Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Είναι σχεδόν σαν να περιμέναμε το μεγαλύτερο κομμάτι του έτους για το “Eternal Blue”. Άλλωστε, η πρώτη ματιά στο ντεμπούτο της μπάντας ήρθε μέσω των singles που κυκλοφόρησαν την άνοιξη. Αυτά τα singles, όπως και η συλλογή κομματιών που κυκλοφόρησαν οι Spiritbox τα τελευταία δύο χρόνια, προκάλεσαν σοκ στο mainstream metal, δημιουργώντας αναμονή και εικασίες για το τι είδους μουσική θα προσφέρουν στο πρώτο LP. To “Eternal Blue”, επομένως, έφτασε και το συγκρότημα παντρεύει τις διάφορες πτυχές της ύπαρξης του, αλλά δε θα σταθεί στην προοδευτική πλευρά του φράχτη, πράγμα προβλέψιμο και ασφαλές μεν, αλλά όχι ανεπιθύμητο.
Η εισαγωγή του “Eternal Blue” και το "Sun Killer" είναι μια κινηματογραφική βάση για το υπόλοιπο του δίσκου. Είναι αλήθεια ότι τα φωνητικά της Courtney “φταίνε” για την overnight επιτυχία της μπάντας και εδώ υπάρχει κάτι που θα γίνει το σήμα κατατεθέν της: οι εκρήξεις με screams στα τελευταία λεπτά του κομματιού. Υπάρχουν κι άλλα κομμάτια σαν αυτό που το πάνε αργά αλλά σταθερά, δεν ξεφεύγουν και πολύ, αλλά κατά κάποιο τρόπο αυτό λειτουργεί υπέρ τους, όσο ακόμα μιλάμε για ντεμπούτο.
Θα ακούσουμε και τον Sam Carter των Architects στο "Yellow Jacket", μία προσθήκη που είναι μεν αντίθετη σε συνδυασμό με την Courtney, αλλά, πάλι, κάπως αυτό ταιριάζει στο σύνολο. Έχει γίνει ήδη μεγάλος ντόρος με αυτό το κομμάτι, όμως προσωπικά αποτελεί μία καλή και ευρπόσδεκτη στιγμή. Το μυστικό, για μένα, στους Spiritbox βρίσκεται στη μελωδικότητα και αυτή θα τη βρούμε σε κομμάτια όπως το "The Summit" και το “Constance” ή και το "Silk In The Strings", που ναι μεν βαρύ, αλλά τελείως διαφορετικό.
Το "Eternal Blue" αποτελεί την επιτομή της αυτοσυγκράτησης, από μια μπάντα με πολλές δυνατότητες να είναι το επόμενο μεγάλο πράγμα στη metal σκηνή. Επομένως, αν δούμε αυτό το ντεμπούτο σαν ορεκτικό, θέλουμε ακόμα πιο λυσσασμένοι το κυρίως γεύμα, αν και έχουμε καεί στο παρελθόν με αντίστοιχα καλομαγειρεμένα ορεκτικά. Το επίπέδο της μπάντας είναι απίστευτα υψηλό και η τεχνική πλευρά είναι επίκαιρη και θα παραμείνει για καιρό, καθώς το technical κομμάτι είναι, ευτυχώς, κάτι που είναι αγαπητό διαχρονικά. Ο καλύτερος metalcore δίσκος της χρονιάς μέχρι στιγμής.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
