Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Στην αρχή, μαθαίνοντας τον τίτλο του νέου δίσκου των Haken και μάλιστα πρωταπριλιάτικα, νόμιζαν όλοι ότι μας κάνουν πλάκα. Δεν είναι και λίγο, εν μέσω πανδημίας, να διαβάζεις “Virus” επάνω στο κίτρινο εξώφυλλο και με το περίεργο έντομο να δεσπόζει. Οι Λονδρέζοι μπορούν να λένε με καμάρι ότι πλέον αποτελούν τους νέους ήρωες της progressive rock/metal σκηνής του σήμερα και μόνο πλάκα δεν κάνουν, το αντίθετο μάλιστα. Με άλμπουμ σαν το “Vector” του 2018, αλλά και το φετινό τους δημιούργημα, η παγκόσμια προοδευτική κοινότητα τούς καθιστά πρωταγωνιστές και οδηγούς.
Το έκτο κατά σειρά έργο των Βρετανών, θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί και ως η φυσική συνέχεια του προγόνου του. Πρακτικά, αυτό σημαίνει μια απολύτως πετυχημένη μίξη heavy και progressive metal, όπως αυτό πρέπει να ακούγεται εν έτει 2020. Μουσικά, συνθετικά και θεματικά λοιπόν, το “Virus” συνδέεται με το “Vector”, κάτι το οποίο είναι 100% αποδεκτό. Η βαρύτερη προσέγγιση συνεχίζεται, χωρίς η ποιότητα και η τεχνική να παραμελούνται από την μπάντα. Ήδη από τα “Prosthetic”, “Invasion” και “Carousel” γίνεται εύκολα αντιληπτό αυτό και μιλάμε για μια από τις πιο εντυπωσιακές εναρκτήριες τριάδες κομματιών που μπορεί να συναντήσει κάποιος σε σημερινές κυκλοφορίες.
Επιθετικό και γρήγορο riffing από τους Charlie Griffiths και Rich Henshall (με συμμετοχή και στα πλήκτρα), ρυθμικά γυρίσματα και ακρίβεια σε κάθε μπασογραμμή και χτύπο στα ντραμς από τους Conner Green και Raymond Hearne αντίστοιχα, καθώς και υπέροχα φωνητικά από τον Ross Jennings, όλα αυτά δίνουν τη μεγάλη εικόνα αυτού που επιχειρούν οι Haken στο νέο τους δίσκο. Αν τα παραπάνω συνδυαστούν και με τα πλήκτρα του Diego Tejeida, που προσδίδουν ατμόσφαιρα στα έντεκα κομμάτια του “Virus”, τότε αυτομάτως τα 51:53 λεπτά του δίσκου κρύβουν πολλά κι ενδιαφέροντα ηχοτοπία. Η επίδειξη υψηλής τεχνικής κατάρτισης, που κάνουν τα μέλη της μπάντας, δεν ενοχλεί και μάλιστα συνδυάζεται με μελωδίες στο “Canary Yellow”, αλλά και στο “Messiah Complex” που απλώνεται πανέξυπνα σε πέντε μέρη. Περίπλοκοι ρυθμοί και αρμονίες δε λείπουν και ο κύκλος του διπόλου “Vector” και “Virus” κλείνει με το “Only Stars”, θέτοντας τις προσδοκίες αρκετά ψηλά για τη συνέχεια.
Κάνοντας την τελική σούμα, ο ακροατής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα δύο τελευταία άλμπουμ των Haken, μοιάζουν (και στην τελική είναι) σαν αδέλφια. Το ένα συμπληρώνει και ολοκληρώνει το άλλο. Αναμφίβολα πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια από ένα σχήμα, που θέλει και μπορεί να εδραιωθεί στην κορυφή του prog ιδιώματος.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
