KORN –“The Serenity Of Suffering”

Κατάπτυστοι κατά πολλούς, τραγελαφικοί για κάποιους άλλους, πρωτοπόροι και μικροί θεοί για τους υπολοίπους. Οι Αμερικανοί Korn από την πρώτη τους κιόλας κυκλοφορία τάραξαν τα νερά του σκληρού ήχου με τη νέα τους προσέγγιση. Φυσικά όπως γίνετε πάντα, οι οπαδοί διχάστηκαν και η συγκεκριμένη ”μάχη” καλά κρατεί.

Ο γράφων αν και πέρασε την TRVE φάση του, όπου απέρριπτε μετά μανίας τα πάντα, εν τέλει διαπίστωσε ότι περνάει καλά με τους Korn, σε σημείο που ακρόαση με την ακρόαση έφτασε να τους έχει πολύ ψηλά στην λίστα με τις αγαπημένες του μπάντες. Αλλά αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι ένα άρθρο από μόνη της, οπότε την αφήνουμε.

Κι αφού ολοκληρώθηκε η ιστορική αναδρομή, ας πιάσουμε τα του “The Serenity Of Suffering”. Είχαμε αφήσει τους Korn σε μια πιο ποπ προσέγγιση με το "The Paradigm Shift" κάτι που αν και μου άρεσε, πάντα άφηνε στο πίσω μέρος του μυαλού μου την επιθυμία για επιστροφή στα παλιά. Τελικώς η επιθυμία μου όχι μόνο εκπληρώθηκε, αλλά η μπάντα πάντρεψε τέλεια το παρελθόν με το παρόν και το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από ικανοποιητικό. Νομίζω ότι όλο αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε δύο κομμάτια. Το "Everything Falls Apart" και το  "A Different World", στο οποίο σημειωτέον συμμετέχει και ο Corey Taylor, με εξαιρετική μάλιστα επιτυχία.

Αποδεικνύεται λοιπόν περίτρανα γι’ άλλη μία φορά ότι η μπάντα από το Bakersfield δεν ρισκάρει να δοκιμάσει, ενώ η εμπειρία που φέρουν τους δίνει την ικανότητα να λάβουν σωστές αποφάσεις. Σίγουρα οι πιο παλιοί είχαν διακρίνει ότι προς τα εκεί οδεύει το πράγμα, αλλά κανείς δεν ήταν σίγουρος για την επιτυχία. Εξάλλου η πορεία τους ποτέ δεν ακολούθησε δοκιμασμένες συνταγές και όπως είχε πει ο ίδιος ο Jonathan Davis, δεν θα ήθελε να επαναλαμβάνει τον εαυτό του και ίσως η επιστροφή του Head στο ρόστερ τους, τόνωσε ακόμη περισσότερο την ομάδα. Φυσικά ειδική μνεία απαιτεί και το video clip του “Rotting In Vain” με πρωταγωνιστή τον Tommy Flanagan να δίνει ρέστα στο νέο χιτ των συναυλιών των Korn. Αριστουργηματικό από κάθε άποψη.

Η αλήθεια είναι ότι έχω φτάσει σε ένα σημείο που δεν ξέρω αν πρέπει να εκθειάσω κι άλλο τον δίσκο, από φόβο μην φανώ βαμμένος οπαδός, αλλά από την άλλη πώς να παραβλέψω αυτό που ακούν τα αυτιά μου; Θα καταλήξω λοιπόν λέγοντας τα εξής. Οι αλλαγές ήτο πολλές, αλλά και λίγες. Ο ήχος δεν είναι σαν αυτόν του "Korn", αλλά είναι ακόμη Korn. Οι συνθέσεις και οι στίχοι ακόμη και τώρα έχουν κάτι να μας πουν και ειλικρινά δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσουν την τέχνη τους στον επόμενο δίσκο. Κρίμα πάντως που μετά από τόσα χρόνια δεν μας έχουν επισκεφθεί να καεί το πελεκούδι!

Βαθμολογία: 90/100

Για το Rock Overdose,

Ηλίας Ιακωβόπουλος