προσωπικά προβλήματα, όπως και μεγάλη δυσκολία στο να υπογράψουν σε κάποια δισκογραφική εταιρία, η αλήθεια είναι ότι ξεχάστηκαν από μεγάλο μέρος του μεταλλικού κοινού. Δε το έβαλαν όμως κάτω και με φιλότιμες προσπάθειες συνέχισαν να βγάζουν δίσκους που πάντα ξεπερνούσαν την μετριότητα, χωρίς όμως να κάνουν το μεγάλο ‘’μπάμ’’.
Και φτάνουμε λοιπόν στο 2016 και στη νέα δουλειά της ‘’Αγίας Τριάδας’’! Ξεκινώντας ο δίσκος με το άκρως εντυπωσιακό ομώνυμο κομμάτι το οποίο είναι και το 1ο επίσημο video clip, αφήνουν τις καλύτερες προοπτικές για τη συνέχεια! Το γνωστό Speed/Thrash metal καλά κρατεί, ο Schmier φαίνεται να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα στα φωνητικά θυμίζοντάς μας ‘’Curse the gods’’ εποχές, όπως και στο μπάσο να υπερκαλύπτει την έλλειψη 2ου κιθαρίστα με το ‘’μπασοκιθαριστικό’’ παίξιμο του. Ο Mike παραμένει πραγματικός ηγέτης στις κιθάρες, τόσο στα ρυθμικά σημεία όσο και στα πολύ καλά solos. Τέλος, ο ‘’Vaaver’’ στα drums συμπληρώνει την 3αδα δίνοντας της τον όγκο που πρέπει. 10 λοιπόν νέα τραγούδια περίπου στα 47 λεπτά, χωρίς να ξεφεύγουν ούτε νότα από τα γνωστά πρότυπα της μπάντας, υπό τη σφραγίδα της Nuclear Blast, σε φυσιολογικές συνθήκες θα ήταν ‘’ευαγγέλιο χαράς’’ για τους οπαδούς τους!
Δυστυχώς όμως, μετά περίπου τα μέσα του δίσκου πέφτουν στην ‘’παγίδα’’ που δε μπορούν να βγουν εύκολα μετά και το εξαιρετικό ‘’All Hell Breaks Loose’’ του 2000…. δηλαδή να επαναλαμβάνονται, να μην έχουν φρέσκες ιδέες και απλά να μοιάζουν ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι πάση θυσία να ‘’γεμίσουν’’ τον δίσκο. Το ‘’Under Attack’’ δεν είναι άσχημος δίσκος, ούτε όμως ο κλασσικός δίσκος που θα θυμόμαστε μετά από χρόνια. Απλά ένας καλός δίσκος για να μη ξεχάσουμε και να συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή τα panzer θα βρουν την αίγλη του παρελθόντος…
Βαθμολογία:70/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης ‘’ΘΩΡ’’ Φαλάγγης
Comments
