Ημερομηνία δημοσίευσης: 20 Φεβρουαρίου 2017
Δεν γνωρίζω κατά πόσον, όταν ακούτε τη λέξη Alabama, το μυαλό σας να πηγαίνει σε κάτι εντελώς διαφορετικό από το διάσημο τραγούδι των Lynyrd Skynyrd. Και προφανώς, στην αναφορά πως οι Oracle προέρχονται από τη συγκεκριμένη πόλη και μας προσφέρουν το ντεμπούτο τους, φαντάζομαι πως η πλειοψηφία θα θεωρήσει πως θα παίζουν κάτι παρεμφερές με το προαναφερθέν θρυλικό και αδικοχαμένο συγκρότημα.
Και όμως κύριοι, αυτό το νεόκοπο συγκρότημα επιδίδεται στο ευγενές άθλημα του μελωδικού death/black, με βάση προς το death, το οποίο μάλιστα φαίνεται εισαγόμενο από το Gothenburg, μόνο που η συγκεκριμένη εισαγόμενη παρτίδα δε φαίνεται να διαθέτει μεγάλη ποιότητα παραγωγής, και μάλιστα παρουσιάζει και δείγματα κακοδιαχείρησης στη συντήρησή της.
Οι συνθέσεις είναι απλά διεκπεραιωτικές και δεν διαθέτουν ούτε ένα στοιχείο κορύφωσης ή διάθεσης να ξεφύγουν από τα τετριμμένα. Βέβαια, όποιος έχει έρθει ελάχιστες φορές σε επαφή με κάτι παρεμφερές, ίσως εντυπωσιαστεί στις πρώτες ακροάσεις, γρήγορα όμως θα νιώσει ένα απότομο ξεφούσκωμα του εντυπωσιασμού, δείγμα του πόσο ρηχές και κοινότυπες στέκονται οι συνθέσεις.
Σαν ένα μπαλόνι που ξεφουσκώνει, αυτό θυμίζει το άλμπουμ και η ποιότητα των συνθέσεών του. 'Έχει τη δυνατότητα να εντυπωσιάσει κάποιους ανυποψίαστους ακροατές με τις, αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρουσες μελωδίες που κυριαρχούν, η ρηχότητα που κυριαρχεί όμως αφαιρεί γρήγορα το όποιο ενδιαφέρον υπάρξει. Για την ακρίβεια, οι μελωδίες κυριαρχούν τόσο έντονα σε αυτό το άλμπουμ, που το καθιστούν ευνουχισμένο, ακίνδυνο και υπερβολικά νερωμένο. Σε συνδυασμό και με την εντελώς γυαλισμένη παραγωγή, σε σημεία ακούγεται και 'προκάτ'.
Βαθμολογία: 64/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
