“The Crusaders of Steel are back”
Είμαι βέβαιος ότι οι Σουηδοί Hammerfall, δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις. Κατ’ εμέ, πρόκειται για την κορυφαία power metal μπάντα, η οποία αδίκως δέχεται τόση κριτική σε ότι κι αν κάνει. Αλλά επειδή καλύτερο θα ήτο να μιλήσουν τα τραγούδια τους κι όχι εγώ, πάμε στο ζουμί.
Μετά και την πραγματική αναγέννηση της μπάντας “(r)Evolution”, οι Σουηδοί άναψαν για τα καλά τις μηχανές τους και παρά την αποχώρηση του μεγάλου Johansson, συνέχισαν απτόητοι. Με έναν δίσκο που από το εξώφυλλο ακόμη, αποπνέει αέρα πρώιμων Hammerfall και ένα πρωτοκυκλοφορηθέν lyric video για το “Sacred Vow”, φόρο τιμής στο παρελθόν τους, είχαμε ετοιμάσει τα τσίγκινα βρακιά μας από νωρίς.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχουμε καταρχάς την εξαιρετική μπαλάντα, όπως μόνο οι Hammerfall ξέρουν, “Twilight Princess”, χωρίς πολλές φανφάρες. Και στα καπάκια σου σκάνε ένα “Stormbreaker”, έτσι για να σε ξανατσιτώσουν. Κι εκεί που λες πάει τελείωσε, αυτό ήταν. Να σου και το “New Breed” με μια ρεφραινάρα που υπόσχεται μεγάλο χαμό. Αλλά και για το κλείσιμο, δεν σε αφήνουν έτσι οι Σουηδοί. Σου δίνουν απλόχερα το “Second To None”, το οποίο κατά τη γνώμη μου, αναφέρετε στους ίδιους και για το πώς νιώθεις όντας πρώτος. Kαταλήγεις στο τέλος να αποκολλάσαι από όποια βαρίδια προσπαθούν να σου φορτώσουν, κάνοντας αυτό που σε ικανοποιεί.
Ναι, έπιασα τον δίσκο από την μέση, γιατί θα τον ξανακούσεις αγαπητέ. Και μάλιστα στη δεύτερη γύρα θα διαπιστώσεις πόσο εξαιρετική είναι η ωμή εισαγωγή του, που πριν ίσως παραμέλησες. Και φυσικά θα διατυμπανίσεις μετέπειτα πως το “Hammer High”, που έγινε και βιντεο κλιπ, είναι μάλλον ένας εκ των νέων ύμνων που προορίζεται για τις νέες γενιές οπαδών, που δεν έχουν μεγαλώσει με τους προ “Infected” δίσκους.
Μπορεί τώρα που μεγαλώσαμε, το fantasy που άδουν να μην μας αγγίζει τόσο, αλλά από την άλλη έχουμε(;) την ωριμότητα να αδράξουμε το χέρι των Σουηδών και για λίγο να ξεφύγουμε από τα άγχη της πραγματικότητας. Και μπορεί η μουσική τους να μην έχει να προσφέρει κάτι νέο, παρόλα αυτά παραμένει εξίσου ξεσηκωτική και η ενορχήστρωσή τους πάντα θα δημιουργεί ύμνους που περιμένουν το επόμενο live για να τραγουδηθούν από το κοινό τους. Η μπάντα φαίνεται πραγματικά να το γουστάρει και ο Joacim Cans θέτει νέα όρια στη φωνή του τραγουδώντας ακόμη πιο ψηλά και με πάθος. Ενώ και οι κιθάρες αναμφίβολα σου δημιουργούν εικόνες ενός Dronjak κι ενός Norgren που μάλλον μπήκαν στο στούντιο για να περάσουν καλά, παρά για να ηχογραφήσουν.
Αυτό που μένει λοιπόν στο τέλος της ημέρας, είναι ένας δίσκος με τον οποίο περνάς καλά και θα περάσεις καλά πολλές φορές ακόμη. Είναι ακριβώς όπως πρέπει να είναι ένας δίσκος Hammerfall, ένας δίσκος υπεράνω βαθμολογίας, και οι όποιες φωνές κάνουν λόγο για σκιά του παρελθόντος και δε του “Legacy Of Kings” καλό είναι να ξανασκεφτούν για ποιόν λόγο ακούν μουσική. Και η αλήθεια είναι πως όποιος έβαλε να ακούσει το “Built To Last” για να ακούσει κάτι που θα φέρει επανάσταση στον χώρο, έπραξε λάθος. Μακάρι λοιπόν οι Hammerfall να συνεχίζουν να βγάζουν κι άλλους ίδιους δίσκους που μας θα μας κάνουν να περνάμε καλά και φυσικά να μας έρχονται συχνότερα για live.
ΥΓ: Το “Built To Last”, παίζει να είναι το καλύτερο τραγούδι που έχουν γραψεί ποτέ τους.
Βαθμολογία: 101/100
Για το Rock Overdose,
Ηλίας Ιακωβόπουλος
Comments
