Στις μέρες μας έχουμε φτάσει σε ένα οριακό σημείο στο οποίο υπάρχει υπερπροσφορά από άλμπουμ τα οποία ναι μεν δεν είναι άσχημα και κακοπαιγμένα, αλλά από την άλλη αναμασάνε τις υπάρχουσες συνταγές με μανία και απίστευτα ενοχλητική επανάληψη. Και αυτός ο πρόλογος θα μπορούσε να υπάρχει αυτούσιος στο 80% των άλμπουμ που κυκλοφορούν στις μέρες μας, καθώς σπανίζουν και τα άλμπουμ τα οποία είναι εντελώς απαράδεκτα σε παίξιμο και νοοτροπία, αλλά ακόμα περισσότερο αυτά τα οποία κάνουν τη διαφορά και την επανάσταση. Με τον νόμο των πιθανοτήτων λοιπόν, μπορείτε να μαντέψετε εύκολα σε ποια κατηγορία βρίσκεται το νέο άλμπουμ των Imperium Dekadenz.
Η αλήθεια πάντως είναι πως οι τύποι δεν είναι και τίποτα χτεσινοί, καθώς έχουν ήδη τέσσερα άλμπουμ στο ενεργητικό τους, με το παρόν πέμπτο τους στα Ελληνικά να μεταφράζεται 'εις μνήμην'. Εις μνήμην λοιπόν της επανάστασης και της καινοτομίας, καθώς έχουμε πήξει στις κυκλοφορίες οι οποίες διαθέτουν ένα ασταμάτητο αναμάσημα και επανάληψη των στοιχείων τα οποία χαρακτηρίζουν έναν ήχο. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε ένα black metal πιο ατμοσφαιρικό και 'σκοτεινό' (όσο εύκολο γίνεται να χαρακτηρίσει κάποιος σκοτεινό αυτό το είδος, λες και δεν είναι από μόνο του βυθισμένο στο σκοτάδι), με όλα τα κλισέ και τις τυπικούρες του ήχου να τα χαρακτηρίζουν.
Βέβαια, για να επαναλάβω τον εαυτό μου, ο ήχος τους δεν είναι κακός, απλά είναι τετριμμένος και δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αυτό το στυλ του μελωδικού/ατμοσφαιρικού black metal το έχουμε ακούσει εκατομμύρια φορές και με το να αναμασάνε τα trademark στοιχεία του δεν πρόκειται να κάνουν τη διαφορά. Ακόμα και η επικούρα που χαρακτηρίζει τον ήχο τους είναι και αυτή χιλιοακουσμένη και χιλιοπαιγμένη από πολλά συγκροτήματα του είδους.
Για να μην παρεξηγηθώ για άλλη μια φορά, θα επαναλάβω πως αυτό το άλμπουμ ακούγεται αρκετά ευχάριστα και διαθέτει τα στοιχεία τα οποία χαρακτηρίζουν αυτόν τον ήχο. Απλά το πρόβλημά του είναι πως δεν υπάρχει η παραμικρή απόπειρα υπέρβασης και δεν υπάρχουν πολλά σημεία που μένουν στο μυαλό μετά την ακρόασή του, με αποτέλεσμα ο δίσκος να ξεχαστεί γρήγορα από τους μύστες του είδους. Από την άλλη βέβαια, μπορώ να καταλάβω απόλυτα όσους δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με αυτόν τον ήχο και εντυπωσιαστούν με αυτό το άλμπουμ, αλλά θα σημειώσω για τελευταία φορά πως μπορώ να κατονομάσω πάρα πολλά καλύτερα και πρωτοπόρα άλμπουμ που υπερτερούν σε σχέση με το παρόν.
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
