Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
"Με το σπαθί στο χέρι και την πανοπλία βουτηγμένη στο αίμα, ο “Κύδοιμος” στέκεται αγέρωχος στο πεδίο της μάχης"
Ανεξαρτήτως της στασιμότητας που βιώνει τα τελευταία χρόνια, το ελληνικό metal μπορεί να καυχιέται πως κάποτε δημιούργησε τη δική του, μοναδική μουσική σκηνή, η οποία στέκεται περήφανα μέχρι και σήμερα στο επίκεντρο του ιδιώματος. Με μπροστάρηδες τους Varathron, τους Necromantia και φυσικά τους θρυλικούς Rotting Christ, το Hellenic Pagan/Black Metal υπήρξε, εδώ και 30 χρόνια, πηγή έμπνευσης για αμέτρητους μουσικούς στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο πλανήτη, απολαμβάνοντας στα χρόνια μας την αναγνώριση που τους αρμόζει.
Μία βαθμίδα πιο κάτω σε δημοτικότητα, αλλά ουσιαστικά ισάξιοι σε ποιότητα και δισκογραφική συνέπεια, οι Αθηναίοι Kawir συγκαταλέγονται δικαίως στην παραπάνω σκηνή, διαθέτοντας μια σημαντική ειδοποιό διαφορά από τους υπολοίπους: οι στίχοι τους είναι γραμμένοι εξ ολοκλήρου στα (αρχαία) Ελληνικά. Αντλώντας το όνομά τους από τα αρχαία Καβείρια Μυστήρια, οι Kawir είναι ίσως το πιο ορθώς αντιπροσωπευτικό trve kvlt σχήμα που έχουμε στη χώρα μας ως προς την απόδοση των μύθων και των θρύλων της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.
Με τον ένατο συνολικά δίσκο στην καριέρα τους, οι Αθηναίοι δεν αλλάζουν τη συνταγή που έχουν τελειοποιήσει εδώ και τριάντα χρόνια, επιστρέφοντας ξανά στα πεδία της μάχης της Αρχαίας Ελλάδας με τον γιο της ‘Εριδας -ενός εκ των «Μάχαι», αρχαίων θεοτήτων του πολέμου- στο πλευρό τους. Με δέκα συνθέσεις και 52 συνολικά λεπτά διάρκειας, ο “Κύδοιμος” απελευθερώνεται στο πεδίο της μάχης με τέτοια αυτοπεποίθηση και δίψα για αίμα που μόνο οι Kawir μπορούν να αποτυπώσουν.
Από το πεδίο της “Φλέγρας” μέχρι τον τόπο της “Κενταυρομαχίας” από τους τρομερούς “Εκατόγχειρες” μέχρι τον ποταμό της Στύγας και την κατοικία του μάντη κακών “Τειρεσία”, η επιθετική διάθεση της Αθηναϊκής εξάδας αποτυπώνεται επιτυχώς με γρήγορες, τραχιές κιθάρες, ανελέητα blast beats και σκοτεινά, brutal φωνητικά. Επιπλέον, η αναλογική παραγωγή του δίσκου ενισχύει στο μέγιστο την αποτελεσματικότητα των συνθέσεων, αντικατοπρίζοντας ιδανικά την παγανιστική αισθητική και μεγαλοπρέπεια που επιβάλλεται σε δίσκους με τέτοια θεματολογία.
Η αναπόδραστη «Αχιλλέως Τριλογία» (“Μυρμιδόνες”, “Αχιλλέας κι Έκτορας”, “Ο Θάνατος του Αχιλλέα”) αποτελεί τον απόλυτο φόρο τιμής στον σπουδαίο ήρωα των Αχαιών στον Τρωικό Πόλεμο, με την απαγγελία του Ηλία Ζέρβα στο τελευταίο μέρος της, αλλά και στο καταληκτικό “Πόλεμος Πάτερ Πάντων” να είναι τα αδιαφιλονίκητα highlight του δίσκου. Ειδική μνεία στον Εχετλαίο, τον άγνωστο ήρωα των Αθηναίων στη μάχη του Μαραθώνα, που αποκτά την πρέπουσα αναγνώριση με την ομώνυμη σύνθεση.
Συνοψίζοντας, ο “Κύδοιμος” επιτυγχάνει και με το παραπάνω τον στόχο του, που δεν είναι άλλος από την υπενθύμιση στο ελληνικό κοινό ότι οι Kawir είναι ακόμα εδώ και συνεχίζουν να γράφουν τραγούδια για την αρχαία Ελλάδα. Επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή ρήση: «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», οι Αθηναίοι αρνούνται να συμβιβαστούν με τις σύγχρονες πρακτικές της μουσικής βιομηχανίας, παραδίδοντας ακόμα έναν δίσκο με τους δικούς τους όρους, για τη δική τους απόλαυση και αυτών που στηρίζουν τα παλιακά, pagan/black ακούσματα.
Βαθμολογία: 72/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
