Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Hideous Divinity, μία πάρα πολύ όμορφη και ξεχωριστή περίπτωση μπάντας από την πάντα αγαπητή γειτονική Ιταλία, η οποία μας απασχολεί πάρα πολύ θετικά κάθε φορά που κυκλοφορεί κάτι νέο εδώ και πάνω από 10 χρόνια. Μπορεί να χρονολογείται η ύπαρξη τους από το 2007, ωστόσο δεν ήταν μέχρι το 2012 που αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το παρθενικό τους άλμπουμ “Obeisance Rising”, όπου και μας συστήθηκαν επίσημα. Αρκετοί είχαν πιάσει αυτό που έκαναν και το επόμενο άλμπουμ “Cobra Verde” το 2014, άρχισε να τραβάει ακόμα περισσότερο τα βλέμματα του κόσμου πάνω τους, με την αναγνωρισιμότητα τους να αυξάνεται με τον καιρό. Έκτοτε το νερό μπήκε στο αυλάκι και με κάθε κυκλοφορία είχαν να προσφέρουν κάτι το νέο και διαφορετικό.Το “Adveniens” το 2017 άργησε λίγο παραπάνω, ωστόσο θεωρώ ότι το μεγάλο βήμα στην καριέρα τους έγινε το 2019 με την κυκλοφορία του “Simulacrum”, όπου και μεταπήδησαν από την πάντα τίμια Unique Leader στην κραταιά Century Media. Καταλαβαίνετε ότι αυτή η αλλαγή από μόνη της σήμαινε και αλλαγή επιπέδου, κι εκεί που ήταν έτοιμοι να τα διαλύσουν όλα, προσφέροντας μας ως ορεκτικό το EP “LV – 426”, η καραντίνα είχε διαφορετικά σχέδια και έτσι έπρεπε να παγώσουν τις όποιες εξελίξεις και να κάνουν υπομονή πλέον.
Φτάσαμε στο 2024 και με τη μπάντα από πέρυσι να μας έχει προϊδεάσει για το νέο της πρόσωπο με το single “Mysterium Tremendum”, ένα κομμάτι αρκετά διαφορετικό και ξεκάθαρα πιο τεχνικό και… προοδευτικό για την καριέρα τους. Να τονίσω για όσους δεν γνωρίζουν το συγκρότημα ότι οι Ρωμαίοι φίλοι μας αρέσκονται σε brutal death καταστάσεις, όμως με τα χρόνια γίνονται όλο και πιο τεχνικοί συνεπώς το συνθετικό brutal έχει λίγο παραμεριστεί και είναι πλέον μια πιο ξεκάθαρη death metal μπάντα, με πιο ανοιχτούς από ποτέ ορίζοντες και με διάθεση να κάνουν ότι μπορούν για να εκμεταλλευτούν αυτή την πραγματικά θαυμαστή εξέλιξη στο στυλ τους. Με τον κόσμο να ψαρώνει ήδη από το αρχικό δείγμα που δώσανε για το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου (μετά την εισαγωγή “Dust Settles On Humanity”) με το φοβερό 7λεπτο “The Numinous One”, αρκετοί που δεν τους είχαν ακούσει ξανά ψάχτηκαν με την πάρτη τους και ανέμεναν κι αυτοί τι ακόμα μπορεί να προσφέρει το πέμπτο full – length των Hideous Divinity. Το “Unextinct” όπως τιτλοφορείται ο δίσκος, είναι ένα σύνολο που είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια άλμπουμ τους μέχρι τώρα, με 51’ διάρκεια, πράγμα που δείχνει πίστη στο υλικό τους και με κομμάτια αρκετά μεγαλύτερα απ’το παρελθόν.
Το “Unextinct” είναι οι Hideous Divinity στα καλύτερα τους, τεχνικότερα τους και πλέον πολυδιάστατα άκρα τους. Ο ήχος τους έχει μεγαλώσει και απλωθεί σε σημεία που δε νομίζω ότι το περίμενε κανείς όταν άκουγε τα πρώτα τους άλμπουμ, έχουν καταλάβει και οι ίδιοι θεωρώ ότι είναι διαφορετικό να είσαι απλά ακραίος και διαφορετικό να το εμπλουτίζεις με στοιχεία που κάνουν την όλη ακρότητα ακόμα πιο γευστική και ποιοτική. Ο δίσκος όσο προχωράει σε κερδίζει μετά το αρχικό σοκ, οι διάρκειες ποικίλουν από πιο… ανθρώπινες όπως στο “Against The Sovereignty Of Mankind” και το φοβερό “Quasi – Sentient”, όπως και στο προαναφερθέν “Mysterium Tremendum”, και μεγαλώνουν αισθητά σε έπη όπως τα “Atto Quarto The Horror Paradox” (8:40 παρακαλώ), το “More Than Many, Never One” και φυσικά το κομμάτι που τελειώνει το δίσκο, το καθηλωτικό “Leben Ohne Feuer” (γερμανιστί το «Αγάπη χωρίς φωτιά», πςςς) και που έχει προκαλέσει ήδη μεγάλες εκπλήξεις και ευχάριστα ερωτηματικά στον ακροατή σε ότι αφορά αυτή τη νέα λογική των Ιταλών στη μουσική τους. Δε θα κρύψω ότι προσωπικά έχω εκπλαγεί τρομερά ευχάριστα, όχι γιατί δεν το περίμενα κάποια στιγμή να συμβεί καθώς υπήρχαν τα δείγματα πολλής και σκληρής δουλειάς, αλλά το να απλωθεί έτσι όμορφα ο ήχος ήταν έκπληξη.
Οι Ρωμαίοι συνδυάζουν τρομερά όμορφα το παικτικό τους επίπεδο με την ευφάνταστη συνθετική ικανότητα και όλα δένουν σούπερ με μια φοβερή παραγωγή που τονίζει τη δύναμη με την οποία παίζουν. Τα φοβερά riffs του κιθαρίστα Enrico Schettino είναι όλα τα λεφτά, απίστευτες τριπλές όπου χρειάζεται, δυνατά κατεβάσματα, εύστοχα leads, με ένα μπάσο που παρά το χαμό ακούγεται πολύ όμορφα και όσο πρέπει από πλευράς Stefano Franceschini και θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στο παίξιμο του ντράμερ Davide Itri που έπαιξε ως session στο δίσκο και έχει κάνει μια απίστευτη δουλειά, ανεβάζοντας τρομερά το επίπεδο των συνθέσεων και το αυτί πάει κατευθείαν πάνω του, διαλύει τα τύμπανα του σε κάθε δυνατή ευκαιρία και οι ρυθμοί που έχουν συνθέσει οι υπόλοιποι μοιάζουν ως βούτερο στο ψωμί του, κρίμα που δεν κατέληξε να γίνει μόνιμο μέλος καθώς πλέον μόνιμα στο σκαμνάκι κάθεται ο Edoardo Di Santo, αλλά ο Itri έχει κάνει παίξιμο καριέρας και είναι κάτι που θεωρώ ότι πρέπει να αναφερθεί με στόμφο. Φυσικά το βασικό ατού των Hideous Divinity ήταν το εκφραστικό πεδίο του Enrico “H”. Di Lorenzo στα φωνητικά, όπου μιλάμε κι επισήμως για ένα από τα καλύτερα και πιο πηχτά λαρύγγια στην ιστορία του Ευρωπαϊκού ακραίου ήχου συνολικά.
Ο Di Lorenzo το έχει πάει αλλού και στιχουργικά, όπου νέες προοπτικές ανοίγονται στον καμβά των Hideous Divinity και κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο απολαυστικό. Το “Unextinct” από το εξώφυλλο προδίδει την αλλαγή επιπέδου. Ο δίσκος αποτελεί concept που αφορά το In the dust of this Planet: Ηorror Of Philosophy του Eugene Thacker που με λίγα λόγια έχει να κάνει με την οπτική του συγγραφέα στο πως κοιτάμε την έννοια του τρόμου γενικά σαν προσφορά ενός σκεπτικού που μας ανοίγει τις πύλες στον κόσμο τον οποίο δε μπορούμε να σκεφτούμε. Η ακρότητα και τεχνική των Hideous Divinity συνδέεται με παραφυσικές έννοιες και τροφή για σκέψη του μυαλού, έτσι το “Unextinct” στο τέλος αποτελεί το πιο φιλόδοξο και μεγαλοπρεπές άλμπουμ τους και την κακά τα ψέματα, κορυφαία τους δουλειά μέχρι στιγμής. Οι Ιταλοί φίλοι μας που παραλίγο να έρθουν και στη χώρα μας αλλά δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό, είναι στην καλύτερη φάση της καριέρας τους και ελπίζω ότι θα λάβουν ότι τους αξίζει καθώς είναι τρομερά συμπαθής και σκληρά εργαζόμενη μπάντα και πάντα είμαστε με το μέρος όσων φαίνονται αουτσάϊντερ και διαβλέπουμε την ώρα που έχει έρθει ώστε να καταστούν φαβορί παρά τις προβλέψεις. Δίσκος – πολυτέλεια που αξίζει πάρα πολλές ακροάσεις.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
