Συντάκτης: Κατερίνα Μήτικα
Οι Sirenia είναι από τα συγκροτήματα που από την κυκλοφορία του πρώτου κιόλας δίσκου τους το 2002, κατόρθωσαν να μπουν στο Hall Of Fame του τότε σχετικά καινούριου και γοργά αναπτυσσόμενου στερεώματος του συμφωνικού metal. Με μια σειρά επόμενων ποιοτικών κυκλοφοριών, επικύρωσαν τη θέση τους ως ένα από τα σημαντικότερα και πιο εμπορικά συμφωνικά/gothic συγκροτήματα.
Μετά από την κυκλοφορία του “Arcane Astral Aeons” το 2018, οι Νορβηγοί Sirenia επιστρέφουν, προσθέτοντας στο ράφι της δισκογραφίας τους το δέκατό τους δίσκο “Riddles, Ruins & Revelations” , ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 12 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους. Παρατηρείται μια μεταστροφή στον ήχο του συγκροτήματος, παρόμοια με αυτή της κατεύθυνσης που ακολούθησαν οι Within Temptation από το 2019 με τον δίσκο τους “Resist”. Το νέο τους δημιούργημα, θα αφήσει περισσότερο ικανοποιημένους ακροατές σχημάτων με πιο pop και ηλεκτρονικά στοιχεία, όπως οι Amaranthe και οι Beast In Black, χωρίς ωστόσο αυτό να αναιρεί τη σκληρή του φυσιογνωμία. Ενδεχομένως να μην είναι η κυκλοφορία που θα περίμενε το κοινό του πιο παραδοσιακού gothic ήχου, στον οποίο μας είχε συνηθίσει και είχε επενδύσει το συγκρότημα στο παρελθόν, αυτό δε σημαίνει όμως ότι ο δίσκος θα απογοητεύσει. Θα λέγαμε ακριβώς το αντίθετο: είναι ίσως η πιο αξιόλογη προσπάθεια που παρουσιάζουν οι Sirenia τα τελευταία χρόνια.
Η εισαγωγή με τα πρώτα δύο κομμάτια “Addiction No. 1” και “Towards An Early Grave”, χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα δυναμική καταφέρνοντας να εναρμονίσει τον ακροατή ακριβώς με το mood του δίσκου, ενώ οι επιρροές από Within Temptation και Beyond The Black αντίστοιχα, είναι εμφανείς. Το επόμενο κομμάτι, “Into Infinity”, είναι επίσης καλό έχοντας ωραίο ρυθμό, ωστόσο το τέταρτο κομμάτι του δίσκου “Passing Seasons” πιστεύω πως το επισκιάζει, εξαιτίας του ατμοσφαιρικού ξεκινήματός του, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι περιλαμβάνει το πρώτο άκουσμα οπερατικών φωνητικών στον δίσκο. Το “Passing Seasons” είναι σίγουρα από τα πιο δυνατά σημεία του νέου υλικού.
Στο δεύτερο μισό του δίσκου, από το “We Come To Ruins” και μετά, συνεχίζεται η παρουσίαση αξιόλογων δειγμάτων από την τελευταία δουλειά του συγκροτήματος, ενώ εισβάλλουν τα θυελλώδη ανδρικά φωνητικά, τα οποία ολοκληρώνουν τα κομμάτια και συμβάλλουν στο συνολικό heaviness. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε σχέση με προηγούμενα ακούσματα από τη δισκογραφία των Sirenia, σε αυτή την κυκλοφορία παρατηρείται μια πιο περιορισμένη χρήση των brutal φωνητικών. Τα “We Come To Ruins”, “Downward Spiral”, “Beneath The Midnight Sun” και “The Timeless Warning” είναι ίσως τα πιο σκληρά του συνόλου και στέκονται υπερήφανα στο ύψος των περιστάσεων. Το “Beneath The Midnight Sun” καταλήγει να μαγνητίζει περισσότερο τα βλέμματα, με το “We Come To Ruins” να το ακολουθεί στη βαθμίδα απόλαυσης.
Πλησιάζοντας προς το τέλος του δίσκου, Το “December Snow” βρίσκεται ένατο και το “This Curse Of Mine” δέκατο στη σειρά, αντίστοιχα. Κατά τη γνώμη μου, τα δύο πιο αδύναμα κομμάτια του δίσκου, δεν επιχείρησαν να δώσουν στο κοινό κάτι πρωτότυπο και αρκέστηκαν στην ανακύκλωση ιδεών από τα υπόλοιπα τραγούδια.
Το ενδέκατο και τελευταίο “Voyage Voyage” αποτελεί επανεκτέλεση του κλασικού 80's πρωτοτύπου της Γαλλίδας τραγουδίστριας Desireless, γραμμένο εξ'ολοκλήρου στα γαλλικά, θυμίζοντας κάτι ανάμεσα σε τραγούδι που θα λάμβανε συμμετοχή στην Eurovision και σε εκτελεστική δουλειά που θα μπορούσαν να είχαν κάνει οι Exit Eden. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στα κομμάτια ακούγονται ορισμένες φορές και γαλλικοί στίχοι. Είναι μια ωραία κίνηση του ταλαντούχου αρχηγού των Sirenia Morten Veland για να αποδώσει φόρο τιμής στη γαλλική καταγωγή της κεντρικής τραγουδίστριας Emmanuelle Zoldan, που κατέχει το πόστο της στο συγκρότημα από το 2016.
Συνολικά το “Riddles, Ruins & Revelations” περιλαμβάνει αξιοπρεπέστατα και απολαυστικότατα κομμάτια στην πλειοψηφία τους, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τους πιασάρικους ηλεκτρονικούς ρυθμούς και το πάντρεμά τους με τις κατεξοχήν μοντέρνες metal κιθάρες. Με την κυκλοφορία του, σηματοδοτείται μια ευδιάκριτη μεταστροφή στον ήχο των Sirenia, κάτι που συνεπάγεται τη γενναία λήψη ρίσκων, ειδικά απέναντι στο σταθερό κοινό τους. Από την άλλη όμως πρέπει αναρωτηθούμε αν επιχείρησαν να φέρουν κάτι καινούριο στον σύγχρονο ήχο του συμφωνικού/gothic metal είδους. Η συγκεκριμένη αρτιότατη κυκλοφορία είναι βέβαιο ότι δηλώνει μια μεγάλη εξέλιξη στον ήχο των ίδιων των Sirenia και αυτό, κατά τη γνώμη μου, του προσδίδει μεγάλη σημασία.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Κατερίνα Μήτικα
Comments
