Οι Ravenia σχηματίστηκαν το 2013 από την τραγουδίστρια Armi Päivinen και τον κιθαρίστα Samuli Reinikainen. Εδρεύοντας στην Φιλανδία, η μπάντα απέκτησε γρήγορα μορφή και αποτελείται από εννέα μέλη σήμερα, ενώ στις αποσκευές τους φέρουν ένα EP, το οποίο κυκλοφόρησε το 2014. Φτάσαμε στο 2016 και μετά από ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, η μπάντα είναι έτοιμη να κυκλοφορήσει το πρώτο της ολοκληρωμένο δίσκο με τίτλο ‘’Beyond The Walls Of Death’’.
Η μουσική κατεύθυνση που ακολουθεί το συγκρότημα χαρακτηρίζεται από μεγάλες ενορχηστρώσεις και πιο συγκεκριμένα, κατατάσσεται στο είδος του Symphonic – Filmscore Metal. Αυτό που περιμένει ο ακροατής είναι να καταδυθεί σε έναν κόσμο με έντονη ορχηστρική παρουσία, να νιώσει την φλόγα να αναβλύζει από μέσα του και με μια πρώτη ματιά στο εξώφυλλο να γευτεί έναν επικό τόνο σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι που τον περιμένει. Είναι όμως έτσι τα πράγματα και μετά το τέλος της ακρόασης του δίσκου;
Η έναρξη γίνεται με το ‘’For Those We Forsakened’’, κομμάτι που από το πρώτο λεπτό σε κολλάει στον τοίχο. Το ορχηστρικό μέρος, οι ταχύτητες, τα τύμπανα και η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί δημιουργούν στιβαρά θεμέλια για την συνέχεια και η περιέργεια του ακροατή εκτοξεύεται στα ύψη. Ωστόσο, αυτό που συνεπάγεται ύστερα από πολλές ακροάσεις δημιουργεί μια σύγχυση, από την οποία προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω τα τελικά συναισθήματα που μου άφησε ο δίσκος.
Η πρώτη εντύπωση που σχηματίστηκε φέρει πραγματικά προσεγμένες συνθέσεις στο ορχηστρικό, εκτελεστικό και μουσικό κομμάτι γενικότερα. Όμως, τα φωνητικά δείχνουν να μην είναι σε θέση να ακολουθήσουν το υπόλοιπο σύνολο, παρουσιάζοντας μια αδυναμία στο να εκτοξεύσουν την αδρεναλίνη των κομματιών που θα περίμενε ο ακροατής να νιώσει. Ακόμα, η παραγωγή αδικεί κατά κάποιον τρόπο το μουσικό κομμάτι γιατί και πάλι τα φωνητικά καπακώνουν όλα τα άλλα στοιχεία στον δίσκο.
Από την άλλη, όμως, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το πώς οι γρήγορες στιγμές του δίσκου, μαζί με την συνοδεία των φωνητικών καταφέρνουν να εξομαλυνθούν και οδηγούν τον ακροατή σε χαλαρά μονοπάτια, σαν να χάνεται ολόκληρο το μουσικό υπόβαθρο. Τα φωνητικά δείχνουν το δρόμο και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν. Εδώ θα πρέπει να εστιάσουν οι ακροατές που αναζητούν μια ακρόαση που έχει ως στόχο να τους επαναφέρει την πίεση στο κανονικό ή και ακόμα πιο χαμηλά. Αυτό όμως δεν προσφέρει μια ποικιλομορφία στον δίσκο αλλά εναρμονίζει τα πάντα στην γραμμή των φωνητικών.
Το επικό κομμάτι του δίσκου ίσα που διακρίνεται και το εξώφυλλο φαντάζει χαμένο σε σχέση με το μουσικό περιεχόμενο του ‘’Beyond The Walls Of Death’’. Η αλήθεια είναι πως την στιγμή που ακούω τον δίσκο προσπαθώ να σχηματίσω μια δική μου παραγωγή του δίσκου που θα αναδείκνυε τα ορχηστρικά μέρη πιο ζωντανά και τα οποία θα συνοδεύονταν με φωνητικά που θα σου έδιναν την αίσθηση πως βρίσκεσαι μέσα σε ανεμοστρόβιλο. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν γίνεται και στο τέλος εξετάζουμε αυτό που είναι και όχι το πώς θα μπορούσε να είναι.
Η μόνη ίσως εξαίρεση του δίσκου που παρουσιάζει μια ποικιλομορφία είναι το ‘’Fallen’’ και καταφέρνει να ακουμπήσει τις απαιτήσεις και των πιο δύσπιστων ακροατών. Έξυπνη η κίνηση της προώθησης του ορχηστρικού κομματιού από την αρχή για τον νέο δίσκο, καθώς διεγείρει την περιέργεια του ακροατή σε ένα πολλά υποσχόμενο περιεχόμενο.
Οι Ravenia με την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά διχάζουν και είμαι σίγουρος πως οι πιο απαιτητικοί οπαδοί του ήχου στο τέλος της ακρόασης θα μείνουν με μια αίσθηση πικρίας. Μπορεί ο δίσκος να μην κάνει την τρίχα του ακροατή κάγκελο, όπως θα περίμενε, όμως αυτό είναι το πρώτο βήμα μιας μπάντας που φέρει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να εξελίξει την παρουσία της στον συγκεκριμένο ήχο.
Βαθμολογία: 59/100
Για το Rock Overdose,
Περικλής Σιβρής