Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος
Δεν είμαι ο φανατικότερος των φανατικοτέρων οπαδών των Therion. Δεν είμαι ούτε ο μέσος ακροατής τους, παρά ένας επιφανειακός που αρέσκεται σε ορισμένες (αρκετές σχετικά) συνθέσεις από διάφορους δίσκους τους (φυσικά και σε ολόκληρα άλμπουμ, oριακά όμως από το “Lepaca Kliffoth” κι έπειτα), αλλά τολμώ να δηλώσω θαυμαστής του “Leviathan”. Μιλάω φυσικά για το, προ ενός έτους, άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Σουηδοί. Θυμάμαι τη δήλωση του Christofer Johnsson για το συγκεκριμένο δίσκο, πως θα είναι αποκλειστικά γεμάτος με hits, κάτι που δεν είχαν κάνει στο παρελθόν οι symphonic metallers από τη Στοκχόλμη. Στην αρχή ήμουν δύσπιστος, μετά από ακροάσεις πολλές και προσεκτικές, αφομοίωσα πλήρως τις συνθέσεις του. Τότε ίσως το αδίκησα στη βαθμολογία, τώρα αυτός ο δίσκος δεν σταματά να παίζει ακόμα κι ένα χρόνο μετά. Τον λατρεύω, ειλικρινά δεν ξέρω ποιό κομμάτι να διαλέξω και ποιό να αφήσω, οι παραδοσιακοί οπαδοί θα με κακίσουν, αλλά δεν με νοιάζει.
Το ότι θα βγει και “Leviathan II” το έμαθα τυχαία, σκαλίζοντας νέες κυκλοφορίες της Nuclear Blast. Θα το αντιμετωπίσω σαν τη συνέχεια του πρώτου “Leviathan” λοιπόν κι έτσι θα πορευθούμε. Ξεκινώντας με τον ήχο, στοιχείο πολύ σημαντικό όταν μιλάμε για κυκλοφορία των Therion, μοιάζει απογυμνωμένος, πιο προσιτός, καμία σχέση με τα όσα πολύπλοκα και συμφωνικά έχουμε ακούσει στο παρελθόν. Απλοϊκή ηχητική κατεύθυνση λοιπόν, όπως και στο “Leviathan” και ξεκίνημα με το “Aeon Of Maat”, ένα κομμάτι 2:37 λεπτών, αρκετά άμεσο και πιασάρικο θα λέγαμε, αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου στο τέλος κατά κάποιο τρόπο. Τα “Litany Of The Fallen”, “Lunar Coloured Fields” και “Alchemy Of The Soul” ξεκινάν να δίνουν κανονική ροή στο δίσκο, οπερετικά γυναικεία φωνητικά ομορφαίνουν τις συνθέσεις, συμφωνικά στοιχεία εμφανίζονται, ενώ και οι διάρκειες δεν ξεφεύγουν από τα 5:40. To “Marijin Min Nar” ξεχωρίζει για τις ανατολίτικες κλίμακες και τα ρυθμικά του μέρη, αλλά η μαγεία κρύβεται στο “Hades And Elysium”. Τι υπέροχο κομμάτι, σύνθεση που σε ηρεμεί, εναλλαγές ανδρικών και γυναικείων φωνητικών, γλυκιές μελωδίες, που γαληνεύουν ψυχή και πνεύμα. Από τα καλύτερα του άλμπουμ, ίσως και το καλύτερο θα τονίσω.
To “Midnight Star” είναι πιο γρήγορο, αλλά όχι τίποτα παραπάνω από ένα απλά τυπικό κομμάτι, αλλά η τριάδα που κλείνει το δίσκο θα αρέσει σε πολλούς υποθέτω. Τα “Cavern Cold As Ice, “Codex Gigas” και “Pazuzu” έχουν μελωδία, συμφωνικά στοιχεία και οπερετικά φωνητικά, συνδυασμένα με ευκολομνημόνευτα ρεφρέν. Προσωπικά μιλώντας, βρήκα ενδιαφέρον το “Leviathan II”, ηχώντας σαν μια φυσική συνέχεια του προκατόχου του. Οποιοδήποτε κομμάτι του θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται και στο “Leviathan” όμως. Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την ανταπόκρισή του, ξέρω όμως πως θα το επισκέπτομαι συχνά. Ακούγεται μονορούφι, αλλά μπορεί να διαλέξει και μεμονωμένες συνθέσεις όποιος το επιθυμεί. Όπως και να το δει κανείς, το αποτέλεσμα θαρρώ πως είναι πολύ καλό. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε επιτέλους από κοντά τους Therion τον Γενάρη κι ελπίζω να απολαύσουμε παλιές και νέες συνθέσεις. Δώστε την ευκαιρία που δικαιούται το “Leviathan II”, ίσως σας κερδίσει ολοκληρωτικά.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
