Συντάκτης: Στάθης Τζιβάρας
Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των Stray Gods με τίτλο "Olympus", με το οποίο για μία ακόμη φορά η μπάντα, μας εκφράζει την λατρεία της για τους Iron Maiden.
Οι Stray Gods είναι πολύ "διαβασμένοι" και όπως φαίνεται το "Brave New World" το έχουν... εικόνισμα. (σ.σ. ακούστε το album και θα καταλάβετε για τι πραγματικά μιλάω). Κλείνοντας τα ματιά και πατώντας το play είναι σαν να ακούς τους αυθεντικούς Iron Maiden για περίπου 45 λεπτά, τα οποία περνάνε αρκετά ευχάριστα για τον
ακροατή (ειδικά αν δεν είσαι πρωτοδισκάκιας και αγαπάς τη μετά το 2000 εποχή του group), όμως απ' την άλλη μεριά μπορεί και η τόσο μεγάλη ομοιότητα να τον "χαλάσει". Γενικά το αν θα αρέσει το album και γενικότερα οι Stray Gods, είναι 50 – 50 , είτε θα σου αρέσουν πάρα πολύ ή θα τους απορρίψεις.
Όσο αφορά το περιεχόμενο των τραγουδιών, οι maidenικοί καλπασμοί προφανώς και δε λείπουν απ’ αυτά και οι μελωδίες είναι πάρα μα πάρα πολύ γνώριμες, ενώ κάποιος που ακούει για πρώτη φορά τους Stray Gods σίγουρα θα πιστέψει πως ο Dickinson έκανε ένα side project για να κρατάει τη φωνή του σε φόρμα όταν δεν κάνουν live οι Maiden. Μπράβο στον τραγουδιστή Artur Almeida, αν και θα προτιμούσα να τον ακούσω και σε κάτι διαφορετικό, αν καταφέρει και αλλάξει κάπως τη φωνή του γιατί και με τους Attick Demons η φωνή είναι ίδια και απαράλλαχτη.
Τα highlight τραγούδια του δίσκου για μένα είναι το anthem-ικό "Angels Of The Light", "The Other Side Of The Mirror" με το υπέροχο solo και το "Out Of Nowhere" με το κολλητικό ρεφραίν.
Επαναλαμβάνομαι αλλά ειλικρινά δεν έχω να πω κάτι περισσότερο. Οι Stray Gods είναι μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα, που είτε θα τους ακούσεις χωρίς πρόβλημα και θα πεις π.χ. "Είναι οκ αυτοί εδώ, αφού ακολουθούν τη γραμμή του Dance Of Death" ή δε θα σου αρέσουν καθόλου λόγω ομοιότητας στη φωνή, όμοιες μελωδίες κλπ με τους Iron Maiden. Σεβαστές και οι δυο απόψεις και απ’ τους μεν και απ’ τους δε. Είναι ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας. Εγώ προσωπικά απολαμβάνω πραγματικά να τους ακούω, παρά το γεγονός ότι θα ήθελα κάποια στιγμή να τους δω να φεύγουν απ’ την πεπατημένη της αγαπημένης τους μπάντας και να βγάλουν ένα album, που να έχουν το δικό τους ήχο. Αλλά αυτό μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί, καθώς σκοπός τους εξ' αρχής ήταν -και απ' ό,τι φαίνεται θα συνεχίσει να είναι- να συμπληρώσουν ως υποκατάστατο των Iron Maiden το σύνδρομο στέρησης σε monomaidenαδες και μή.
Δε μας χαλάει καθόλου και αυτό.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Στάθης Τζιβάρας
Comments
