Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Ιουνίου 2017
Είναι κανόνας γενικός ότι δεν είναι καλό να βιάζεται κανείς να βγάλει συμπεράσματα. Στην περίπτωσή μου αυτό αποδείχθηκε για άλλη μια φορά στο πρώτο άκουσμα της δουλειάς των Αθηναίων Whatever End, όταν ακούγοντας το εισαγωγικό κομμάτι με τον τίτλο “Intro”, ανέσυρα από την αποθήκη το αγαπημένο μου πτυοσκάπανο (όσοι έχουν κάνει στρατό ξέρουν). Και το έκανα αυτό γιατί ετοιμαζόμουν να αρχίσω το «θάψιμο» μιας και η εισαγωγή αυτή μόνο μπερδεμένο με άφησε, όπως αρχικά και η εισαγωγή του επόμενου κομματιού με τον τίτλο “Evershift”, χωρίς να μπορώ να καταλάβω όχι μόνο σε ποιόν κόσμο θα ήθελε να με εισάγει το συγκρότημα, αλλά ούτε καν που πιθανά να θέλει να με οδηγήσει. Βέβαια είναι ίδιον της μουσικής κατεύθυνσης, στην οποία κινείται η μπάντα, να μην είναι ευκολοχώνευτη και άμεσα αντιληπτή με την πρώτη ακρόαση.
Γι΄ αυτό άλλωστε και όταν ξανάκουσα για δεύτερη φορά κολλητά το καταιγιστικό “Evershift”, που ομολογώ ότι μουσικά μου θύμισε τους πολύ καλούς Mercury Rising (ποιος να τους θυμάται άραγε), ακολουθούμενο από τo επιβλητικό “Triarchy” και τα ατμοσφαιρικά “Turgon” & “Blindsight”, τότε στρώθηκα να ακούσω με πιο μεγάλη προσοχή, αλλά και αρκετές φορές το “A Birth Of Loss” στο σύνολό του. Το ομώνυμο του τίτλου του δίσκου κομμάτι “A Birth Of Loss” είναι βαρύ κι ασήκωτο, το πιο doom του δίσκου, ενώ τέλος η bonus ακουστική εκδοχή του “Evershift” αποφορτίζει το κλίμα και λειτουργεί αποτελεσματικά λυτρωτικά σαν ένα γλυκό μελωδικό outro.
Συμπερασματικά, οι Whatever End στην πρώτη τους δισκογραφική προσπάθεια παίζουν πειστικά ένα είδους Progressive Metal με πολλά Doom περάσματα και ανάλογα φωνητικά, με Doom μεν χροιά που γενικά όμως ρέπουν και προς τα οπερετικά, και ειδικότερα σε κάποια σημεία προς τα [ας μου επιτραπεί η όχι και τόσο δόκιμη έκφραση] «τενορίστικα», κάτι που φανερώνει ξεκάθαρα τις επιρροές τους. Όπως άλλωστε και οι ίδιοι δηλώνουν στην επίσημη ιστοσελίδα τους https://whateverend.bandcamp.com/, οι επιρροές τους προέρχονται από Opeth, Pain of Salvation, Nevermore, Candlemass, Savior Machine, Arcturus, Saturnus και Solitude Aeturnus. Πρέπει όμως γρήγορα να αποφασίσουν να δώσουν μια πιο ξεκάθαρη ταυτότητα στην ωραία παιγμένη μουσική τους και στις ιδέες που αναμφίβολα διαθέτουν, ώστε μελλοντικά να μπορέσουν να ξεχωρίσουν στον δύσκολο και απαιτητικό χώρο στον οποίο κινούνται. Έχουν τις δυνατότητες και με την ανάλογη δουλειά και επιμονή μπορούν να τα καταφέρουν. Εν αναμονή….
Βαθμολογία: 72/100
Comments
