Frail wings that claim the heavens
Οι October Tide δεν είναι ένα τυχαίο όνομα στο μελωδικό death/doom metal. Με φόρμες οι οποίες φωνάζουν ότι το συγκρότημα προέρχεται από τη Σκανδιναβία και με ένα ικανοποιητικότατο σερί 3 δίσκων, η μπάντα του πρώην frontman των Katatonia επιστρέφει μετά από 3 χρόνια με το “Winged Waltz”.
Ο δίσκος αποτελείται από 8 κομμάτια και έχει συνολική διάρκεια 50 λεπτά. Το πρώτο κομμάτι είναι το “Swarm”, το οποίο σε προϊδεάζει για το ύφος του δίσκου. Βαριά, μελωδικά mid-tempo riffs και leads, ένα στιβαρό rhythm section. Ακολουθεί το πολύ μελωδικό και παρόμοιων τόνων “Sleepless Sun”. Το επόμενο κομμάτι, με τίτλο “Reckless Abandon” πατάει σε πιο death metal μονοπάτια, όντας πιο σκληρό και πιο τραχύ από τα προηγούμενα. Τα αργόσυρτα riffs και η μελωδικότητα επανέρχεται με το πολύ δυνατό “A Question Ignite”, το οποίο μας πάει στις απαρχές του death/doom με μια ανατριχιαστική ομοιότητα με κομμάτι των Paradise Lost της “Gothic” εποχής.
Στη συνέχεια, το “Nursed by the Cold” ανοίγει το δεύτερο μέρος του δίσκου, φέρνοντας αμυδρά σε Katatonia, με ένα πολύ τεχνικό lead και ένα rhythm section. Το κομμάτι αυτό ήταν και η πρώτη μου γεύση από αυτό το album. Σκληροί στίχοι, βαριά μελωδία και ίσως ένα από τα καλύτερα chorus του δίσκου. Το επόμενο τραγούδι, το “Lost In Rapture” είναι ένα πολύ μελαγχολικό κομμάτι, που οι οπαδοί των Draconian θα λατρέψουν, καθώς η φόρμα έχει πολλά κοινά στοιχείο. Πλησιάζοντας στο τέλος, έχουμε δύο πολύ δυνατές στιγμές. Το “Perilous” και το “Coffins of November”. Το “Perilous” δεν διαφέρει σε τίποτα από τα προηγούμενα έξι κομμάτια, ενώ το όγδοο κομμάτι είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια και το πιο πολύπλοκο, κλείνοντας το δίσκο.
Συνοψίζοντας τον δίσκο με λίγα λόγια, είναι ένα εκπληκτικό έπος μελαγχολίας και σκοταδιού, το οποίο ανταποκρίνεται σε οπαδούς των Katatonia, My Dying Bride, Draconian και Paradise Lost. Από τεχνικής άποψης στον ήχο, είναι εκπληκτική η παραγωγή του. Πολύ εύκολο άκουσμα, δεν κουράζει και σε προ(σ)καλεί να το βάλεις στο repeat.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Ren