Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
«Δημιουργήσαμε το μόνο πράγμα το οποίο μας είχε απομείνει έπειτα από τις τόσες διαφορετικές μας εξερευνήσεις. Αποφασίσαμε να δώσουμε στον κόσμο αυτό που ζητούσε. Το "Leviathan" είναι το πρώτο μας άλμπουμ που είναι γεμάτο με hits στο ύφος των Therion». Αυτά δήλωνε ο ιθύνων νους, Christofer Johnsson, σχετικά με το νέο, 17ο παρακαλώ, άλμπουμ των πάλαι ποτέ πρωτοπόρων Therion. Μια δήλωση άκρως βαρύγδουπη, εώς προκλητική θα λέγαμε, διότι όπως και να το κάνουμε οι Σουηδοί (μαζί με τους Celtic Frost και εσχάτως Triptykon, Devil Doll, Voivod, Naked City, Ved Buens Ende και πολλούς άλλους) έφεραν αυτό το avant-garde, την έννοια της ανατρεπτικότητας αν προτιμάτε, στο metal.
Και έρχεται τώρα ο κύριος Johnsson και κάνει τέτοια δήλωση. Και αναρωτιέμαι από ποια οπτική πλευρά θα πρέπει να κρίνω τη νέα δουλειά της μπάντας. Αφού λοιπόν ο ίδιος μιλάει για hits, πάμε να δούμε αν όντως οι 11 συνθέσεις του “Leviathan” μπορούν όντως να γίνουν hits, έστω και εποχιακά. Η απάντηση είναι όχι, το “Azi Dahaka” για παράδειγμα, θα μπορούσε κάλλιστα να μην έχει γραφτεί ποτέ και δε νομίζω να έλλειπε κι από κανέναν. Το “Leviathan”, αν το δούμε σφαιρικά, είναι πολύ πιο κοντά στο rock, παρά στο metal. Έχει τα συμφωνικά του στοιχεία, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό και ένταση που θα ικανοποιήσουν τους πολλούς απαιτητικούς οπαδούς των Σουηδών. Άλλοι βρίσκουν ομοιότητες με τα “Lemuria/Sirius B”, προσωπικά μιλώντας όμως δεν ακούγεται το “Leviathan” τόσο heavy.
H προσέγγισή του είναι όντως τέτοια που θέλει να γεννήσει νέες συναυλιακές επιτυχίες και να είναι πιο άμεσο στον ακροατή. Ίσως ο Christofer να κατάλαβε ότι δεν τον παίρνει να δημιουργήσει κι άλλο “Beloved Antichrist”, όχι ολόκληρο αλλά ούτε καν το μισό. Σαν hit-άκια λοιπόν, ο δίσκος έχει τo pop εναρκτήριο “The Leaf On The Oak Of Far”, το (ας πούμε) επικό “Tuonela” (το καλύτερο κομμάτι με Marco Hietala και Taida Nazraić στα φωνητικά σαν ειδικούς καλεσμένους), το ομώνυμο οπερετικό με την κλασσική σοπράνο Lori Lewis στα φωνητικά και την Ιταλίδα σοπράνο Chiara Malvestiti σε guest ρόλο (επίσης στους Crysalys), το “Eye Of Algol” με τον Jonas Öijvall στο hammond και τη mezzo-σοπράνο Rosalia Sairem στα κυρίως φωνητικά, το πιο σύντομο και power metal “Great Marquis Of Hell” (ξανά με Lori Lewis), το “Psalm Of Retribution” με Mats Levén στα φωνητικά και το “El Primer Sol” (με Rosalia Sairem στα φωνητικά, όπως και στο “The Leaf On The Oak Of Far”). Τα “Die Wellen Der Zeit” και “Nocturnal Light” είναι καλά κι ενδιαφέροντα, με πιο οπερετικά ρεφρέν χαμηλών ταχυτήτων, όχι όμως και hits, ενώ αδιάφορο για κάποιους θα περάσει το “Ten Courts Of Diyu”, αλλά ας το δεχτούμε κι αυτό σαν μια καλούτσικη στιγμή. Να πούμε επίσης ότι Christofer Johnsson και Thomas Vikström συνεργάζονται ξανά στη σύνθεση, ενώ Snowy Shaw και Björn Höglund αναλαμβάνουν τα ντραμς.
Γενικά, μην περιμένουν μεγαλεία του παρελθόντος οι παλαιοί οπαδοί, διότι το “Leviathan” είναι κάπως απογυμνωμένο και αποφορτισμένο από την ποικιλία των ήχων που είχαν προηγούμενες δουλειές των Therion. Θα διχάσει λογικά το κοινό και αυτό γιατί εξαρτάται από το πόσο συνειδητοποιημένος είναι κάποιος για το τι θα (ή περιμένει να) ακούσει. Και κάτι τελευταίο σχετικά με το εξώφυλλο: μόνο εγώ βλέπω καθαρά το τέρας του “Twilight Of The Thunder God” (τι δισκάρα κι αυτή) των Amon Amarth, το γνωστό κήτος Leviathan δηλαδή, στο νεό άλμπουμ των Therion; Μιλάμε για μεγάλη ομοιότητα ακόμα και στα χρώματα. Αμφότεροι Σουηδοί θα μου πεις…
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
