They play, I kill...
Φτάσαμε αισίως στον 2ο δίσκο των Scorpion Child, των Τεξανών Led Zeppelin του σήμερα. Είναι εύκολο να τους κατηγορήσεις, δε λέω, αλλά προτού το κάνεις ρε φίλε άκου πρώτα το “Reaper's Danse”, βασικά άκου όλο το “Acid Roulette”. Δε θα χάσεις, αυτό είναι σίγουρο.
3 χρόνια από το ντεμπούτο τους, το δίσκο που τους έβαλε στο παιχνίδι και τους έδωσε πρόσβαση στις σκηνές του πλανήτη, οι φίλτατοι vintage rockers ξαναχτυπούν με ένα εξίσου καλοδουλεμένο δίσκο. Και όταν λέμε καλοδουλεμένο το εννοούμε. Η δουλειά στις κιθάρες, το ρυθμικό υπόβαθρο και παίξιμο, καθώς και η χρήση πλήκτρων άλα Deep Purple δίνουν χρώμα στα τραγούδια, τα οποία αποκτούν άλλη διάσταση και από τα αλήτικα και αυθεντικά φωνητικά.
Οι Scorpion Child είναι φιλόδοξοι, πέρα από καλοί παίκτες και συνθέτες και με τραγουδάρες σαν το “Twilight Coven” που θυμίζει και Spiritual Beggars, τo εναρκτήριο “She Sings, I Kill” και το κορυφαίο “Moon Tension” μας δείχνουν ότι είναι για μεγάλα πράγματα. Ο δίσκος είναι χορταστικός, έχει ροή και αλλαγές ρυθμού, καθώς και τα κομμάτια τοποθετημένα στη σειρά που πρέπει. Εσωκλείει όλες τις επιρροές του συγκροτήματος, όμως είναι ξεκάθαρο ότι και ταυτότητα έχουν και προσωπικό στυλ.
Ο αμερικάνικος αέρας τους συναντά την ευρωπαϊκή κληρονομιά του hard rock και το μίγμα είναι εύφλεκτο. Καλοκαιρινή συντροφιά θα είναι το “Acid Roulette”. Με την ψαγμένη εξωφυλλάρα του και την ταξιδιάρικη διάθεσή του, ο προορισμός του θα είναι μια θέση στα καλύτερα της χρονιάς, αναμφίβολα. Θαρρώ πως ένα μιαμισάωρο στην σκηνή ενός ελληνικού κλαμπ τους αναλογεί και με το παραπάνω.
Βαθμολογία: 83/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
