Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Ιουνίου 2017
“Υποσυνείδητο και μεταφυσικό”
Ένα πολλά υποσχόμενο για μένα γκρουπ από την Αθήνα, που δημιουργήθηκε από τον Πέτρο Πετάλα (μπασίστα των W.E.B), κυκλοφόρησε στις 22 Μαΐου την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά. Ο λόγος για τους Αθηναίους Melodic Death / Doomsters Final Words Of Sorrow και για το ντεμπούτο άλμπουμ τους, με τίτλο “A Perspective Of Existence”.
Ο δίσκος έφτασε στα χέρια μου την ημέρα της κυκλοφορίας του, όταν μου τον έστειλαν ώστε να τον ακούσω και να γράψω μια κριτική. Με μεγάλη ανυπομονησία έβαλα το δίσκο να παίξει και το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν ένα μουσικό φάσμα, όπου το Melodeath και το Gothic, προερχόμενα κυρίως από τις κιθάρες, παντρευόταν με ωραίο τρόπο με έναν γενικότερο Extreme Metal ήχο. Επίσης, στο πρώτο τραγούδι του δίσκου, το “Birth”, κυριαρχούσε η φωνάρα του Πέτρου Αυλωνίτη, της οποίας η επιβλητικότητα άρμοζε πλήρως στην σκοτεινή ατμόσφαιρα της μουσικής τους.
Σε μερικά σημεία μου έφερε πολύ στο μυαλό το “Light Of Day, Day Of Darkness”, των Green Carnation, ενώ σε κάποια άλλα η μουσική μου θύμισε τους Insomnium. Γενικά πιστεύω πως υπάρχει μία αδυναμία στην Φιλανδική Melodic Death Metal σκηνή από τους Final Words of Sorrow, καθώς η μελαγχολία, η μελωδία αλλά και η οργή είναι στοιχεία που κυριαρχούν σε αυτό το σκοτεινό φάσμα της μουσικής τους.
Κατά τη γνώμη μου, ένα αδύναμο σημείο του δίσκου είναι η παραγωγή του, μιας και δεν βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο, σε σχέση με αυτό που περίμενα, αλλά υπάρχουν σίγουρα περιθώρια βελτίωσης. Εν μέρει δικαιολογούνται, γιατί είναι πρώτη φορά που ηχογραφούν δίσκο και οι εποχές όπως ξέρουμε είναι γενικά δύσκολες. Πάντως, οι κιθάρες βρίσκονται σε αρκετά καλό επίπεδο, το μπάσο ακούγεται καμπάνα, αλλά όσον αφορά τα τύμπανα, σε διάφορα σημεία δεν πρόσεξα πολύ ένταση.
Το εξώφυλλο του δίσκου ήταν απλό και λιτό και μπορώ να πω πως βρίσκεται κοντά σε αυτό που θέλουν να δείξουν και βάζουν τον ακροατή, κυρίως εκείνον που τους ακούει για πρώτη φορά, σε ένα είδος “παιχνιδιού”.
Γενικά, πιστεύω πως αν υπάρξει μεγαλύτερη βελτίωση στην παραγωγή, η οποία ως ένα σημείο τους σαμπόταρε, θα έχουν σίγουρα ένα εξαιρετικό και πολύ πιο βελτιωμένο αποτέλεσμα στο μέλλον. Τους αξίζει όμως ένα μεγάλο μπράβο για την αξιοπρεπή δουλειά που κυκλοφόρησαν.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Φάνης Βιλαέτης
Comments
