Συντάκτης: Βαγγέλης Γιαννακόπουλος
H πρώτη μου επαφή με την Emma Ruth Rundle ήταν με το συγκρότημα Marriages και με τον αριστουργηματικό δίσκο “Salome” του 2015. Η Rundle έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα και τραγουδούσε στο βραχύβιο σχήμα και θα πρότεινα να δείτε οπωσδήποτε το live που είχαν κάνει στα studios του Audiotree. Εκείνη την περίοδο συνειδητοποιήσα ότι έκανε κι ένα πέρασμα από τους Red Sparowes, παίζοντας κιθάρα στο “The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer”(2010).
Στην συνέχεια η Rundle συνέχισε μόνη της μέσα σε έναν καλλιτεχνικό οργασμό. Όταν δεν παίζει κιθάρα ή δεν τραγουδάει, θα την βρει κάποιος να ζωγραφίζει (έχει κάνει αρκετές εκθέσεις), να γράφει ποιήματα και να κάνει καλλιτεχνικές φωτογραφήσεις. Έχει κυκλοφορήσει αρκετά album εκτός δισκογραφικής, γιατί έχει δηλώσει ότι η όλη διαδικασία να βρει δισκογραφική θα της τραβούσε ενέργεια από την δημιουργικότητά της. Έτσι την βρήκε η δισκογραφική Sargent House (Chelsea Wolfe, Russian Circles, Earth, Woven Hand, Ioanna Gika κ.α), η οποία την άφησε να εκφράσει τον μελαγχολικό της κόσμο χωρίς κανένα φίλτρο.
Μετά από δέκα δίσκους και μία συνεργασία με τους Thou το 2020, η Emma κυκλοφόρησε στις 5 Νοέμβρη το “Engine Οf Hell” μέσω της Sargent House.
To “Engine Of Hell” ηχογραφήθηκε εξ ’ολοκλήρου live, με τη Rundle να βρίσκεται πότε μπροστά σε ένα πιάνο και πότε τραγουδώντας παρέα με μια ακουστική κιθάρα και αποτελεί μία εξιστόρηση προσωπικών τραγωδιών, είτε ψυχολογικών, είτε σωματικών. Αυτό το γεγονός από μόνο του, βάζει ένα πέπλο στον δίσκο, όπου δεν έχει και πολύ σημασία αν είναι καλός ή όχι. Μία τόσο προσωπική κραυγή δύσκολα θα ακούσει γνώμες.
Ωστόσο αν δούμε αυστηρά μουσικά το “Engine Of Hell” , θα μπορούσαμε να πούμε ότι το τόσο έντονο συναίσθημα των στίχων, δεν έχει βγει στην μουσική. Το χαρακτηριστικό φαλτσέτο της φωνής της υπήρξαν στιγμές -ειδικά όταν τραγουδά στο πιιάνο- που φάνηκε επιτηδευμένο.
Η μπάντα που τη συνοδεύει αρκετά χρόνια και ειδικότερα ο κιθαρίστας της Jaye Jayle, λείπουν χαρακτηριστικά από το album. Γενικότερα, η αίσθηση που αφήνει είναι ότι κάτι λείπει. Πόσοι καλλιτέχνες όμως έχουν το θάρρος να μεταφέρουν τόσο ωμά τα προσωπικά τους βιώματα; Το γεγονός πως αισθάνθηκα ότι κάτι λείπει, ίσως εξαρτάται από το γεγονός ότι δε μπόρεσα να συντονιστώ με το συναίσθημά της. Θα δείξει ο χρόνος.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Γιαννακόπουλος
Comments
