Συντάκτης: Χρήστος Παπαναστασίου
Σχεδόν πέντε χρόνια έχουν περάσει από όταν οι Lamb Of God κυκλοφόρησαν τον τελευταίο δίσκο τους και από τότε δεν έχουν δώσει κάποιο καινούριο υλικό στους θαυμαστές τους (πέρα από το “The Duke” EP και μια κυκλοφορία ως Burn The Priest), γεγονός που σηματοδοτεί το μεγαλύτερο χάσμα κυκλοφοριών στην καριέρα του συγκροτήματος. Ωστόσο, μετά από τόσα χρόνια στη σκηνή και τις τεράστιες επιτυχίες που έχουν σημειώσει, άξια βρίσκονται στο κορυφαίο επίπεδο της heavy μουσικής και αυτά τα μεγάλα κενά ενδεχομένως να γίνουν συχνότερα, καθώς οι βετεράνοι πλέον, Αμερικάνοι περνάνε περισσότερο χρόνο στο δρόμο. Με το ομότιτλο άλμπουμ τους “Lamb Of God”, το οποίο παρουσίασε μια μικρή καθυστέρηση στην κυκλοφορία του λόγω των γεγονότων της πανδημίας, επανέρχονται πολύ δυναμικά και μας δίνουν μια γερή γεύση για το που βρίσκονται συνθετικά και τι άλλο να περιμένουμε από το συγκρότημα του Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.
Αρχικά, να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ο πρώτος στη δισκογραφία των Lamb Of God χωρίς τον Chris Adler, ιδρυτικού μέλους της μπάντας και αδερφού του Will Adler, ενός εκ των δύο κιθαριστών. Από το περασμένο καλοκαίρι είχε ανακοινωθεί ότι τη θέση του πήρε ο Art Cruz που συμπλήρωνε αρχικά μόνο για κάποιες περιοδείες, λόγω ενός τραυματισμού του Chris. Έτσι με καινούριο αίμα πίσω από τα τύμπανα, ένα νέο άτομο γεμάτο όρεξη και ενέργεια, το συγκρότημα ξεκίνησε την ηχογράφηση του όγδοου μουσικού έργου τους.
Ο δίσκος ξεκινάει με το “Memento Mori”, όπου οι στοιχειωτικές μελωδίες των Mark Morton και Will Adler δημιουργούν ένα βαρύ και πυκνό τοπίο, καθώς το ξέσπασμα «Wake uuup» έρχεται να ταράξει την ηρεμία και να δώσει τους επιθετικούς, groovy τόνους στο υπόλοιπο κομμάτι. Τα “Checkmate” και “Gears” γεμάτα με έντονα πολιτικά μηνύματα, σηματοδοτούν τη συνέχεια και αναδεικνύουν το στυλ των Lamb Of God ως pioneers του Νέου Κύματος Αμερικάνικου Metal! Πολύ ωραία προσέγγιση έχει γίνει στο κομμάτι “Reality Bath”, που περιέχει ένα εξαιρετικό ρυθμικό μπάσο από τον John Campbell και τον Randy να εναλλάσσει το χαρακτηριστικό βαθύ ουρλιαχτό του με πιο ήρεμες απαγγελίες και gang φωνητικά. Το “New Colossal Hate” με τον γρήγορο ρυθμό και το εξαιρετικό ρεφρέν του, καθώς και το βαρύτατο “Resurrection Man” με το δυναμισμό και τα σημεία γερού κοπανήματος που παρέχει όσο κορυφώνεται το κομμάτι, καθίστανται πανάξια μνημόνευσης στον δίσκο και δείχνουν ότι το συγκρότημα αποδίδει εξίσου καλά σε διάφορα tempo.
Στη συνέχεια, η μπάντα μας παρουσιάζει τους καλεσμένους που συμμετέχουν στο άλμπουμ, τον Jamey Jasta των Hatebreed στο “Poison Dream” σε μια πιο hardcore προσέγγιση και τον Chuck Billy των Testament στο “Routes”, σε μια γρήγορη και αντίστοιχα πιο thrash εκδοχή των Lamb Of God. Στo “Bloodshot Eyes” ακούμε τoν Randy να εξερευνά όλη την κλίμακα της φωνής του και να αλλάζει τονικότητες από το αγέρωχο ουρλιαχτό στο καθαρό τραγούδι και να το καταφέρνει εξαιρετικά, κρατώντας τη βαρύτητα και το στυλ του συγκροτήματος. Ο δίσκος κλείνει με το “On The Hook” σε ανεβασμένη ταχύτητα και δυναμισμό, όπως ακριβώς ξεκίνησε και δε χαμήλωσε ούτε στιγμή.
Στα της μίξης και παραγωγής, το επίπεδο σε μια κυκλοφορία ενός συγκροτήματος τέτοιου βεληνεκούς είναι αρκετά υψηλό, ακριβώς όπως θα περιμέναμε. Όλα τα στοιχεία των κομματιών παρουσιάζονται όπως θα ήθελε να είναι η μπάντα και η χημεία μεταξύ των μελών, παλαιών και νέων είναι εξαιρετική και γεμάτη επαγγελματισμό. Ο Art έχει κάνει τρομερή δουλειά στα drums και προσδίδει περισσότερο συναίσθημα στις συνθέσεις από ότι οι ρομποτικές από άποψη τελειότητας, τεχνικές του Chris. Σίγουρα οι Lamb Of God δεν πήραν αψήφιστα την επιλογή τους και ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται και στον κόσμο, παρά τα όποια παράπονα.
Ο δίσκος αυτός μιλάει από μόνος του τελικά. Οι όποιες αμφιβολίες και ανησυχίες που μπορεί να δημιουργήθηκαν με την προηγούμενη κυκλοφορία τους, εξαφανίστηκαν πλέον και το συγκρότημα φαίνεται να περνάει μια νέα εφηβεία, αφού φαίνεται πόσο το διασκεδάζει με αυτό το άλμπουμ. Η ζωντάνια και η ωριμότητα των συνθέσεων ξεχειλίζει και είναι ικανή να ευχαριστήσει και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Εξάλλου οι Lamb Of God έχουν μάθει να αποδεικνύουν και στη σκηνή το «τι μέλλει γενέσθαι» και εκεί είναι που και ο δίσκος θα λάμψει και θα δείξει την αξία του. Καλή ακρόαση, καλή απόλαυση και προσοχή με το κοπάνημα!
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Χρήστος Παπαναστασίου
Comments
