Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Αυγούστου 2017
Η μπάντα που είναι υπεύθυνη μαζί με μερικές άλλες για την έκρηξη του Heavy Metal στην Αμερική στη δεκαετία του ’80 με το No1 στα charts album της “Metal Health”και το mega hit ‘Com On Feel The Noize’, αλλά και με πολλές ακόμη επιτυχίες, η μπάντα του L.A με όνομα βαρύ σαν Ιστορία, μετά το θάνατο του φυσικού της τραγουδιστή Kevin DuBrow το 2007, και αφού δεν διαλύθηκε παρά έμεινε για κάποια χρόνια σε αδράνεια, αποφάσισε να κυκλοφορήσει έναν καινούργιο δίσκο, τον πρώτο της στη μετα-DuBrow εποχή.
Αφού ο δίσκος ηχογραφήθηκε με τραγουδιστή τον Jizzy Pearl, και μάλιστα ένα video στο You Tube δόθηκε στη δημοσιότητα, ο προαναφερθείς τραγουδιστής αποφάσισε να φύγει από τους Quiet Riot.
Έτσι ο τωρινός φυσικός ηγέτης των Quiet Riot, ο ντράμερ Frank Banali, μετά από αναζήτηση και αφού πέρασαν σχεδόν μισή ντουζίνα τραγουδιστές από τη μπάντα, αποφάσισε να ηχογραφήσει ξανά τα φωνητικά του album, τοποθετώντας πίσω από το μικρόφωνο, τον φιναλίστ τραγουδιστή του American Idol του 2011, James Durbin. Ο πιτσιρικάς τραγουδιστής είναι αυτό που λένε ‘Έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι’, αφού βρέθηκε να είναι ο main singer του σπουδαίου αυτού metal σχήματος.
Τα υπόλοιπα δύο μέλη της μπάντας, εκτός των Frank Banali και James Durbin, είναι ο μπασίστας Chuck Wright, παλιά καραβάνα στο συγκρότημα, αλλά και ο κιθαρίστας Alex Grossi, ο οποίος είχε βρεθεί ξανά στη μπάντα τη περίοδο 2004-2006, 2007, αλλά και το 2010 μέχρι και σήμερα, και είναι η πρώτη του κιθαριστική δουλειά με τους Quiet Riot που καταγράφεται σε δίσκο.
Ο καινούργιος δίσκος των Quiet Riot τιτλοφορείται “Road Rage” και θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 4 Αυγούστου και είναι αυτό που περιμένεις να ακούσεις από αυτούς τους γερόλυκους του Rock’n’Roll. Αν και με ευκρινέστατες αναφορές στο Hair-Heavy metal των 80ς, ο δίσκος ακούγεται φρέσκος, τίγκα ‘Αμερικανίλα’, με αυτά τα Pop-Rock τραγούδια του στιλ “Com On Feel The Noize”, αλλά και ύφος “Unskinny Bop”, “Smoking In The Boys Room”, “Bad Medicine” (εάν δεν ξέρει κάποιος ποια είναι αυτά τα τραγούδια ας πάει να ακούσει progressive house).
Ο James Durbin ακούγεται καταπληκτικός σε αυτό που κάνει, με την μερικές φορές ‘κοριτσίστικη’ φωνή του, και τις high-pitched φωνητικές του δυνατότητες. Νομίζω πως καλύτερη επιλογή δεν θα μπορούσε να κάνει η μπάντα για τη θέση του τραγουδιστή. Ο Banali πίσω από τα τύμπανα αλάνθαστος, σε φυσική ηχογράφηση και όχι σε arrangement μέσω υπολογιστή. Ο μπασίστας Chuck Wright πολύ καλός. Μάλιστα σε μερικά από τα τραγούδια του δίσκου διέκρινα ένα υφέρπον funky παίξιμο, το οποίο δούλεψε τέλεια με το ύφος των συγκεκριμένων τραγουδιών.
Ο κιθαρίστας Alex Grossi μεγάλος παίκτης. Μη περιμένετε να ακούσετε τίποτα shred κιθαριστικά περάσματα, αλλά αυτό που κάνει το κάνει τέλεια. Η χρησιμοποίηση του wah wah σε αρκετά τραγούδια δίνει άλλη διάσταση σε αυτά, καθώς και το σύντομο μεν αλλά πολύ καλό bluesy solo στο τραγούδι “Still Wild”.
Εάν θα έπρεπε να σας προτείνω κάποια από τα τραγούδια του “Road Rage”, αυτά θα ήταν τα “Still Wild”, “Can’t Get Enough”, τα πολύ καλά “The Renegades” και “The Road”. Επίσης ένα από τα τραγούδια τιτλοφορείται “Roll The Joint”. Δεν ξέρω εάν θα «την ακούσετε» με το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά από τον τίτλο και μόνο, εάν βάζοντας το στο cd player αρχίζετε να βλέπετε απέναντι στο βάθος φώτα, αυτά είναι από το Αϊβαλί.
Όσοι από εσάς δεν ξέρετε τι εστί Quiet Riot και περιμένετε να ακούσετε κανέναν ήχο βαρύ και ασήκωτο, καλύτερα να πάτε να ακούσετε το “Painkiller”, οι υπόλοιποι μυημένοι στους Quiet Riot και στον συγκεκριμένο ήχο επενδύστε άφοβα.
Βαθμολογία 85/100
Για το Rock Overdose,
Παύλος Γιαννακόπουλος
Comments
