Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Θα μπορούσα απλά να γράψω το όνομα Ministry, να βάλω το βαθμό και να τελειώσει η δισκοκριτική σε λιγότερο από 10 λέξεις σύνολο. Όνομα ιστορικό και βαριά φανέλα του παγκόσμιου σκληρού ήχου εδώ και 43 χρόνια ύπαρξης. Πολύπαθοι στην καριέρα τους, με πολλά σκαμπανεβάσματα, άλμπουμ μνημεία, άλμπουμ ντροπές, εντάσεις, τσακωμούς, απώλειες και πολλά, πάρα πολλά, όλα τα ναρκωτικά του πλανήτη. Το πώς έφτασε ο μέγας Al Jourgensen τα 65 πραγματικά ένας Θεός το ξέρει, κι όχι απλά τα έφτασε κι αποδεικνύεται σκυλί του πολέμου σε αντοχές, αλλά συνεχίζει να κυκλοφορεί και άλμπουμ, όχι βέβαια με τη συχνότητα που έκανε παλιότερα, αλλά αφού ζει ακόμα από θαύμα με ότι έχει καταναλώσει στη ζωή του, το να βγάζει και νέο υλικό το λες υπέρβαση. Η αλήθεια να λέγεται, όσο κι αν έχω λατρέψει τους Ministry μέσα στα χρόνια για μερικές από τις καλύτερες μουσικές στιγμές που έχω βιώσει στη ζωή μου, συμπεριλαμβανομένων και δυο συναυλιών που είναι μέτρο σύγκρισης για όλες εκεί έξω, η επιστροφή τους από το 2014 και μετά όταν είχαν διαλύσει αίφνης το 2013, λόγω του θανάτου του μεγάλου Mike Scaccia, δεν ήταν η ιδανική και οι τρεις δίσκοι που ακολούθησαν το κορυφαίο “Relapse” (2012) μόνο Ministry δε θύμιζαν.
Με εξαίρεση λίγο το “Amerikkkant” το 2018 που οριακά είχε τσίπα και ακουγόταν, και το “From Beer To Eternity” (2013) αλλά και το “Moral Hygiene” (2021) ήταν επιεικώς απαράδεκτα και σίγουρα όχι άξια να φέρουν το μεγάλο και ιερό όνομα των Ministry. Όπως καταλαβαίνετε, στην ανακοίνωση του 16ου πλέον δίσκου τους ονόματι “Hopiumforthemasses”, οι προσδοκίες μου ήταν χαμηλές ως ανύπαρκτες, ειδικά όταν στο “Moral Hygiene” το all-star line-up που συνόδευε τον Jourgensen δεν κατάφερε να περάσει καν τη βάση. Μιλάμε για ομάδάρα με Cesar Soto στις κιθάρες (αγαπάμε λόγω Pissing Razors), John Bechdel στα πλήκτρα (Ascension Of The Watchers, Prong, Fear Factory) με εμπειρία δεκαετιών, τον γίγα Paul D’Amour στο μπάσο, ως αρχικό μέλος των Tool και τον σεσημασμένης φρενίτιδας ντράμερ Roy Mayorga (Amebix, Ozzy, Soulfly). Ε αυτή τη φορά η ομαδάρα φαίνεται να βρήκε χημεία ακόμα μεγαλύτερη απ’ότι πριν και με την προσθήκη του νιούφη (μόλις 48 ετών) κιθαρίστα Monte Pittman, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αναφέρω ότι έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο Ministry άλμπουμ τα τελευταία 12 χρόνια. Η φαγούρα δεκαετίας και βάλε τελειώνει επιτέλους με τον πλέον αναπάντεχο τρόπο και με ένα άλμπουμ που συνολικά έχει να προσφέρει πολλά κατά τις ακροάσεις του στους οπαδούς.
Κι όμως στην αρχή τίποτα δε φαίνεται ρόδινο, γιατί το εναρκτήριο κομμάτι “B.D.E.” δεν το λες και ιδανικό ειδικά για Ministry δίσκο, ακούγεται λίγο κουρασμένο και υποτονικό και μετά το 3ο λεπτό λες και το χτυπάει ηλεκτροσόκ, αρχίζει να τσουλάει και να θέτει το δίσκο σε ένα μοτίβο ανανέωσης και ποιότητας. Αυτό είναι άμεσα αντιληπτό στα επόμενα κομμάτια, ειδικά με το “Goddamn White Trash” το οποίο κι αποτελεί και το πρώτο βίντεο του δίσκου, το “Just Stop Oil” και το “Aryan Embarassment”, όπου οι Ministry μπορεί να σας θυμίσουν ακόμα και ένδοξες ‘90s στιγμές τους και που επιτέλους το τέμπο ανεβαίνει, τα κομμάτια περιέχουν τα κλασικά samples που όλοι έχουμε αγαπήσει και γενικά φαίνεται λες και η μηχανή έχει μπει σε ράγες και είναι έτοιμη για υπερηχητικό ταξίδι. Mε επίσης υπερ-κομματάρες τα “New Religion” και “It’s Not Pretty”, το σύνολο ανεβαίνει αισθητά και σε συνδυασμό με τα πειραματικά “TV Song 1/6 Edition” και “Cult Of Suffering”, αλλάζουν τις διαθέσεις στο δίσκο και προσφέρουν στιγμές για όλα τα γούστα. Up tempo, mid tempo, γρήγορες, αργές, γνώριμες, νεωτεριστικές, πειραματικές, απ’όλα έχει ο μπαξές που λένε. Και το κυριότερο όλων σε διάρκειες κομματιών ιδανικές ώστε να μην κουράζουν, με σύνολο δίσκου κάτω από 43’.
Ο Al ακούγεται αειθαλής όπως πάντα σαν να μην έχει περάσει μια μέρα, όταν τον είχα δει ζωντανά, είχα πει πως υπάρχει κάτι άλλο που τον κινεί μηχανικά και δεν είναι μόνο οι δεκαετίες εμπειρίας και η πλήρης γνώση του πώς να κάνει ένα δίσκο πλήρη από κάθε άποψη, έστω κι αν αυτό δεν κατέστη δυνατό και τις 16 φορές, άλλες περισσότερο κι άλλες λιγότερο. Εδώ όμως οδηγεί την ομάδα του σε ανοιχτό γήπεδο, και σε συνδυασμό με μία φοβερή παραγωγή και με πραγματικά εύστοχες συνθέσεις μετά από χρόνια, οι Minsitry ακούγονται τρομερά ουσιώδεις και θυμίζουν γιατί έχουν λατρευτεί αλλά και μισηθεί με πάθος όλα αυτά τα 40κάτι χρόνια και γιατί όπως και να’χει, μιλάμε για μεγάλη αξία στο χώρο της μουσικής. Πανεύστοχα και απλά riffs όπου χρειάζονται, μπάσο που τονίζει τον όγκο όπως πρέπει, τυμπανάρες που ενισχύουν το groove και προσφέρουν αδρεναλίνη και φυσικά πλήκτρα, samples και μπλιμπλίκια κάθε είδους από τον master Bechdel να κάνουν τη διαφορά υπέρ τους. Το “Ricky’s Hand” ως διασκευή των Fad Gadget που κλείνει σε σχεδόν disco μοτίβο το δίσκο απλά είναι άλλη μια απόδειξη ότι δεν έχουν μουσικά όρια και ότι κάνουν το κομμάτι τους όπως τους καπνίσει, βέβαιοι για το υλικό και την ποιότητα του.
Δε σας κρύβω ότι το χάρηκα πολύ το άλμπουμ, όχι μόνο γιατί δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο και ούτε καν αξιοπρεπές, αλλά γιατί χτύπησε ξανά η καρδιά μου δυνατά για μία πολυαγαπημένη μου μπάντα που ελπίζω να τελειώνει ένα αρνητικό σερί και τα καλύτερα να έρχονται. Να τονίσω εδώ βέβαια ότι ο Al είπε πρόσφατα ότι θα κάνουν άλλο ένα άλμπουμ και θα διαλύσουν, αλλά ελάτε τώρα, ποιος τον πιστεύει όταν έχει αλλάξει γνώμη 3 φορές; Και πολύ καλά έχει κάνει μεταξύ μας. Θα είναι πραγματικό κρίμα να το λήξουν τώρα που φαίνεται να παίρνουν τα πάνω τους και ειδικά με αυτό το line-up αστέρων. Από την άλλη, αν τελικά ο ημίτρελος όντως εννοεί αυτό που λέει, ας φύγουν έτσι με ψηλά το κεφάλι, αρκεί βέβαια κι ο επόμενος δίσκος να έχει την ποιότητα του “Hopiumforthemasses” και να μην είναι εξαίρεση στην πτώση που είχαν. Οι Ministry επιτέλους μετά από χρόνια τραβάνε δυνατό χαρτί με το 16ο άλμπουμ τους και περήφανα μπορούν να λένε ότι είναι εδώ, εμπνευσμένοι, απρόβλεπτοι, προβοκάτορες όπως πάντα και θυμίζοντας στα εκατομμύρια οπαδών τους γιατί ήταν κάποτε η πιο hot μπάντα εκεί έξω και γιατί αποτέλεσαν τροφή για υπέρμετρη λατρεία αλλά και θανάσιμο μίσος, όπως κάθε μεγάλη μπάντα.
Βαθμολογία: 79/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Ministry
HOPIUMFORTHEMASSES
Nuclear Blast Records
1 March 2024
Comments
