Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
Η έννοια των supergroups είναι γνωστή σε όλους τους μουσικόφιλους εδώ και αρκετά χρόνια. Πολλοί -συχνότερα ευρέως γνωστοί- καλλιτέχνες συνεργάζονται μεταξύ τους σχηματίζοντας νέα project, τα οποία χρησιμοποιούνται ως μέσα έκφρασης ιδεών και νέων μουσικών προσεγγίσεων, μακριά από τα βασικά τους συγκροτήματα. Ονόματα όπως οι Emerson, Lake & Palmer, οι Asia, και οι Led Zeppelin αποτελούν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της πρακτικής, η οποία -για καλή μας τύχη- τα τελευταία χρόνια βρίσκεται ξανά σε άνθιση.
Ένα από τα πρόσωπα που έρχεται αμέσως στο μυαλό των οπαδών του progressive ιδιώματος όταν ακούμε τη λέξη supergroup είναι αυτό του Neal Morse. Ο Αμερικανός μουσικός, με μια εκτεταμένη δισκογραφία που περιλαμβάνει αμέτρητες συμμετοχές σε prog, jazz, soul, gospel και classic rock σχήματα, ενώνει τις δυνάμεις του με τους Nick D’Virgilio (Spock’s Beard, Big Big Train) και Ross Jennings (Haken), σε ένα project με εντελώς διαφορετική ταυτότητα από ό,τι έχουμε συνηθίσει στους τρεις μουσικούς.
Το “Sophomore” είναι, όπως μαρτυρά κι ο τίτλος, το δεύτερο πόνημα των D’Virgilio, Morse & Jennings και είναι πιθανότατα πιο διασκεδαστικό άλμπουμ στην καριέρα τους -μέχρι το επόμενο. Οι progressive καταβολές των τριών βιρτουόζων συνδυάζονται και διοχετεύονται σε ένα τολμηρό μείγμα ακουστικών country, bluegrass και soul συνθέσεων, με καλλιτέχνες όπως οι Flower Kings, οι Simon & Garfunkel και οι Crosby, Stills, Nash & Young να έρχονται αβίαστα στο νου στα 52 λεπτά διάρκειας.
Στις δέκα -συν δύο- συνθέσεις του δίσκου συναντάμε μια ακουστική αρμονία, με τις φωνές των τριών μουσικών να παρουσιάζονται ορεξάτες και πλήρως απελευθερωμένες. Οι ερμηνείες του Jennings εδώ αποδίδουν μια θερμότητα που δε δύναται να μεταδόσει μέσω των Haken, ο Neal Morse βρίσκεται σε δαιμονιώδη φόρμα, ενώ ο -κατά τα άλλα ντράμερ- D’Virgilio αποδεικνύεται εξαιρετικός πίσω από το μικρόφωνο. Η ροή των τραγουδιών αποτελεί επίσης έναν σημαντικό άσο στο μανίκι της τριάδας, καθώς οι εναλλαγές μεταξύ τριφωνίας και σόλο εκτελούνται άψογα, κάτι που το περσινό ντεμπούτο “Troika” θα ζήλευε σίγουρα.
Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο “Sophomore”. Είτε πρόκειται για feel-good συνθέσεις όπως τα “Hard To Be Easy” και “Tiny Little Fires”, είτε για πιο μελωδικές μπαλάντες όπως τα “Right Where You Should Be” και “The Weary One”, οι εκτελέσεις είναι αψεγάδιαστες, αφήνοντας ένα συναίσθημα ευφορίας στην καρδιά κι ένα χαμόγελο στα χείλη. Η εκθαμβωτική παραγωγή του δίσκου δίνει έναν πρόσθετο αέρα ικανοποίησης, επιτυγχάνοντας την ιδανική ισορροπία μεταξύ ρετρό και μοντέρνων ηχοχρωμάτων που αρμόζει σε έναν τέτοιο δίσκο.
Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω επαρκώς το πόσο ευχάριστα πέρασα με αυτό το άλμπουμ στα ακουστικά μου. Διαθέτοντας απαράμιλλο ταλέντο αλλά και στυγνό επαγγελματισμό, οι D’Virgilio, Morse & Jennings κάνουν double-down πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα σε σύγκριση με την προηγούμενη δουλειά τους και δείχνοντας σε όλους πως το διασκεδάζουν πλήρως, γεγονός που είναι σαφέστατο εκ του αποτελέσματος. ΕΥΓΕ!!!
Βαθμολογία: 86/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
