Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Μαΐου 2019
Είναι δύσκολο το να κρίνεις ένα συγκρότημα που στην ουσία του είναι side-project, ειδικά όταν μέσα στις τάξεις του έχει και έναν άνθρωπο που εκτιμάς τόσο σαν προσωπικότητα(όσο γίνετε να την γνωρίζεις) και φυσικά σαν μουσικό. Οι The Damned Things όχι μονό είναι ένα τέτοιο συγκρότημα αλλά είναι και ένα σχήμα που με μια πρώτη ματιά είναι και αταίριαστο.
Όταν οι Scot Ian (Anthrax) και Joe Trohman (Fall Out Boy) συνειδητοποίησαν ότι έχουν κοινή αγάπη για τους Thin Lizzy αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα project που θα παίζουν απλό, λιτό και πιασάρικο Rock ‘n’ Roll και με την βοήθεια των Andy Hurley (Fall Out Boy) στα drums και του Keith Buckley (Every Time I Die) στη φωνή, οι The Damned Things έγιναν πραγματικότητα. Το πάζλ συμπληρώνει ο Dan Andriano (Alkaline Trio) στο μπάσο ύστερα από αρκετές αλλαγές μελών .
Μετά από μια σιγή που κράτησε για οχτώ χρόνια ο Joe Trohman άρχισε να γράφει καινούργιο υλικό και όταν το έδειξε στους υπόλοιπους απλά μπήκαν και το ηχογράφησαν. Τόσο απλά, όσο απλή είναι και η φιλοσοφία πίσω από την ιδέα των The Damned Things (το όνομα του τίτλου είναι από τους στίχους του “Black Betty” των Ram Jam).Στo “High Crimes” δεν θα βρείτε αλλαγές σε σχέση με το ντεμπούτο full-length του σχήματος (“Ironiclast”του 2010). Αν είχατε περάσει καλά ακούγοντάς το σίγουρα θα κάνετε το ίδιο και με το “High Crimes”. Τραγούδια σε απλές φόρμες με έναν ανάλογο χαβαλέ για να μένουν τα τραγούδια πιο ανάλαφρα χωρίς να υπάρχει κάτι να ψάξεις παραπέρα. Υπάρχει και μια “αμερικανίλα” που με ενοχλούσε από τον προηγούμενο δίσκο και στα πλαίσια του χαβαλέ δίνει την ταυτότητα του συγκροτήματος, απλά ok.
Σίγουρα μπορώ να καταλάβω την ιδέα τωνprojects και δεν με ενοχλεί που κάποιος μουσικός θέλει να αποφορτιστεί από το κανονικό του συγκρότημα. Γεμίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις μπαταρίες του, κάνοντας κάτι το απολύτως διαφορετικό από αυτό που τον έχουμε συνηθίσει ίσως να είναι και ένας τρόπος έμπνευσης και χαλάρωσης. Άλλα δεν μπορώ να σας πω ότι και το πιο ενδιαφέρον album που άκουσα φέτος μόνο και μόνο επειδή παίζει σε αυτό ο Scot Ian. Είναι ένα καλό album που περνάς ευχάριστα την ώρα σου ακούγοντάς το αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα το φάει η σκόνη στα ράφια μετά από λίγο καιρό, όπως έγινε και με το ντεμπούτο δηλαδή του συγκροτήματος...
Βαθμολογία: 65/100
Για το Rockoverdose.gr
Κωνσταντίνος Μπενάς