Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Φεβρουαρίου 2019
Η ιστορία πίσω από τους Queensrÿche είναι πλέον γνωστή και πονεμένη από όλους μας. Είναι πολύ δύσκολο για τους οπαδούς (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) να αποδεχτούμε τις αλλαγές και αναντικατάστατες απώλειες σε συγκροτήματα θρύλους όπως οι Queensrÿche. Πως να κρατηθούν ισορροπίες όταν ένα συγκρότημα τέτοιου βεληνεκούς χάνει μια φωνή όπως αυτή του Geoff Tate καθώς και τον σπουδαιότερο κιθαρίστα και βασικό συνθέτη τους - Chris DeGarmo; Πλέον μετράνε και 3η απώλεια, αυτή του drummer Scott Rockenfield, ο οποίος τα τελευταία 2 χρόνια έχει απομακρυνθεί από το συγκρότημα για να αφιερώσει χρόνο στην οικογένεια του.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα με το line up να απαρτίζεται από τους «παλιούς» Michael Wilton στην κιθάρα και Eddie Jackson στο μπάσο, Parker Lundgren επίσης στην κιθάρα (από το 2009) και στον Todd La Torre (ex-Crimson Glory), ο οποίος στους τελευταίους 2 δίσκους που κυκλοφόρησε το συγκρότημα (“Queensrÿche” και “Condition Human” το 2013 και 2015 αντίστοιχα) κρατά τα ηνία του τραγουδιστή με τον δικό του αξιοπρεπέστατο τρόπο. Εντύπωση μας κάνει όμως πως ο Todd στον 3ο του δίσκο μαζί τους αναλαμβάνει και χρέη drummer. Ο Todd λοιπόν τα κάνει όλα και συμφέρει σε αυτόν τον δίσκο. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος αποφάσισε να ακολουθήσει τον τρόπο παιξίματος του Scott και να μην πειραματιστεί παραπάνω. Αυτό το έκανε για να διατηρήσει και σε αυτόν τον δίσκο το χαρακτηριστικό παίξιμο των Queensrÿche όπως είχε μείνει τόσα χρόνια λόγω του Scott. Ενδεχομένως στον επόμενο δίσκο αν συνεχίσει να έχει και τον ρόλο του drummer να ακούσουμε και κάτι εντελώς διαφορετικό. Καλώς ή κακώς όταν το συγκρότημα έχει μόνο 2 μέλη από το original line up του ο ήχος του θα αλλάξει. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποδεχτούμε. Και αν στην αρχή τα νέα μέλη είχαν απλώς έναν εκτελεστικό ρόλο, σιγά σιγά φαίνεται πως πλέον δένουν με την παλιά σύνθεση και δεν βρίσκονται εδώ απλώς για να καλύψουν κενά.
Το “The Verdict” λοιπόν αποτελεί τον 16ο studio δίσκο των Queensrÿche ο οποίος θα κυκλοφορήσει την 1η Μαρτίου από την Century Media Records. Την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε πάλι ο Chris "Zeuss" Harris (Rob Zombie, Iced Earth, Hatebreed). Σε αυτόν τον δίσκο γίνεται μια επιστροφή στις ρίζες με μια πιο σύγχρονη και φρέσκια ματιά. Οι Queensrÿche είχαν πάντα έναν δικό τους χαρακτηριστικό ήχο και αυτό φαίνεται να επιστρέφει στις 10 συνθέσεις αυτού του album.
Πρώτο τραγούδι του δίσκου είναι το “Blood Of The Levant” το οποίο έχει έντονα riffs και φωνητικά και ενώ ξυπνά μνήμες από την εποχή “Rage for Order” ακούγεται αρκετά σύγχρονο. Συνέχεια με το “Man The Machine” το οποίο έχει κολλητικό riff, εξαιρετικά φωνητικά από τον Todd και ωραίο σολάρισμα προς το τέλος του. Το “Light Years” είναι από τα αγαπημένα μου σε αυτόν τον δίσκο… έχει ένα ανατολίτικο στυλ και για κάποιο λόγο μου θύμισε λίγο Nevermore. Έχει ωραίες εναλλαγές, γκρουβάτο μπάσο και τα φωνητικά του Todd εδώ χτυπάνε ταβάνι. Το δε σόλο είναι χαρακτηριστικό Queensrÿche. Με το “Inside Out” συνεχίζουν στο ανατολίτικο και ατμοσφαιρικό ύφος δίνοντας πάσα σε ένα ανεβαστικό refrain. Στο σόλο γίνεται ένας συνδυασμός (σε σημεία) από “Dream of Mirrors” των Iron Maiden και κλασικών Queensrÿche επί εποχής “Empire”. Καταιγιστική η συνέχεια με το “Propaganda Fashion” το οποίο έχει αρκετά κολλητική μελωδία. Οι τόνοι πέφτουν με το “Dark Reverie” και το τοπίο σκοτεινιάζει. Υπέροχο κομμάτι, γεμάτο συναίσθημα και ατμόσφαιρα, από τα καλύτερα του δίσκου το οποίο αναδεικνύει τη φωνή του Todd. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα συνεχίζεται με το “Bent”, το οποίο είναι λίγο πιο up-tempo και αγριεύει σε σημεία. Το “Inner Unrest” ανεβάζει τους τόνους με ένα μελωδικό και catchy refrain που σου στοιχειώνει το μυαλό ενώ το “Launder The Conscience” δείχνει την πιο «άγρια πλευρά» των Queensrÿche με ένα πιο επικό ύφος. Το κλείσιμο του δίσκου ανήκει στο “Portrait” το οποίο ρίχνει τους τόνους και δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα με το διαφορετικό ύφος του.
Τον δίσκο τον έλιωσα στις ακροάσεις. Νομίζω είναι πολύ δύσκολο για μια μπάντα που έχει κυκλοφορήσει στο παρελθόν διαμάντια που κανείς ποτέ ξανά δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει (ούτε καν η ίδια), να μείνει πιστή στην κληρονομιά και στο ένδοξο παρελθόν της συνεχίζοντας να δημιουργεί χωρίς να ακούγεται παρωχημένος ο ήχος της. Με το “The Verdict” νομίζω πως οι Queensrÿche καταφέρνουν να συνδυάσουν τα στοιχεία του παρελθόντος (κυρίως από το “Rage for Order”, το “Empire” και το “Promised Land”) που τους έκαναν μοναδικούς με έναν πιο σύγχρονο και σκοτεινό ήχο. Οι κιθάρες είναι αρκετά δυναμικές από τους Michael Wilton και Parker Lundgren, με τα χαρακτηριστικά Queensrÿche σολαρίσματα και το μπάσο παραμένει σταθερό από τον Eddie Jackson. Ο δε Todd La Torre καλύπτει επάξια τον διττό του ρόλο σε φωνή και drums. Ο ήχος είναι δεμένος και φαίνεται πως η μπάντα λειτούργησε ως ενότητα για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Λίγο η πολύ καλή παραγωγή, λίγο οι νέες ιδέες… όλα δείχνουν να τους πηγαίνουν ένα βήμα πιο μπροστά. Ενδεχομένως αν δεν υπήρχε στο μυαλό μας το βαρύ όνομα Queensrÿche να μιλάγαμε όλοι για έναν εξαιρετικό δίσκο από όλες τις απόψεις. Με ή χωρίς αυτό το όνομα όμως το αποτέλεσμα παραμένει: η νέα εποχή των Queensrÿche είναι εδώ με ίσως την καλύτερη κυκλοφορία τους μετά από αρκετά χρόνια.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rockoverdose.gr
Τζοβάνα Σπήλιου
Comments
