Συντάκτης: 'Αγγελος Χατζηγιάννης
Η πενταετής αναμονή έφτασε στο τέλος της. Οι βασιλιάδες του ελληνικού metal επέστρεψαν.
Σωτήριο έτος 2024. Τόσα χρόνια έχουν περάσει από τη γέννηση του Ιησού Χριστού, του θεανθρώπου και κεντρικού συμβόλου του χριστιανικού δόγματος, μίας από τις πιο διαδεδομένες θρησκείες παγκοσμίως. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, καίσαρας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεταξύ 319-337 μ.Χ. θα μεταφέρει την έδρα της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας στον τότε γνωστό κόσμο στην αρχαία περιοχή του Βυζαντίου και θα ξεκινήσει μία νέα εποχή κυριαρχίας ασπαζόμενος τον Χριστιανισμό.
Την ίδια στιγμή, δεκάδες βασίλεια σε όλον τον πλανήτη παραμένουν πιστά στις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες τους, και για τους επόμενους αιώνες θα ξεσπάσει ένας ανελέητος δογματικός πόλεμος που θα ολοκληρωθεί με νικητή τη νέα θρησκεία, η οποία θα εκχριστιανίσει το 80% του γνωστού κόσμου. Η σθεναρή αντίσταση των τελευταίων παγανιστών βασιλιάδων μνημονεύεται μέχρι και σήμερα μέσω θρύλων και ασμάτων.
Οι Rotting Christ, το κατά κοινή παραδοχή σπουδαιότερο ελληνικό συγκρότημα στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα, συμπληρώνει φέτος 35 χρόνια ζωής και για το φετινό, 14ο σε σειρά στούντιο άλμπουμ τους με τίτλο “ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ”, επιλέγουν να μας διηγηθούν μερικούς από αυτούς τους θρύλους μέσα από τη δική τους, μοναδική black metal σκοπιά.
Ξεκινώντας από τον φανταστικό πίνακα ζωγραφικής στο εξώφυλλο, φιλοτεχνημένο το 1836 από τον Thomas Cole με τίτλο “The Course Of Empire (Destruction)”, οι αδερφοί Τόλη μας υποδεικνύουν την αφετηρία της ιστορίας, που ουσιαστικά δεν είναι άλλη από την πτώση της παγανιστικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και την άνοδο της Χριστιανικής Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η επιλογή του συγκεκριμένου εξωφύλλου, αν και εξαιρετικά ταιριαστή, δυστυχώς αποδεικνύεται άστοχη, καθώς ο συγκεκριμένος πίνακας έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν αρκετές φορές, από συγκροτήματα όπως οι Heaven Shall Burn, οι Exxplorer και οι Arghoslent.
Πατώντας το play ωστόσο, έχουμε μπροστά μας μια τελείως διαφορετική ιστορία. Με το “ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ” οι Rotting Christ μας παραδίδουν το πιο επικό, το πιο μεγαλειώδες και πιο ολοκληρωμένο έργο τους μετά τα “Theogonia” και “Aealo”, επιστρέφοντας πίσω στα μελωδικά μονοπάτια εκείνης της εποχής που πρόσφατα θυμηθήκαμε μέσω του προσωπικού δίσκου του Σάκη Τόλη, και ταυτόχρονα επαναφέροντας τα θριαμβευτικά χορωδιακά μέρη και τα αργόσυρτα, heavy metal riffs που ελάχιστοι γνωρίζουν τόσο καλά όσο εκείνοι.
Με αναφορές στον Φλάβιο Ιουλιανό, τον επονομαζόμενο «Παραβάτη» (The Apostate), τα αρχαία παγανιστικά πάνθεα της ελληνικής (Pix Lax Dax), νορβηγικής (Yggrdrasil) και της κέλτικης (Saoirse) μυθολογίας, αλλά και δηκτικές αλληγορίες για τον εκφυλισμό και τη φθορά του σύγχρονου Χριστιανισμού (Like Father Like Son, The Sixth Day) μέσω των καυστικών, αλλά πάντα επίκαιρων στίχων του Σάκη Τόλη, το άλμπουμ είναι γεμάτο από κορυφές που είχαμε καιρό να βιώσουμε από αυτό το τεράστιο συγκρότημα.
Σε τεχνική ανάλυση, η παραγωγή δια χειρός Φώτη Bernardo και Jens Borgen είναι κρυστάλλινη, επιτρέποντας σε όλες τις πτυχές του πολυεπίπεδου αυτού δίσκου να λάμψουν. Οι κιθάρες των Σάκη Τόλη και Κώστα Φουκαράκη «θερίζουν» στο πέρασμά τους, ενώ η οπισθοφυλακή του έτερου αδερφού Τόλη, Θέμη και του Κώστα Χελιώτη σε τύμπανα και μπάσο αντίστοιχα ακούγεται εξίσου επιβλητική. Η τετραμελής χορωδία συγκροτεί ένα από τα δυνατότερα «χαρτιά» του δίσκου, ενώ η συγκλονιστική ερμηνεία της Ανδρονίκης Σκουλά στο “La Lettra Del Diavolo” αποτελεί το αδιαφιλονίκητο highlight όλης της κυκλοφορίας.
Κάθε δισκογραφική επιστροφή αυτών των τιτάνιων μουσικών είναι αφορμή για επευφημίες και διθυράμβους. Αυτή τη φορά όμως έχουμε στα χέρια μας ένα τόσο καλό υλικό, που δικαιολογεί κάθε είδους παραλήρημα. Οι Rotting Christ επέστρεψαν και ανακτούν δικαίως τα σκήπτρα τους, υπενθυμίζοντας σε όλους πως ακόμα και μετά από 35 ολόκληρα χρόνια, υπάρχει μόνο ένας αληθινός -ειδωλολάτρης- βασιλιάς της ελληνικής metal σκηνής.
Βαθμολογία: 87/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Rotting Christ - Pro Xristou
Season Of Mist
2024
Comments
