Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Αυγούστου 2017
Οι Tau Cross δεν είναι πια το 'νέο ενδιαφέρον project' του τραγουδιστή/μπασίστα Rob (The Baron) Miller των, διαλυμένων πια, Amebix. Είναι πλέον ένα δουλεμένο και εδραιωμένο full-time συγκρότημα, με σταθερή σύνθεση και ξεκάθαρο όραμα. Μπορεί ακόμα να μην έχει τη δυνατότητα για full time περιοδεία λόγω των υποχρεώσεων του Away με τους Voivod, ωστόσο αρχίζει πλέον και δημιουργείται ένα σταθερό και αναγνωρίσιμο μουσικό status.
Το μεταλλίζον post-punk/crust-punk με το οποίο μας συστήθηκαν στο ντεμπούτο τους, εδώ παίρνει μια πιο υπόγεια μορφή, πιο αιχμηρή, πιο ειρωνική, με λίγο πιο έντονη την heavy κατεύθυνση. Ίσως αυτό να λαμβάνει χώρα, στο πλαίσιο της προσπάθειας να απογαλακτιστεί το συγκρότημα από τις ατέλειωτες συγκρίσεις με τους Amebix και την απόπειρα χαρακτηρισμού τους ως κληρονόμοι και συνεχιστές τους, αλλά πιστεύω πως ότι κι αν πράξουν, θα είναι πάντα καταδικασμένοι από τους μουσικούς κριτές σε αυτήν τη σύγκριση. Το συγκρότημα πάντως, βάζει τα δυνατά του για να ξεφύγει από αυτό, καθώς, τα άτομα που περιλαμβάνονται στο συγκρότημα, αφενός εκτελεστικά είναι κάτι παραπάνω από άρτιοι, και αφετέρου ο καθένας ξεχωριστά προσπαθούν να προσθέσουν στοιχεία από τις πιο προσωπικές τους εμπειρίες και δουλειές. Το drumming του Away για παράδειγμα, θυμίζει πολύ έντονα τον τρόπο με τον οποίο το χρησιμοποιεί και στους Voivod.
Γι αυτό λοιπόν ίσως, ενώ το ντεμπούτο ήταν πιο επιθετικό, ειδικότερα λόγω των περισσότερων crossover thrash καταβολών, και εξαιτίας αυτού είχε πολύ μεγάλα ποσοστά ενέργειας, εδώ έχει μειωθεί σε μεγάλο ποσοστό η αμεσότητα και η ευθεία επίθεση μέσω της μουσικής, και τα πάντα έχουν μια πιο υποχθόνια και καυστική μορφή. Το οξύμωρο όμως είναι πως, ενώ έχει υπάρξει τέτοια στροφή προς την εσωτερικότητα, το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι πιο έντονο σε σχέση με το ντεμπούτο του. Κι ας είναι λιγότερο άμεσο. Τα έντονα συναισθήματα που πηγάζουν με ύπουλο τρόπο από τις φλέβες των συνθέσεων, έχουν μεγάλο αντίκτυπο στη ψυχοσύνθεση του δίσκου.
Εν κατακλείδι, μπορεί ο προηγούμενος δίσκος να ήταν πιο ευθύς και να περιείχε μεγάλα ποσοστά ενέργειας, αυτός εδώ όμως είναι πιο έντονος λόγω του, μεταξύ άλλων, όξινου χαρακτήρα του, κάτι που δεν προέρχεται μονάχα από τις συνθέσεις και το ύφος τους, αλλά σε μεγάλο ποσοστό και από τα φωνητικά. Και όσοι είστε παλαιότεροι οπαδοί, γνωρίζετε πολύ καλά το ψυχικό εύρος που διαθέτει αυτός ο άνθρωπος, και πόσο καλά μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Το φωνητικό του εύρος και το ψυχικό του δόσιμο είναι το μοναδικό στοιχείο στο οποίο θα έπρεπε να γίνονται συγκρίσεις για το πρώην και το νυν συγκρότημά του, καθώς είναι κάτι στο οποίο δίνεται ολοκληρωτικά.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
