Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Δισκογραφικό ντεμπούτο για τους stoner/psych blues rockers Smokemaster, ένα πενταμελές συγκρότημα από την Κολωνία. Με επιρροές από συγκροτήματα όπως King Gizzard & The Lizard Wizard, Kyuss, The Doors, Jefferson Airplane και 1000Mods μεταξύ άλλων, οι Smokemaster επιχειρούν να δημιουργήσουν τη δική τους μουσική ταυτότητα. Η αλήθεια είναι ότι στο ντεμπούτο τους εγώ πιο πολύ άκουσα επιρροές από Naxatras, Graveyard και Siena Root, αλλά όλα αυτά έχουν λίγη σημασία. Ο πρώτος δίσκος των Smokemaster είναι εδώ, οπότε ας δούμε τι μας ετοίμασαν οι Γερμανοί.
Ξεκινώντας, το artwork του δίσκου παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον, χωρίς όμως να είναι κάτι πολύπλοκο ή εξεζητημένο. Το άλμπουμ δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα –δεν είναι concept album δηλαδή- και ομολογώ ότι οι στίχοι σε αρκετά σημεία είναι “too basic”, όπως και η μουσική που είναι ο ορισμός του decent. Αν περιμένει κανείς να ακούσει κάτι καινούριο ή πρωτοποριακό από το ντεμπούτο των Smokemaster μάλλον θα απογοητευτεί. Όμως, τα jams στο “Smokemaster” ακούγονται αρκετά ευχάριστα και σε αυτό βοηθoύν τα ωραια chord progressions που χρησιμοποιεί η μπάντα, τα ψυχεδελικά σόλο του “Jay” στην κιθάρα και φυσικά η χρήση πλήκτρων και synthesizers, που έρχεται να ντύσει όμορφα το υπόλοιπο σύνολο και να καλύψει τα όποια κενά.
Το “Smokemaster” αποτελείται από έξι τραγούδια, εκ των οποίων τα τέσσερα είναι instrumental. Το “Solar Flares”, που είναι και το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, θυμίζει έντονα Naxatras και είναι ένα χαλαρό, trippy space jam με solo κιθάρας προς το κλείσιμο. Το “Trippin’ Blues” βρίσκεται αμέσως μετά το “Solar Flares” και είναι το τραγούδι που ο τραγουδιστής της μπάντας μας συστήνει στη ζεστή φωνή του, η οποία νομίζω είναι λίγο δυνατά σε ένταση και υπερκαλύπτει τη μουσική. Στη συνέχεια βρίσκεται το “Ear Of The Universe”, ένα απολαυστικότατο δεκάλεπτο jam, που αποτελεί κορυφαία στιγμή στο άλμπουμ. Αμέσως μετά ακολουθεί το “Sunrise In The Canyon”, τραγούδι βγαλμένο από την Άγρια Δύση, και το “Astronaut Of Love” από το οποίο θέλω να κρατήσω μόνο τη δυναμική μπασογραμμή και το α-λα Deep Purple solo στο κλείσιμο. Στο τέλος του δίσκου βρίσκεται το “Astral Traveller”, επίσης instrumental, με πολλές εναλλαγές στο ύφος αλλά και στις ταχύτητες κατά τη διάρκειά του.
Εν κατακλείδι, οι Smokemaster κυκλοφορούν ένα αξιοπρεπές ντεμπούτο, που ακούγεται ευχάριστα, αλλά δεν είναι και κάτι εξωπραγματικό. Πιθανότατα, το “Smokemaster” είναι ένα άλμπουμ που θα ξεχαστεί γρήγορα και δε θα ταράξει ιδιαίτερα τα νερά του stoner/psych χώρου. Όμως, σίγουρα αποτελεί μια καλή αφετηρία για την πεντάδα από τη Γερμανία, που μπορεί στο μέλλον να μας προσφέρει κάποιο psych rock «διαμαντάκι» !
Βαθμολογία: 55/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
