Ημερομηνία δημοσίευσης: 9 Οκτωβρίου 2018
Οι Mudhoney στο μυαλό μου είναι στην ομάδα των συγκροτημάτων που η τύχη δεν ήταν με το μέρος τους. Γιατί το λέω αυτό; Πολύ απλά οι Mudhoney που ήταν (και είναι) ένα συγκρότημα που συνέβαλε και επηρέασε την σκηνή του Seattle και τελικά δημιουργήθηκε αυτή η μεγάλη “επίθεση” που λέγονταν Grunge, δεν μπόρεσαν ποτέ όμως να πάρουν αυτό που τους άνηκε και να γίνουν πιο δημοφιλής, κάτι που κατά την ταπεινή γνώμη το άξιζαν. Αν δεν σας πείθω εγώ τότε μπορείτε να ψάξετε και να βρείτε δηλώσεις του Kurt Cobain που αφορούν τους Mudhoney.
Το ένατο πλέον Full-Length βρίσκει τους Mudhoney να γυρνάνε σε ένα ιστορικό για την σκηνή label, την Sub Pop. Σαν ένα από τα μακροβιότερα συγκροτήματα του χώρου(μαζί με τους Melvins) έχουν διαλέξει να μην πειράξουν τη μουσική τους και να παραμένουν/επιμένουν στον ήχο που τους γνωρίσαμε από τις αρχές των 90’s. Μία κίνηση που εμένα προσωπικά μου δείχνει το πόσο πιστεύει ο Mark Arm στο έργο του.
Μουσικά το “Digital Garbage” παραμένει πιστό στο ύφος των Mudhoney.Garage ήχος δηλαδή με μια live αισθητική χωρίς φτιασίδια και με τα λάθη που ακούγονται να είναι μέρος της μουσική. Μια αντίληψη απέναντι στη μουσική ίδια με αυτή που υπήρχε όταν έσκασε το Grunge και έφερε τα πάνω κάτω στο μουσικό κόσμο. Απλό, λιτό και απέριττο μας θυμίζει το ότι η μουσική έχει δύναμη χωρίς τις τεράστιες παραγωγές, απλά χρειάζεται να έχει ψυχή.
Στιχουργικά το “Digital Garbage” κριτικάρει με καυστικό τρόπο την κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται η Αμερική με την προεδρία Trump και κατ’ επέκταση σε όλο τον κόσμο που βιώνουμε μια απίστευτη έξαρση ακραίων συμπεριφορών και βίας. Υπάρχουν αρκετά τραγούδια που αναφέρονται εναντίον της εκκλησιάς (γενικότερα των θρησκειών θα έλεγα καλύτερα) και τον τρόπο που ο κόσμος ακολουθεί τυφλά ελπίζοντας ότι στο τέλος θα ανταμειφθεί πηγαίνοντας στον όποιο παράδεισο μόνο και μόνο επειδή προσεύχεται (“21st Century Pharisees,”,“Prosperity Gospel,” ,“Messiah’s Lament). Ακούγοντας τα θα διακρίνεται μεγάλο θυμό απέναντι σε αυτή την τρέλα που φυσικά μπορεί να συνδυαστεί και αυτή στις ακραίες συμπεριφορές που έλεγα πιο πάνω. Στο “Kill Yourself Live,” οι Mudhoney σχολιάζουν με καυστικό τρόπο αλλά και με μια δόση χιούμορ το κυνηγητό του που κάνει κάποιος για να γίνει viral, το ότι μπορεί να φτάσει μέχρι και στο θάνατο για να κερδίσει αυτή τη δημοσιότητα των “likes”και της “καρδούλας”.
Το “Digital Garbage” είναι ένας πολύ δυνατός δίσκος και επίκαιρος που σίγουρα οι οπαδοί του ήχου θα το τσεκάρουν και θα το ευχαριστηθούν. Δεν είναι σίγουρα ένας δίσκος που θα μπορέσει να μπει σε σαλόνια αλλά νομίζω ότι έτσι και αλλιώς δεν είχε τέτοιο σκοπό. Οι υπόλοιποι που δεν είναι και τόσο εξοικειωμένοι ή ακόμα και αν δεν ξέρετε τι εστί Mudhoney μπορείτε να τσεκάρετε άφοβα.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς
Comments
