DYNFARI – “The Four Doors of the Mind”

Νέα δισκογραφική δουλειά υπογράφει η Code666 Records με τους Ισλανδούς Black metallers  Dynfari. Δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό “Vegferð tímans” επιστρέφουν με νέο concept άλμπουμ, το οποίο αποτελείται από 8 κομμάτια συνολικής διάρκειας 48 λεπτών.

Το “The Four Doors of the Mind” επικεντρώνεται στη θεωρία του συγγραφέα φαντασίας Patrick Rothfuss, ότι το μυαλό έχει τέσσερις διαφορετικές πόρτες για να αντιμετωπίσει τον πόνο και τη θλίψη και πλέκεται μαζί με την υπαρξιακή ποίηση του ποιητή του 20ου αιώνα Jóhann Sigurjónsson. Με τόσο ‘βαριά’ θεματολογία, λοιπόν, οι Dynfari πρέπει πολύ προσεχτικά και με δεξιοτεχνία να καταφέρουν να εξισορροπήσουν τόσο τη μουσική και τους στίχους όσο το ύφος και την ατμόσφαιρα του δίσκου, αν θέλουν το αποτέλεσμα να είναι επιτυχές.

Ο δίσκος ανοίγει αυλαία με το ομώνυμο κομμάτι, δημιουργώντας απ’ την αρχή μια βαριά αλλά εξίσου μελωδική ατμόσφαιρα που συνεχίζεται στο επόμενο τραγούδι με τίτλο “1^st Door: Sleep”. Εδώ εντούτοις, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η black metal φύση του συγκροτήματος με full blast κιθάρες και growl φωνητικά στη μητρική τους γλώσσα. Ίσως λίγο ατυχής ο τίτλος, μιας και ο ύπνος θα ταίριαζε περισσότερο σε μια πιο μελωδική/post προσέγγιση, όπως αυτή που ακολουθεί στα επόμενα κομμάτια.

Συνεχίζουμε στην δεύτερη πόρτα της λησμονιάς και προχωρούμε στην τρίτη πόρτα, που είναι αυτή της τρέλας. Να σημειώσω εδώ, ότι δεν πρόκειται για ένα “εύκολο” άκουσμα. Ο συνδυασμός της θεματολογίας, με αυτόν της ατμόσφαιρας, των στίχων και της μουσικής, είναι τόσο μελαγχολικός και βαρύς όσο μελαγχολική και καταθλιπτική είναι η ατμόσφαιρα και η ψυχολογία των περισσότερων Βόρειων λαών. Εντούτοις, στα άτομα με κάποια ευαίσθητη ψυχοσύνθεση και μελαγχολική ροπή, θεωρώ ότι θα αγγίξει ευαίσθητες χορδές.

Ο δίσκος, σε καμία περίπτωση δεν απευθύνεται σε άτομα που θέλουν γρήγορα και επιφανειακά ακούσματα. Το “The Four Doors of the Mind” χρειάζεται χρόνο, ν’ αφιερωθείς εξ’ ολοκλήρου σ’ αυτό, τα 48 λεπτά που διαρκεί. Δεν είναι απ’ τα άλμπουμ που τα βάζουμε στο player και παράλληλα κάνουμε τις δουλειές μας στο σπίτι. Αν αποσπάσετε την προσοχή σας δεν θα μπορέσετε να κρατήσετε τη ροή του ακούσματος, με αποτέλεσμα να σας φανεί μονότονο, ίσως, και κουραστικό. Προσωπικά, ακούγοντάς το στην αρχή ένιωσα ότι “πνίγομαι” και ότι ακούω το ίδιο πράγμα συνέχεια. Μόνο όταν έδωσα την απόλυτη προσοχή μου, μου ανταπέδωσε κι αυτό με τη σειρά του τη γλυκιά μελαγχολία του. Όπως ένα συννεφιασμένο και βροχερό απόγευμα, δεν μπορείς ποτέ να το εκτιμήσεις όντας βρεγμένος έξω στο δρόμο και ερχόμενος παράδειγμα απ’ τη δουλειά σου κουρασμένος. Αν όμως βρίσκεσαι στη θαλπωρή του σπιτιού σου πίνοντας ένα ποτήρι κρασί και κάθεσαι στον καναπέ σου χαζεύοντας τα σύννεφα και την βροχή απ’ το μπαλκόνι ή το παράθυρό σου, τότε το βλέπεις με άλλη οπτική. Χαλαρώνεις και το απολαμβάνεις.

Για το φινάλε του δίσκου, περνάμε στην τελευταία πόρτα “4^th Door: Death” και εδώ τελειώνει το ταξίδι του μυαλού μας μέσα απ’ τον πόνο και την θλίψη. Οι Dynfari είναι μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα. Συνδυάζει μοναδικά την black metal φύση της με ατμοσφαιρικά post στοιχεία που μπορεί να ακούγεται πολύπλοκο και μπερδεμένο, αλλά το κράμα της μουσικής που δημιουργείται από όλο αυτό είναι μοναδικό. Επαναλαμβάνω, είναι δύσκολο άκουσμα και για “επιλεκτικά” αυτιά. Αν είστε οπαδός των Sólstafir, Agalloch, Alcest και άλλων παρόμοιων συγκροτημάτων, τότε θα πρότεινα να ασχοληθείτε και με τους Ισλανδούς Dynfari και ιδίως με τις τελευταίες δύο κυκλοφορίες τους. Μέχρι την επόμενη…

Βαθμολογία: 80 /100

Για το Rock Overdose,

Elena “Argent” Darzenta