Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Μαρτίου 2018
Σήμερα έχω τη χαρά να σας μιλήσω για το ντεμπούτο άλμπουμ των Neperia, οι οποίοι μας έρχονται από τα Ιωάννινα. Και λέω ότι έχω τη χαρά, καθώς η πρώτη ακρόαση του “Drawing New Worlds” ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα, και εξαιτίας αυτής της έκπληξης ακολούθησαν πολλές ακόμα ακροάσεις, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων ήταν από προσωπική ευχαρίστηση και όχι επειδή έπρεπε μετά να γράψω την κριτική. Οι Neperia σχηματίστηκαν το 2009, όταν τα μέλη της μπάντας ήταν ακόμα φοιτητές, ενώ το 2012 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo. Έχοντας μοιραστεί τη σκηνή με γνωστές μπάντες, όπως οι Firewind, Innerwish, Paul DiAnno και Sorrowful Angels, οι Γιαννιώτες κυκλοφόρησαν πέρσι το “Drawing New Worlds” σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ φέτος κυκλοφόρησε και σε CD από την New Dream Records.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με το συμφωνικό κομμάτι του δίσκου, το οποίο εξάλλου είναι και αυτό που αδιαμφισβήτητα κυριαρχεί καθόλη τη διάρκειά του, δίνοντας πολλές φορές κι έναν επικό και ξεσηκωτικό τόνο στην όλη μουσική. Και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων κινείται σε δυναμικές mid-tempo ή σε up-tempo ταχύτητες, δίνει πάτημα στα ορχηστρικά όργανα να είναι πανταχού παρόντα και να συνοδεύουν με τον καλύτερο τρόπο τις κιθάρες, το μπάσο και τα τύμπανα. Αλλά και στα πιο ήρεμα περάσματα τα metal όργανα δεν κάνουν παιχνίδι μόνα τους, αλλά συνοδεύονται είτε από ήχους βιολιού, είτε από πιάνο, είτε από τα πλήκτρα του Λεωνίδα Διαμαντόπουλου, που είναι και αυτά ένας από τους πρωταγωνιστές του άλμπουμ.
Εκτός όμως από το Symphonic στοιχείο, οι Neperia φλερτάρουν και με άλλα είδη της metal, προσφέροντάς μας έτσι ένα ποικίλο αποτέλεσμα. Καταρχάς υπάρχει το στοιχείο του Death, όχι βέβαια τόσο στη μουσική, όσο στα φωνητικά του Γιώργου Τζαχρήστα, ο οποίος συνοδεύει πολλές φορές με τα growls του, την εξαιρετική φωνή της lead τραγουδίστριας, Στέλλας Τζοβάρα. Διάχυτη είναι επίσης και η παρουσία του Power Metal, ειδικά στις πιο δυναμικές και γρήγορες στιγμές του άλμπουμ, κάτι βέβαια που δεν είναι και τόσο περίεργο, αφού Symphonic και Power Metal είναι δύο είδη που συνηθίζεται να συνυπάρχουν και να αλληλοσυμπληρώνονται. Τέλος, δεν είναι λίγες οι φορές που το παίξιμο, ιδιαίτερα εκείνο των πλήκτρων, θα πάρει μια πιο τεχνική και Progressive πινελιά, ενώ θα ακουστούν εδώ και εκεί και κάποιες ηλεκτρονικές μελωδίες.
Και αφού ανέφερα τις πιο γενικές παρατηρήσεις, ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Στην ολότητά του, το “Drawing New Worlds” είναι ένα πολύ καλοδουλεμένο άλμπουμ, το οποίο πλαισιώνεται από μια στιβαρή παραγωγή που αναδεικνύει τις συνθέσεις. Πολύ ωραία δουλειά έχει γίνει στο ορχηστρικό κομμάτι που μαζί με τις όμορφες μελωδίες, που διανθίζουν ολόκληρο το δίσκο, αλλά και την φοβερή φωνή της Στέλλας, αποτελούν τα κυρίαρχα στοιχεία, αλλά και εκείνα τα στοιχεία που απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Από την άλλη όμως, αν ακούσεις προσεχτικά το άλμπουμ θα αρχίσουν να σου έρχονται στο μυαλό ουκ ολίγες μπάντες. Το symphonic/power μέρος, αλλά και ο τρόπος που αυτό παίζεται, θα φέρουν ξεκάθαρα στο νου μπάντες, όπως οι Epica και οι Nightwish, αλλά και οι δικοί μας Enemy of Reality. Ο συνδυασμός, επίσης, καθαρής γυναικείας φωνής και growling φωνητικών, εκτός από Epica, φέρνει στο νου και παλιούς Tristania, ενώ τα Progressive περάσματα μου θύμισαν Dream Theater. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι ο δίσκος θα ήταν ακόμα καλύτερος αν οι Neperia έβαζαν λίγο πιο προσωπικό ήχο στη μουσική τους. Είναι βέβαια αδύνατον να μην περάσουν διάφορες επιρροές μίας μπάντας στη μουσική της, αλλά αν ο ήχος των Γιαννιωτών είχε περισσότερη προσωπική ταυτότητα μέσα του είναι σίγουρο πως το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν εξαιρετικό. Και αυτό γιατί η όρεξη και το ταλέντο ήδη υπάρχει και αυτό είναι κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στο ντεμπούτο τους, το οποίο πρέπει να τσεκάρετε.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
