Συντάκτης: Τρύφων Σεραφειμίδης
Μέσα στη γενική σαπίλα και μιζέρια, έρχονται στιγμές τέχνης που πλημμυρίζουν κάποιες από τις στιγμές σου με νότες, μελωδίες, θόρυβο και τελικά, με ουσία. Ακούγοντας το "Sentenced To Life" των Exarsis, μας αποκαλύπτεται ένας νέος χωρο-χρόνος, όπου οι δίκασες, τα καταιγιστικά solos και οι ταχύτητες στις κιθάρες χτίζουν ένα στιβαρότατο πλαίσιο μουσικής ευτυχίας. Θα πει κάποιος, πώς μπορεί ένα καθαρός, old-school thrash δίσκος να χτίζει όμορφα συναισθήματα; Αυτή είναι η μαγεία της τέχνης, σε όποια μορφή τη γουστάρει ο καθένας, μια εσωτερική ανάταση.
Η ουσία είναι ότι ο δίσκος βρίθει από απίστευτες ταχύτητες, τεχνικά και πορωτικά riffs και φωνητικές χορδές που πάλλονται στα όρια. Σε κάθε στιγμή της, η μουσική των Exarsis υπογραμμίζει το παρελθόν, αλλά και το μοντέρνο ταυτόχρονα. Είναι μια λεπτή γραμμή, που χωρίζει τη γραφικότητα και το αναμάσημα από την ουσιαστική δημιουργία. Η μπάντα -κατ’ εμέ- ανήκει στο δεύτερο, παρουσιάζοντας μια αφομοιωμένη κουλτούρα μπολιασμένη με το μοντέρνο. Από το εξώφυλλο ακόμα, ίσως κάποιος να αντιλαμβανόταν τί περίπου θα ακούσει, ωστόσο το μουσικό περιεχόμενο ξεπερνάει κάθε τί δεδομένο. Είναι η ικανότητα της μπάντας, με την προίκα του ιδιώματος, να δημιουργεί κάτι καινούριο χωρίς πισωγυρίσματα. Αυτό είναι κατάκτηση.
Ξεκινώντας την ακρόαση, ένα χαρακτηριστικό intro, το “Censored” σε σπρώχνει -μέσω και του cover art- στην ουσία του δίσκου. Οι αρχικές νότες του επόμενου τραγουδιού, ακούγονται σαν από ραδιοφωνική εκπομπή, κάτι που σε εντάσσει αμέσως στα πρώτα riff του κομματιού που ακολουθεί. Το βρήκα άκρως διασκεδαστικό και γούσταρα. Περνώντας στο δεύτερο κομμάτι, το “Another Betrayal”, το ταχύτατο riff δίνει την θέση του στις υψηλές νότες των φωνητικών, χωρίς να χάνει σε ενέργεια. Το ρυθμικό section της μπάντας, στήνει ένα σκηνικό τελείως ταιριαστό, ώστε πάνω εκεί να κουμπώσουν τέλεια οι μελωδικές και οι κιθάρες. Οι ταχύτητες των μουσικών δεν κρύβουν διόλου τις μελωδίες, που δομούνται ωραιότατα και είναι συμπαγείς.
Περνώντας στο τρίτο κομμάτι του δίσκου, το “The Truth Is No Defense” γινόμαστε μάρτυρες μιας επιθετικής εισαγωγής, που σε προσανατολίζει ακριβώς εκεί που πρέπει. Το ασταμάτητο riff είναι υπέροχο, τα drums και το μπάσο υψώνουν ακόμα περισσότερο την ικανοποίηση του ακούσματος. Έχοντας ευθεία, νοητή γραμμή με τις κλασσικές μπάντες του ιδιώματος, δε σταματάει εκεί. Όπως δε σταματάνε και τα riffs να δομούνται καταιγιστικά. Τα φωνητικά πάλι, υπογραμμίζουν υπέροχα τις ταχύτητες, τις τραχύτητες και τελικά την ουσία. Thrash metal στα καλύτερα του.
Στο “Aiming The Eye” ένα γρανιτένιο riff μας εισάγει σε νέο μονοπάτι. Μελωδίες προερχόμενες από κλασσικό heavy metal ντύνονται με την πρέπουσα ενδυμασία του πιο επιθετικού thrash. Ωραιότατο χτίσιμο τραγουδιού, έχοντας παρόμοια χαρακτηριστικά με τα παραπάνω. Ωστόσο εδώ, το αποτύπωμα των Anthrax είναι καταλυτικό. Η σκηνή της Νέας Υόρκης είναι ακόμα ζωντανή μέσα από τέτοιες δουλειές, γενικότερα αλλά και ειδικότερα μέσω του συγκεκριμένου κομματιού. Χωρίς να σταματήσει στιγμή, η μπάντα το γουστάρει και αυτό βγαίνει ξεκάθαρο στα ηχεία. Από τα δυνατότερα τραγούδια του δίσκου.
Ο δίσκος μας φέρνει το επόμενο κομμάτι, το “Mouthtied”. Με μια εισαγωγή που μας δίνει γεύση από καλοπαιγμένο euro-power metal. Αμέσως μετά ‘’χτίζεται’’ το τραγούδι σε κλασσικούς thrash ρυθμούς, με διακριτές riff-ολογίες, ταχύτητες και drumming αξιοσημείωτο. Είναι από τα κομμάτια του δίσκου, που σου ‘’μένουν’’ περισσότερο. Έχει ωραίες μελωδίες σε mid-tempo ρυθμούς, αλλά και γρήγορα ‘’περάσματα’’. Διφωνίες και στακάτα riff συνθέτουν ένα πολύ δυνατό σύνολο, ίσως και από τα πιο ωραία τραγούδια του δίσκου, λόγω της διαφορετικότητας των στοιχείων, που το συνθέτουν.
Στο “The Drug” οι ρυθμοί πέφτουν. Μελωδικότατες συγχορδίες, κιθάρες να παίζουν δισολίες. Φτιάχνουν ένα δυστοπικό μουσικό σκηνικό, που σε κάνει να αναρωτιέσαι τί θα επακολουθήσει. Αποτελεί ουσιαστικά, ένα πολύ ενδιαφέρον “διάλειμμα”, όπου οι ταχύτητες πέφτουν. Θα μπορούσα να αναφέρω, ότι ταυτόχρονα αποτελεί και την εισαγωγή για το επόμενο κομμάτι. Στο “Against My Fears” αμέσως οι mid-tempo ταχύτητες κάνουν αισθητές τις παρουσίες τους. Πολύ όμορφη η δομή του τραγουδιού, με εμφανείς τις επιρροές από τη heavy metal σκηνή, με την ερμηνεία των φωνητικών, αλλά και τη στακάτη καθαριστική παρουσία να παίζουν καταλυτικό ρόλο. Προς το τέλος του κομματιού, η σκηνή αλλάζει, τα φώτα πέφτουν και οι ταχύτητες ανεβαίνουν απότομα, ώσπου δίνουν την θέση τους σε μια punk/crust ερμηνεία, που κλείνει το τραγούδι. Θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει και τολμηρή αυτή την ιδέα, ωστόσο ‘δένει’ ωραία στον δίσκο γενικότερα.
Άλλη μία σύνδεση, βγαλμένη από τα καλύτερα βιβλία του thrash metal είναι το επόμενο τραγούδι, το “One Last Word”. Από την εισαγωγή ακόμα, δε σου αφήνει περιθώρια για παρεξηγήσεις: Thrash metal ταχύτητα, φωνητικά που σκίζουν τον αέρα και ασταμάτητο rhythm section. Πορωτικό τραγούδι, όπου τα φωνητικά από τα μέλη της μπάντας, σαν σε διάλογο χτίζουν μια φοβερή ερμηνεία, γηπεδικά chorus. Οι ταχύτητες όχι μόνο δεν πέφτουν, αλλά στο “Interplanetary Extermination” έρχονται να υπογραμμίσουν τον τίτλο του τραγουδιού. Σε μια από τις πιο δυνατές συνθέσεις του δίσκου, μια σίγουρη προσθήκη ενός μελλοντικού “Best Of”, το τραγούδι δομείται με βάση την ταχύτητα, τη μελωδία που δε χάνεται μέσα στον όγκο και την καθηλωτική ερμηνεία των στίχων. Το κεντρικό solο δε, είναι καταπληκτικό. Θεωρώ το κομμάτι το αγαπημένο μου, διότι εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που υπάρχουν στον δίσκο, με τις μεν ταχύτητες στα άκρα, αλλά και τη μελωδία σε επικές διαστάσεις. Το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το “New War Order”, ουσιαστικά κυκλώνει ομαλά όλα όσα προανέφερα. Κλασσικό heavy/thrash τραγούδι, που δε φείδεται ενέργειας, ταχύτητας και ουσίας. Φοβερά τα riffs του, χωρίς πολυπλοκότητες. Straight forward κομμάτι, που σίγουρα σε κάνει να γουστάρεις.
Εν τέλει, οι Exarsis μας παρέδωσαν ένα δίσκο, αντάξιο του ιδιώματος που υπηρετούν. Η άρτια τεχνική τους, η δομημένη συγγραφή των τραγουδιών, η θεματολογία, οι ερμηνείες και το εξώφυλλο μας φτιάχνουν ένα σύνολο άρτιο. Μπορώ να πω ότι είχα καιρό να ακούσω έναν τόσο συμπαγή thrash metal δίσκο, ο συγκεκριμένος είναι απίστευτα ωραίος και δυνατός. Well done.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Οverdose,
Τρύφων Σεραφειμίδης
Comments
