Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Ένα από τα συγκροτήματα που έχουν αποτελέσει αντικείμενο ευρείας συζήτησης κατά την τελευταία 5ετία είναι οι Τεξανοί Frozen Soul. Άμεσα έγινε γκελ με την πάρτη τους καθώς όπως ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται, έτσι ισχύει και στην περίπτωση τους η αγάπη για τους Bolt Thrower. Είναι τέτοια η ανάγκη για κάτι παρεμφερές ηχητικά με την πάλαι ποτέ ενεργή Βρετανική μηχανή, που δίχως υπερβολή, οι Frozen Soul παρουσιάστηκαν από απαραίτητοι ως και σωτήρες για όσους επί μιάμιση και βάλε δεκαετία θρηνούν την απώλεια των ΒΤ. Από εκεί βέβαια μέχρι το τι πραγματικά ίσχυε θεωρώ ότι υπήρξε τρομερή δόση υπερβολής και πως κάποια πράγματα μεγαλοποιήθηκαν από αρκετά ως τρομερά πολύ, σε βαθμό που να απορώ όσο σε ελάχιστες περιπτώσεις. Κυρίως αναφέρομαι στο ντεμπούτο τους “Crypt Of Ice” το οποίο για λόγους που –ακόμα- δεν μπορώ να κατανοήσω, είχε λάβει διθυραμβικές κριτικές σε σημείο που πριν το ακούσω, νόμιζα ότι θα ακούσω κάνα καινούργιο “…For Victory” ας πούμε. Προφανώς και ΔΕΝ ήταν έτσι τα πράγματα και χωρίς να μου φταίει σε κάτι το συγκρότημα, έπαιρνα πάντα θέση εναντίον τους αναφέροντας παραδείγματα συγκροτημάτων του είδους που ΟΝΤΩΣ βγάζανε δισκάρες, με πρώτο και καλύτερο αυτό των Skeletal Remains ας πούμε ως μέτρο σύγκρισης.
Σχεδόν 2μιση χρόνια μετά, καθώς το “Crypt Of Ice” βγήκε αρχές-αρχές του 2021, έρχεται το δεύτερο άλμπουμ τους με τον πολύ ωραίο τίτλο “Glacial Domination” και το ακόμα ομορφότερο εξώφυλλο, το οποίο ήδη οι ψαγμένοι έχουν παρομοιάσει με το “War Master” των Bolt Thrower λόγω των κομμένων κεφαλιών πάνω στους παγωμένους πασσάλους. Και μια και ο λόγος περί “War Master”, αυτός ΑΚΡΙΒΩΣ είναι ο ήχος των Frozen Soul, εστιάζουν γύρω από το συγκεκριμένο άλμπουμ που οι BT άρχιζαν να ξεφεύγουν από το grind παρελθόν και να αυξάνουν τον όγκο τους. Το “Glacial Domination” σε σχέση με το “Crypt Of Ice”, με είχε προϊδεάσει θετικά αρχικά για την αρκετά καλύτερη παραγωγή του, πράγμα που διέκρινα στο πρώτο βίντεο που βγάλανε για το “Morbid Effigy”, με την συμμετοχή και του John Gallagher των Dying Fetus να τονίζει το κομμάτι. Είπα μέσα μου –αρνητικά προκατειλημμένος λόγω του “Crypt Of Ice” να ομολογήσω- ότι «οκ μάλλον κάτι θα γίνει σωστά». Και την πεποίθηση αυτή ήρθε να επιβεβαιώσει το δεύτερο βίντεο που έκαναν για το “Arsenal Of War”, το οποίο είναι πράγματι αρχι-κολλητική κομματάρα και σίγουρα ότι καλύτερο έχουν ηχογραφήσει σαν συγκρότημα. Εδώ ναι, μάλιστα! Λίγο μετά βγήκε και το βίντεο για το ομότιτλο κομμάτι.
ΟΚ θα είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα ότι θα μπορούσαν να γράψουν ένα τόσο κολλητικό κομμάτι με λίγο πιο μελωδική χροιά στο κύριο riff και χωρίς να ακούγονται εμπορικοί. Γενικά ακούγονται σαν να δούλεψαν πραγματικά πολύ ως προς την «εξέλιξη» τους, εντός εισαγωγικών η λέξη γιατί δεν έχουν αλλάξει και τόσα ηχητικά, ωστόσο συνθετικά μιλάμε για μια κλάση πάνω τουλάχιστον. Για τη βαρύτητα τους δεν έχω κάτι να πω καθώς είναι άμεσα αντιληπτή από το μπάσιμο με το “Invisible Tormentor”. O Chad Green ο οποίος έχει τέρμα χροιά Karl Willets εποχής “War Master” με το χαρακτηριστικό echo στη φωνή, είναι φοβερός τραγουδιστής και το ζει με πάθος το δίχως άλλο. Ο ντράμερ Matt Dennard χτυπάει δυνατά που είναι πολύ βασικό ζητούμενο αν θες να ακούγεσαι σαν ΒΤ, ενώ η διπλή κιθαριστική επίθεση των Michael Munday/Chris Bonner ακούγεται πιο στακάτη και εν γένει συμπαγής στο σύνολο του “Glacial Domination”. Πολύ ευχάριστο λόγω παραγωγής το γεγονός ότι ακούμε περισσότερο και την μπασίστρια Samantha Mobley. Ο δίσκος ποικίλει σε διάρκειες χωρίς να ξεφεύγει πολύ, απόδειξη το κάτω των 3’ “Death And Glory”, ενώ από τη μέση και μετά γίνεται όλο και καλύτερο ειδικά με την τριάδα μετά το ομότιτλο κομμάτι που ποιοτικά εκτοξεύει το δίσκο.
Έτσι το “Frozen Soul” με το φοβερό στακάτο riff του δίνει τη θέση του στο κορυφαίο “Assimilator” (παίζει μπουνιές με το “Arsenal Of War” για την κορυφή του δίσκου) και το επίσης μικρό (λίγο πάνω από 3’) “Best Served Cold”, σχηματίζουν μια Αγία Τριάδα που την οραματίζεσαι μελλοντικά σε δίσκο τους που θα αποτελείται μόνο από τέτοια κομμάτια και τρίβεις τα χέρια σου από χαρά. Το “Abominable” είναι ένα αργόσυρτο κομμάτι που στα σχεδόν 5’ που διαρκεί θεωρώ ότι αρχικά «χαλάει» λίγο το σερί του δίσκου, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ μετά τη μέση του το παίρνουν αλλιώς και ακολουθεί μια ΦΟΒΕΡΗ αλλαγή που ανεβάζει το τέμπο και αναρωτιέσαι γιατί να μην παίζουν ΜΟΝΟ έτσι. Για το τέλος θα ήθελα ένα καλύτερο κομμάτι από το “Atomic Winter” προσωπικά, αλλά αυτή είναι καθαρά η υποκειμενική μου γνώμη. Πιστεύω πάντως ότι ο δίσκος ενώ είναι δεδομένα ένα επίπεδο πάνω από το ντεμπούτο τους, έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να ακούγεται ως κάτι πραγματικά σούπερ και να διεκδικήσει μέχρι και θέση στις περιβόητες λίστες της χρονιάς. Το πρόβλημα που διέκρινα κυρίως στο “Crypt Of Ice” ήταν συνθετικό καθώς δεν είχε τα κομμάτια που σε έπιαναν από το λαιμό και που έκαναν τη διαφορά στην πρώτη ακρόαση.
Το “Glacial Domination” μπορεί να ισχυριστεί ότι τουλάχιστον τα μισά κομμάτια του είναι υψηλότατου επιπέδου και στέκονται πάνω από το μέσο όρο των death metal κυκλοφοριών σήμερα. Δεν θα πω ότι το περίμενα κι ότι δε χαίρομαι με αυτή τη βελτίωση, αλλά θεωρώ ότι ακόμα δε μας έχουν προσφέρει αυτό που πραγματικά πιστεύω ότι μπορούν. Για μένα το θέμα στον ήχο τους που είναι όντως τίμια παλιομοδίτικος οφείλει να φτιάξει. Και θα το θέσω με παράδειγμα καθώς να αλλάξουν λογική δεν πρόκειται. Αυτό που τους χρειάζεται είναι ακριβώς η ίδια μετάβαση όπως αυτή που έκαναν οι Bolt Thrower από το “War Master” στο “The IVth Crusade”. Να καθαρίσει ο ήχος και το echo, να τονιστεί ο όγκος ακόμα περισσότερο και να αυξηθούν τα ξεσπάσματα στη μουσική τους. Εκεί πραγματικά θα πάρουν κεφάλια και θα περάσουν στο επόμενο επίπεδο. Ελπίζω κι εύχομαι το “Glacial Domination” να είναι το πέρασμα τους σε συνεχή άνοδο ποιότητας στο μέλλον και το τονίζω με όλη την παραδοχή ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν πραγματικά επειδή το αγαπούν και είναι κάτι που φαίνεται και δεν γίνεται επιτηδευμένα. Μπράβο στους Frozen Soul που διέψευσαν της μη προσδοκίες μου και που βγάλανε ένα πραγματικά ποιοτικό και διασκεδαστικό άλμπουμ.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
