Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Για κάποιο περίεργο λόγο μου «έκατσαν» όλες οι μεγάλες επιστροφές μετά από 5 χρόνια, Kreator, Decapitated και τώρα οι Origin. Οι οποίοι όχι απλά επιστρέφουν 5 χρόνια μετά το “Unparalleled Universe” το 2017, αλλά και πιο καταστροφικοί από ποτέ την τελευταία… δεκαετία και βάλε! Το “Chaosmos” είναι το 8ο παρακαλώ άλμπουμ των υπερηχητικών brutal death τιτάνων κι ο χρόνος μάλλον μοιάζει να μην τους επηρεάζει σε τίποτα σε ότι αφορά την χαοτική υφή της μουσικής τους, όπου οι ταχύτητες ξεπερνούν πάντα οποιαδήποτε περιγραφή και το τεχνικό επίπεδο κλάσης των μελών τους μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους πλέον μεγάλους σε κάθε είδος. Σίγουρα εδώ θα υπάρχουν αντιρρήσεις και δικαίως ως ένα σημείο, καθώς ειδικά αυτό που έχουν κάνει στα τρία πρώτα τους άλμπουμ (“Origin”, “Informis Infinitas Inhumanitas”, “Echoes Of Decimation”) δεν το έχει κάνει κανείς σε τέτοια ασύλληπτα ταχύτατη και πραγματικά ΑΚΡΑΙΑ έκφραση. Δεν θεωρήθηκαν άλλωστε τότε ηγέτες μιάς νέας τάσης όπου όλοι προσπαθούσαν να παίξουν κάπως έτσι, αλλά ουδείς τελικά έπαιξε ακριβώς έτσι όπως οι ίδιοι. Στη συνέχεια και με το κορυφαίο δίδυμο των “Antithesis”/”Entity” όπου και έγιναν πιο γνωστοί από ποτέ, μπόρεσαν να δείξουν ότι δεν είναι μόνο υπεργρήγοροι αλλά μπορούσαν να προσαρμόσουν και τον ήχο τους εύστοχα.
Οι Origin έγιναν όσο ανθρώπινα απάνθρωποι (μπερδευτήκατε; Δε χρειάζεται) απαιτούσαν οι συνθήκες ώστε να δουν το όνομα τους να συζητιέται έξω από το underground και θεωρητικά έπιασαν peak συνθετικής αισθητικής, καθώς τα δυο επόμενα άλμπουμ (“Omnipresent”, “Unparalleled Universe”) εκτός ότι δεν ήταν ίδιας αξίας, τους έβρισκαν σε ένα αδιέξοδο που εκτιμώ υπέπεσαν στην προσπάθεια να συντηρήσουν μια ακόμα πιο προσιτή πλευρά της πτυχής τους. Τα ερωτηματικά όμως έρχεται να διαλύσει άμεσα με το μπάσιμο του “Ecophagy” το “Chaosmos”, ένας δίσκος που βρίσκει το συγκρότημα από εκεί που σταμάτησαν με το “Entity”, πιο ακραίοι από τα δυο προηγούμενα άλμπουμ και με αυτή την πολύ όμορφη λογική «τάξη και χάος συνδυασμένα» της μουσικής τους (ή του θορύβου τους αν δεν τους αντέχετε πολύ, εσείς χάνετε στην τελική). Ξεκινάμε με τα βασικά που αφορούν το χταπόδι John Longstreth στα τύμπανα, ένας από τους μεγαλύτερους ντράμερ όλων των εποχών, δερματοκαταστροφέας όσο ελάχιστοι, χέρια αιθέρες, πόδια γκιλοτίνες που κόβουν κεφάλια σε κάθε διπλομποτιά, γυρίσματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αστρική καταιγίδα, τα κάνει όλα και συμφέρει για άλλη μια φορά και κατεβάζει σαγόνια με το παίξιμο του και δίπλα στον υπερ-κορυφαίο μπασίστα Mike Flores, φτιάχνουν μια άτυπη dream team rhythm section που προκαλεί μέγιστο δέος.
Ο Flores είναι ο καλύτερος μπασίστας που έχω δει live στη ζωή μου. Προσοχή, δε λέω ότι είναι ο καλύτερος όλων, σαν τον Steve DiGiorgio προφανώς κανείς στο καρνέ μου. Αλλά αυτά που έκανε το παλικάρι ΖΩΝΤΑΝΑ (το τονιζω) και ο τρόπος με τον οποίο μπορούσε με συνεχές tapping να ακούγεται καλύτερος από το δίσκο ενώ έκανε και δεύτερα φωνητικά, ήταν το κάτι άλλο. Ο Jason Keyser στα φωνητικά κάνει ξανά τα δικά του, κι αποτελεί την καθαρόαιμη death metal φιγούρα στη μπάντα, με το ευθύ στυλάκι του στις ερμηνείες, που δε διστάζει ωστόσο να ακολουθήσει στιχουργικά κατά πόδας τους ρυθμούς του Longstreth σε πολλές περιπτώσεις και που έχει προσαρμοστεί πλήρως στη μπάντα, έχοντας κλείσει κι αυτός πάνω από μια δεκαετία. Τελευταίο αφήνω τον αρχηγό και συνθέτη της μπάντας, Paul Ryan, ο οποίος για άλλη μια φορά κάνει με την κιθάρα του πράγματα που αρκετοί συνάδελφοι του δε θα ονειρευόντουσαν καν. Υφαίνει οροσειρές από riffs και αλληλουχίες ρυθμών οι οποίοι σοκάρουν και γιατί όχι, προκαλούν ζήλια σε ότι αφορά τον τρόπο που τα προσαρμόζει όλα σε τέτοιο επίπεδο που το χάος στο τέλος να ακούγεται αρμονικό και η σφαγή να ακούγεται σαν λύτρωση. Αρχηγός όνομα και πράγμα, παίξιμο άλλου επιπέδου.
Το “Chaosmos” που προφανώς αποτελεί μια ωραία μίξη των λέξεων chaos και cosmos αφήνει τρόπον τινά να εννοηθεί ότι ζούμε σε ένα χαοτικό κόσμο, όπου όλα πάνε κατά διαόλου και οι Origin με όσα κάνουν εδώ, φέρνουν την επερχόμενη καταστροφή μουσικά λίγο πριν αυτή λάβει χώρο στ’αλήθεια. Η τριάδα των “Chaosmos”, “Cogito, Tamen No Sum” και “Panoptical” σε φέρνει προ των πυλών ενός διαστημικού κενού όπου δεν ξέρεις τι θα πεταχτεί από μέσα, λες και βροχή αστεροειδών είναι έτοιμη να σκάσει στα μούτρα σου και παρότι όντας πλήρως απροστάτευτος, η μουσική του συγκροτήματος νιώθεις ότι σε κρατάει σε ασφάλεια σαν μεμβράνη προστασίας. Αυτό όμως που γίνεται στην τριάδα πριν το τέλος με τα πιο μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια όπου ο ήχος τους απλώνεται και δεν έχουμε μόνο φρενήρες ξύλο, είναι το κάτι άλλο. Το “Decolonizer” διεκδικεί πολύ άνετα θέση στα καλύτερα κομμάτια της ιστορίας τους, το “Cullscape” που ακολουθεί στα αντίστοιχα ατμοσφαιρικότερα, ενώ το “Nostalgia For Oblivion” τέμνει τα δυο προηγούμενα σε ένα υπερηχητικό τείχος που κερδίζει με την αρχική του βαρύτητα και την ανάπτυξη της δομής του μέχρι τέλους. Κερασάκι στην τούρτα μιας αρχι-δισκάρας επιστροφής σε γνώριμες φόρμες του παρελθόντος, το “Heat Death” των 11 λεπτών και 47 δευτερολέπτων!
Ή το σε ελεύθερη μετάφραση, μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι των Origin μέχρι σήμερα. Εντάξει τι να σας περιγράψω ότι γίνεται εδώ, φανταστείτε σχεδόν 12’ κομμάτι όταν οι αρχικοί δίσκοι τους ήταν περίπου 27’-28’ συνολικά. Παίρνει το άψυχο κουφάρι του ακροατή και το πετάει στην πλησιέστερη εξώσφαιρα, προφανέστατα χωρίς δυνατότητα επιστροφής και μιλάμε για ένα θριαμβευτικό κλείσιμο που δείχνει ίσως και που μπορεί να κινηθούν μουσικά στο μέλλον. Επίσης το “Chaosmos” είναι πάνω από 44’ διάρκειας, δηλαδή το μεγαλύτερο όλων που έχουν κυκλοφορήσει! Κι όμως ενώ δε μας είχαν συνηθίσει σε τέτοιες διάρκειες, δείχνουν ότι απλώνοντας τον ήχο τους περισσότερο, μπορούν να ακούγονται το ίδιο ώριμοι αλλά και καταστροφικοί όπως παλιά και ότι σίγουρα είναι κάτι που τους ταιριάζει και προσωπικά θα ήθελα να τους δω να το κυνηγήσουν λίγο παραπάνω. Ασύλληπτο δημιούργημα το “Chaosmos”, δείχνει πόσο μεγάλη μπάντα είναι οι Origin, πόσο πρωτόλεια μεγαλοσύνη έχουν σαν ηγέτες αυτής της τάσης και πόσο αβίαστα μπορούν να αποδώσουν το στυλ τους, κάνοντας το να φαίνεται λες και δεν προσπάθησαν καν. Οι οπαδοί τους θα χαρείτε πάρα πολύ με το δίσκο, όσοι δεν τους ξέρετε είναι ιδανική ευκαιρία να τους μάθετε σαν πρώτη γνωριμία και γενικώς αν γουστάρετε πολύ ακραίο ήχο, επενδύστε πάραυτα!
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
