Ημερομηνία δημοσίευσης: 25 Μαΐου 2017
Λίγοι είναι αυτοί που πήραν χαμπάρι το σχηματισμό των Hideous Divinity, παρ'όλο που το σχήμα αποτελείται από νυν και πρώην μέλη των Aborted και Hour Of Penance. Ίσως γιατί οι προσδοκίες ήταν χαμηλές, ίσως γιατί η ανταπόκριση ήταν ελάχιστη, οι Ιταλοί πέρασαν σχετικά απαρατήρητοι στην πορεία τους ανάμεσα στο πιο τεχνικίζον brutal death metal.
Και φτάσαμε στο σήμερα, στο τρίτο τους άλμπουμ. Κι αν το ντεμπούτο τους ήταν πιο brutal σε μεγάλο ποσοστό, και το δεύτερο εστίαζε πιο πολύ στο technical death, το νέο τους άλμπουμ καταφέρνει να συνδυάσει και τα δύο στοιχεία στο μέγιστο βαθμό, προσφέροντας ένα κτήνος υπερτεχνικό και απολύτως βίαιο στον υπερθετικό βαθμό και των δύο στοιχείων. Που σημαίνει συνδυασμός βίαιων υπερ-ταχυτήτων μαζί με τεχνικά riffs και τεχνικά κοψίματα. Γίνεται ευθύς εξαρχής ξεκάθαρο πως πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους μέχρι τώρα, και ένα από τα καλύτερα death metal άλμπουμ των τελευταίων χρόνων.
Το ασταμάτητο και βίαιο blastbeat δίνει μόνο στιγμιαία διαλείμματα, ίσα για να πάρει ανάσα ο ακροατής, με το ρυθμό να παραμένει σαρωτικός και υπερσπιντάτος καθ'όλη τη διάρκεια των συνθέσεων, εκτός από τα πιο μικρά διαλείμματα, όπου ακόμα και εκεί μπορείς να αισθανθείς ένα ασφυκτικό βάρος στον ήχο. Το αποτέλεσμα έχει κάνει τις συνθέσεις τόσο σαρωτικές και υπερβάρβαρες, που η διασκευή του κομματιού "Embodiment Of Chaos" των Sinister, ακούγεται κάπως πιο 'ακίνδυνη' από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, και μάλιστα περιλαμβάνεται κανονικά στο δίσκο, καθώς δεν αποτελεί bonus track.
Σε τέτοια ακούσματα, η τόσο έντονη βιαιότητα και ταχύτητα κάνει δύσκολη μια πιο λεπτομερή παρατήρηση των μουσικών στοιχείων ενός τόσο απαιτητικού και άρτια εκτελεσμένου δίσκου. Κι αυτό γιατί το σύνολο όλων αυτών των συνδυασμών είναι τόσο έντονο και σαρωτικό, που θα πρέπει πρώτα ο ακροατής να συνηθίσει πολύ καλά το άλμπουμ για να μπορέσει να το αναλύσει καλά σε βάθος και λεπτομερώς. Αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που μπορεί να προσφέρει ένα τέτοιο μουσικό άλμπουμ, να είναι τόσο σαρωτικό, βίαιο, τεχνικό και έντονο, που να μην αφήνει πολλά περιθώρια στον ακροατή του να αποσπαστεί η προσοχή του από άλλα πράγματα ή να προσπαθήσει κατευθείαν να αναλύσει ένα άλμπουμ με τόσο απύθμενο βάθος.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
