Συντάκτης: Τρύφων Σεραφειμίδης
Το "Summerland" λοιπόν… Μια rock κατάσταση, πολύ προσεγμένη. Ένα συγκρότημα που δε φείδεται σκληρών χρωμάτων στον ήχο του. Μια μπάντα καλοκουρδισμένη. Ένας δίσκος πολύπλοκος. Σχεδόν κάθε σύνδεση, δημιουργεί και νέο ύφος, που ως σύνολο οδηγεί σε μια ολοκληρωμένη οντότητα, δισκογραφική.
Οι Dool, αρχικά, δεν εντυπωσιάζουν. Θεωρεί κανείς, ότι κινούνται σε safe μονοπάτια, χωρίς ρίσκα και ακρότητες. Αυτή ήταν η πρώτη γεύση, που ένιωσα. Ωστόσο, με τις ακροάσεις, αναθεωρούσα όλο και πιο πολύ. Άκουσα το δίσκο σε διάφορες καταστάσεις και φάσεις. Είτε αργά το βράδυ, σχεδόν ξημέρωμα, είτε γυρνώντας από την δουλειά. Πραγματικά, με εξέπληξε το γεγονός, ότι συνεχώς με έκαναν να αναθεωρώ την προηγούμενη αίσθησή μου για το δίσκο.
Βρήκα πολλές αναφορές στις καλύτερες στιγμές της rock σκηνής. Μέσα από ένα πρίσμα μοντέρνο, με παραγωγή σύγχρονη και παίξιμο σφιχτό και συμπαγές. Οι συντεταγμένες του ήχου τους, με οδηγούσαν στον Steve Wilson, και ιδιαίτερα στο “Deadwing” των Porcupine Tree. Συνθέσεις με μελωδία, όχι απλή. Οι μουσικοί ακούγονται με άποψη στον ήχο τους, η μπάντα ως σύνολο προσανατολισμένη στη σύνθεση.
Μην περιμένεις ηρωικές ακροβασίες στον ήχο. Είναι σκληρό rock, όχι εύπεπτο, αλλά ‘’απλωμένο’’ σωστά, σε χρόνους και διάρκειες. Η μπάντα post-άρει σωστά, στα όρια που θέτει η ίδια. Θα έλεγα ότι, τα τραγούδια σχηματίζουν ένα γεγονός από μόνα τους, ως αυτόφωτες οντότητες. Κοιτώντας το εξώφυλλο του δίσκου, μπορείς να σχηματίσεις πολλές στιγμές, εικόνες και αισθήσεις, αντιλαμβανόμενος μια μεστή μουσική ιστορία.
Στα τραγούδια τώρα: Αρχικά, με το "Sulphur & Starlight", η μπάντα σε μπάζει στον κόσμο της. Ρυθμικές δυνατές και φωνητικά όμορφα και τονισμένα. Το δε, ρεφρέν σε αρπάζει από το γιακά. Δυνατό κομμάτι, πολύ όμορφο, μεστή μελωδία, επικοί στίχοι. Ίσως και ένα από 2-3 κομμάτια του δίσκου, που κάνουν τη διαφορά. Περνώντας στο ‘’Wolf Moon’’ αισθανόμαστε μια γερή δόση ατμοσφαιρικών στιγμών. Με φωνητικά που τονίζουν κάθε λέξη, με κιθάρες που στρώνουν όμορφα μέχρι την αποκορύφωση. Μου θύμισαν στιγμές από τους The Gathering σε κάποια φάση. Στο ‘’God Particle’’ έχουμε μια πανδαισία. Σκληρού ήχου, τραχύ rock με πολλαπλές post στιγμές. Πολύ δυνατό κομμάτι, σχεδόν ασταμάτητο. Τα drums εδώ, πετυχαίνουν στο να δημιουργήσουν την παραπάνω ατμόσφαιρα και κάνουν το κομμάτι να ακούγεται όπως πρέπει.
Το ‘’Summerland’’, από την εισαγωγή του ακόμα, σε βάζει σε πιο gothic/doom μονοπάτια. Το post rock που ανέφερα και πιο πριν, εδώ γίνεται σημείο αναφοράς. Μακρόσυρτες μελωδικές στις κιθάρες, αργό παίξιμο στο ρυθμικό. Τραγούδι που στοιχειώνει στις στιγμές, με τα φωνητικά να ακούγονται πιο πολύ ως παράπονο, ως ψίθυρος. Φοβερό κομμάτι, που δείχνει και το πολύπλευρο πρόσωπο της μπάντας. Στο "Α Glass Forest" τα μελωδικά αρπίσματα έχουν την τιμητική τους. Riff βγαλμένο από τα ‘70ς, drumming στακάτο και χορωδιακά φωνητικά, μας δίνουν δυνατές στιγμές μετα-μοντέρνου ήχου. Οι αναφορές στους The Devil’s Blood, που άλλωστε αποτελoύν και τον πρόγονο της μπάντας, είναι εμφανείς. Με το ‘’The Well’s Run Dry’’, οι Dool μας θυμίζουν πόσο όμορφα riff έγραφε η σκηνή στις αρχές της δεκαετίας του ’80. New wave προσμίξεις, με μπασογραμμές Joy Division, ωστόσο τα φωνητικά θυμίζουν νεότερες καταστάσεις τύπου Muse. Είναι φανερό, όχι μόνο στο συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά και στο δίσκο γενικότερα, ότι τα είδη της hard rock, παίζουν τον ρόλο τους. Όλα ισορροπημένα, καλοπαιγμένα και με ουσία.
Και περνώντας στο πιο όμορφο, κατ’ εμέ κομμάτι του δίσκου, ‘’Ode To The Future’’ έχω να πω ότι οι Dool είναι από τις πιο hot μπάντες της χρονιάς που διανύουμε. Κατέχει υψηλή θέση, στα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, με λυρισμό τρομερό, ερμηνεία ανατριχιαστική και μουσική εκτέλεση άρτια. Προς το τέλος του δίσκου τώρα, το "Be Your Sins" ανοίγει με μια riff-ολογία έντονη, βγαλμένη από classic hard rock τύπου Thin Lizzy, Deep Purple κτλ. Συγχρόνως όμως, το ρεφρέν φέρνει στο νου στιγμές από νεότερες δομές rock, πιο κοντά στα χρόνια μας. Φοβερό κομμάτι. Και ως επίλογος, το ‘Dust & Shadow’, ουσιαστικά τονίζει και υπογραμμίζει τις ιδιαιτερότητες της μπάντας, και όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Μουσικές ιδέες περί μελωδίας, τονισμού, post καταστάσεων και επικά riff, εναλλάσσονται σε ένα πάντρεμα ξεχωριστό.
Αρχικά, στα πρώτα ακούσματα του δίσκου, δεν αντιλήφθηκα κάτι το τρομερά ξεχωριστό. Ωστόσο, εκεί έρχεται να δέσει η έννοια των πολλών και προσεκτικών ακροάσεων. Αντιλήφθηκα με το πέρας των ημερών, ότι έχω στα χέρια μου ένα δυνατό άκουσμα. Ένα σύνολο μουσικών συνθέσεων, που έχει πολλά και καλά να πει. Η δε εκτελεστική ικανότητα της μπάντας κρίνεται ως κορυφαία, οι ιδέες γίνονται ξεκάθαρες, οι επιρροές πολλές και ουσιαστικές, περνάνε σωστά μέσα από το φίλτρο της μπάντας. Πολύ δυνατός δίσκος.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Οverdose,
Τρύφων Σεραφειμίδης
Comments
