Συντάκτης: Δάφνη Γεωργαδάκη
Εσείς το ξέρατε ότι η Φινλανδία δε βγάζει μόνο black metal μπάντες; Τρελό, το ξέρω! Σίγουρα κάπου θα έχετε δει το meme που λέει ότι το 75% της δουλειάς των φυλάκων στα πάρκα της Φινλανδίας είναι να διασώζουν metal μπάντες που χάνονται πηγαίνοντας για φωτογράφιση του εξωφύλλου για το νέο άλμπουμ τους. Λοιπόν οι Reckless Love δεν ανήκουν στην κατηγορία αυτή, καθότι γκλαμάδες από κούνια, με όλο το πακέτο.
Εγώ τους είχα αφήσει κάπου το 2013, οπότε πήρα τον δίσκο αυτό στα χέρια μου χωρίς να ξέρω πώς έχουν εξελιχθεί μουσικά τα τελευταία χρόνια. Οι προσδοκίες μου ήταν να ακούσω κάτι σε 80s’ glam rock/metal, κοντά σε Mötley Crüe ή Steel Panther. Σίγουρα δεν περίμενα το synthwave, κάπως electro-pop άλμπουμ, που αποδείχθηκε το “Turborider”.
Το “Turborider” θα μπορούσε να έχει βγει από action movies των 80s’, αλλά όχι από αυτές που πήγαιναν για όσκαρ, από αυτές που τις βλέπουμε σήμερα ως πιο cult. Θα μπορούσε επίσης να ανήκει σε Arcade games των 80s’, άλλωστε έχει και το κομμάτι “Kids Of The Arcade” που στηρίζει το concept.
Μικρός δίσκος γενικά, έντεκα κομμάτια με διάρκεια στα 3-4 λεπτά το καθένα. Έχει μια fun και upbeat διάθεση, ωστόσο πολύ ηλεκτρονικός ήχος ρε παιδί μου, κάπου μπορεί να σε κουράσει αν βάλεις να ακούσεις ολόκληρο το άλμπουμ. Προφανώς θα ήθελα περισσότερη έμφαση στις κιθάρες και λιγότερη στο synth, αλλά ακόμα κι έτσι υπάρχουν κάποιες ωραίες στιγμές.
Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου έχει αρκετά ξεσηκωτικό ρεφρέν, όπως και το “Kids Of The Arcade”. Πιστεύω ότι αν τα ακούσεις σαν μεμονωμένα τραγούδια είναι πιασάρικα, αλλά σαν μέρος του δίσκου μπορεί να περάσουν απαρατήρητα, μιας και όλα τα κομμάτια έχουν το ίδιο ύφος. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο εκ διαμέτρου διαφορετικό κομμάτι, δηλαδή δεν είναι πως περιέχει κάποια μπαλάντα ή κάτι που να αλλάζει λίγο τη διάθεση.
Πλάκα πλάκα, το “Like A Cobra” θα το άκουγα στο “Cobra” του Σταλόνε. Παραγωγή 1986 είναι, ο ορισμός της cult ταινίας που είναι και fun, αλλά δε θα την πάρεις και πολύ σοβαρά, οπότε γιατί όχι; Το σόλο της κιθάρας στο “For The Love Of Good Times” και το “Prodigal Sons” είναι τίμιο και θα ήθελα να δω περισσότερα τέτοια στοιχεία στον δίσκο.
Ίσως να το κρίνω αυστηρά επειδή περίμενα κάτι διαφορετικό, αλλά το “Turborider” των Reckless Love δε με κέρδισε, όσες ακροάσεις κι αν έκανα για να γράψω την κριτική. Δε λέω ότι δεν ακούγεται, καμία σχέση. Ο δίσκος είναι αρκετά fun, αλλά δεν τον λες και αξιομνημόνευτο.
Δηλαδή δεν είναι αυτό που θα θυμηθείς να προσθέσεις στην playlist σου όταν οργανώνεις πάρτυ. Και βάζω αυτό σαν παράγοντα, γιατί κάτι τέτοιο περιμένω από ένα ξεσηκωτικό κομμάτι με 80s’ vibes, να είναι αυτό που θέλεις να το ακούς και σε πάρτυ. Δε λέω ότι όλα τα κομμάτια τέτοιας αισθητικής πρέπει να είναι σαν το “Cherry Pie”, αλλά οι Reckless Love που θυμάμαι από μια δεκαετία πριν πλησίαζαν πιο πολύ σε αυτό. Εντάξει, συμβαίνουν αυτά!
Βαθμολογία: 65/100
Για το Rock Overdose,
Δάφνη Γεωργαδάκη
Comments
