Η συμπρωτεύουσα εδώ και χρόνια παράγει μπάντες με ποιότητα και δεν είναι λίγες οι φορές που αρκετές από αυτές κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να απασχολήσουν. Κάτι τέτοιο συνέβη και πριν λίγο καιρό με το demo των The Temple. Μία εξαιρετική δουλειά η οποία απέσπασε πολύ θετικές κριτικές και μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις να περιμένουμε την συνέχεια. Και αυτή η συνέχεια ήρθε και μαζί με αυτή και το πένθος.
Για όσους δεν γνωρίζουν την μπάντα, οι The Temple κινούνται στον χώρο του Doom. Αγνό, ανόθευτο, καθαρόαιμο Doom. Δεν υπάρχει χώρος για πειραματισμό ή μίξεις στο “Forevermourn”. Αυτό που υπάρχει είναι έμπνευση και αγάπη για ένα είδος στην καθαρή του μορφή. Είναι αρκετά δύσκολο να περιορίσεις τα ακούσματά σου, ειδικά αν δεν έχεις περιορισμένη “δισκοθήκη”, και να μείνεις σταθερός σε μία ταυτότητα. Απαιτεί πειθαρχία όπως και εντρύφηση. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά είναι ξεκάθαρα στο album. Κανένα από τα επτά κομμάτια του δίσκου δεν “παρεκκλίνει” από την πορεία του, καταφέρνοντας παράλληλα να αποφύγει και την παγίδα της μονοτονίας.
Η κάθε σύνθεση εξελίσσεται αργά, δίνοντας πάντα τον απαιτούμενο χρόνο στον ακροατή να βυθιστεί στην ατμόσφαιρα. Μελωδίες που μένουν και χαράζονται στο μυαλό, στολίζουν με τον καλύτερο τρόπο τις φωνητικές γραμμές και αρμονίες του Father Alex, οι ψαλμωδίες του οποίου δεν αφήνουν την παραμικρή ηλιαχτίδα να διαπεράσει το μαύρο πέπλο που ύφαναν.
Το ομορφότερο δε όλων, και αυτό είναι κάτι που έχω τονίσει αρκετές φορές στο παρελθόν, είναι η απλότητα. Χωρίς υπερβολές, χωρίς περιπλοκότητες, χωρίς το παραμικρό σημάδι προβολής ή επίδειξης. Όλη η μπάντα κινείται σαν σύνολο, σαν ένα σώμα. Κάποιες φορές η αφαιρετικότητα στην μουσική είναι ουσιαστικότερη και δυσκολότερη στην επίτευξη. Το αποτέλεσμα όμως, με σωστές πάντα προϋποθέσεις, είναι μαγευτικό. Το εξώφυλλο του δίσκου, το οποίο επίσης αντιπροσωπεύουν απόλυτα όλα τα παραπάνω ,μόνο ως εκπληκτικά ταιριαστό μπορεί να χαρακτηριστεί.
Το “Forevermourn” είναι ύμνος στο Doom, είναι ύμνος στην αφοσίωση, ύμνος στην ομορφιά και την μεγαλοπρέπεια της θλίψης. Ποιός είπε ότι μέσα από την θλίψη δεν έρχεται όμως και η εξιλέωση όπως και η επίτευξη.
Βαθμολογία: 78/100
Για το RockOverdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
