Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Εννέα ολόκληρα χρόνια είχαν να κυκλοφορήσουν δίσκο οι εξαίσιοι συμπατριώτες μας black metallers, Thy Darkened Shade. Όπως αιφνιδιαστικά μας πρόσφεραν τα δυο πρώτα τους φοβερά άλμπουμ το 2012 και το 2014, 13 χρόνια μετά την ίδρυση τους το 1999, έτσι έπρεπε αντίστοιχα να περάσει καιρός για το τρίτο και κατά την προσωπική μου άποψη, κορυφαίο άλμπουμ της καριέρας τους ως τώρα. Το “Liber Lvcifer II: Mahapralaya” είναι το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που περιμένουμε να ολοκληρωθεί αργά ή γρήγορα. Το πρώτο του μέρος (2014, “Khem Sedjet”) ήταν το δίχως άλλο ένα επίσης σπουδαίο άλμπουμ που έδειχνε ότι οι Thy Darkened Shade είχαν έρθει για να μείνουν. Όμως αυτή τη φορά το “Liber Lvcifer II: Mahapralaya” καθιστά σαφές από την αρχή ότι το συγκρότημα είναι μια υπερδύναμη στο χώρο του black metal και δεν έχει τίποτα μα ΤΙΠΟΤΑ να ζηλέψει από άλλες μπάντες, εγχώριες και μη. Αυτό που μπορεί πολύ άνετα να γίνει αντιληπτό από την πρώτη κιόλας (σοκαριστική είναι η αλήθεια) ακρόαση, είναι ότι το νέο άλμπουμ είναι πιο γεμάτο, πιο περιπετειώδες ηχητικά, πιο προοδευτικό αν στέκει αυτή η έννοια και σίγουρα πιο φιλόδοξο, και για το συγκρότημα, αλλά και για τους ακροατές. Είναι τόσο αρχετυπικό σαν άκουσμα που δε χρειάζεται αναλύσεις από μια άποψη.
Από την άλλη όμως, το να μη γίνει αναφορά και μάλιστα ιδιαίτερη στις δυναμικές του, θα ήταν ατόπημα για όλους εμάς που εκπροσωπούμε τα webzines. Το ξεκίνημα με το μικρό κομμάτι του δίσκου “Luciftias” λειτουργεί κατά μια έννοια σαν καλωσόρισμα σε αυτό που ακολουθεί. Ο ρυθμός του δεν προϊδεάζει σε τίποτα για το ολοκαύτωμα που ακολουθεί, καθώς στο καπάκι μπαίνει το “Sacrosanct Pyre” και καπάκι το “Into Eerie Catacombs” και ήδη ψάχνεις να βρεις τη χαμένη μπάλα σε μέρη που δεν έχεις φανταστεί ότι μπορεί να έχει καταλήξει. Ο Semjaza ως ιθύνων νους και αποκλειστικός συνθέτης/στιχουργός, έχει δημιουργήσει ένα αψεγάδιαστο αμάλγαμα ατμόσφαιρας με φρενήρη απόδοση, παθιασμένες ερμηνείες και ο δίσκος μπορεί να χαρακτηριστεί πληρέστατος από κάθε άποψη, και σίγουρα όχι μόνο της μεγάλης του διάρκειας (σχεδόν 62’, αρκετά μικρότερη ωστόσο από τα 79’ του “Khem Sedjet”). To γεγονός μάλιστα ότι μέχρι τη μέση του δίσκου οι διάρκειες μεγαλώνουν σταδιακά και τα δυο έπη του δίσκου έρχονται το ένα μετά το άλλο, κάνει το αποτέλεσμα ακόμα πιο εντυπωσιακό. Έτσι το εφιαλτικό σχεδόν δεκάλεπτο “Sathanastasis” ακολουθείται από το “Qelippot Epiphany” και δημιουργούν ένα απροσπέλαστο δίδυμο πάνω στο σημείο, που ο δίσκος φαινομενικά πάει να κορυφωθεί συνθετικά. Φαινομενικά γιατί ακολουθεί και συνέχεια!
Να τονίσουμε εδώ πριν προχωρήσουμε ενδότερα, ότι η παραγωγή σε συνεργασία με τον διακεκριμένο V. Santura, έχει δώσει στο δίσκο μια ιδιαίτερη υφή, καθώς αναδεικνύονται άψογα τα πάντα, τα τύμπανα ειδικά όταν δεν είναι φρενήρη, έχουν ένα φοβερά ζεστό ήχο που σε κερδίζει. Οι κιθάρες στα μελωδικά σημεία μπορεί να προκαλέσουν μέχρι και συγκίνηση, ενώ τα φωνητικά είναι όσο μπροστά πρέπει, πράγμα που σε αρκετούς ως παραπάνω απ’ότι πρέπει δίσκους του είδους, είναι πολύ πίσω και τους στερεί δύναμης και γιατί να το κρύψουμε, πώρωσης. Στο “Liber Lvcifer II: Mahapralaya” υπάρχει και η δύναμη, και η πώρωση και πάνω απ’όλα μια ιδιαίτερη ταυτότητα, καθώς έχουν ένα μοναδικό τρόπο οι Thy Darkened Shade να ακούγονται με ιδιαίτερα προσωπικό ήχο, άσχετα αν κάποια σημεία μπορεί να σας παραπέμψουν σε άλλες μπάντες, ανάλογα πως το εκλαμβάνει και το αυτί του καθενός. Κλείνει η παρένθεση και προχωράμε στο δεύτερο μισό του δίσκου, όπου εκεί βλέπουμε μια αντίθετη ροή, με τις διάρκειες των κομματιών να μικραίνουν λίγο, αλλά όχι απλά δε χάνεται η συνοχή, αντίθετα αφομοιώνεται ακόμα καλύτερα αυτό που θέλουν να κάνουν. Το τρομακτικό “Acausal Current Of Thanatos” είναι μόνο η αρχή σε ένα φρενήρες μοτίβο που μοιάζει να ανεβάζει ταχύτητες μέχρι το τέλος του δίσκου.
Χωρίς να σημαίνει ότι πέραν των εντυπωσιακών ταχυτήτων η μπάντα δεν έχει να επιδείξει κάτι άλλο, είναι πράγματι άξιο θαυμασμού πως με τόση σφαγή καταφέρνει να προκρίνεται η καθαρότητα του ήχου, η ατμόσφαιρα του υλικού, ενώ και τα φωνητικά και από τον Semjaza και από τον The A. χρησιμοποιούν πολύ την απαγγελία, σαν προφήτες μιας επερχόμενης Αποκάλυψης η οποία είναι περισσότερο επίφοβη, παρά λυτρωτική με τον τρόπο που το συγκρότημα αφήνει να εννοηθεί. Καταπληκτικό και το δίδυμο των “Veneration For The Fireborn King” και “Noxious Witchery Of The Titans” όπου το συγκρότημα μοιάζει λες και κρατάει τα καλύτερα όσο περνάει η ώρα και με τον μέσο ακροατή να μη μπορεί παρά να θαυμάσει το σεμινάριο δομών που υπάρχει μέσα σε κάθε κομμάτι χωριστά, αλλά και όλα μαζί στο σύνολο τους. Αυτό που ίσως να μην είναι αναμενόμενο, έρχεται με το τέλος στο “Typhonian Temple”, το πιο αργό και ατμοσφαιρικό κομμάτι του δίσκου, κάτι σαν ηρεμία μετά την καταιγίδα, το οποίο προσθέτει έξτρα πόντους και δημιουργεί μια πάρα πολύ ωραία αντίθεση σε σχέση με το τι έχει προηγηθεί πιο πριν. Μια κορύφωση σχεδόν οργασμική που οδηγεί ως τελική γεύση τον δίσκο πολύ ψηλά σε αξία και σε μελλοντικές αναφορές από οπαδούς.
Το “Liber Lvcifer II: Mahapralaya” με το χέρι στην καρδιά ήταν ο κορυφαίος δίσκος του Ιανουαρίου και θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο να μη βρεθεί σε οποιαδήποτε σοβαρή λίστα όσων έχουν εύρος ακουσμάτων σε πολύ υψηλή θέση. Οι Thy Darkened Shade απέδειξαν όσο ποτέ τι είναι άξιοι να κάνουν και δεν ξέρω αν και πόσο πιο συχνά θα δισκογραφούν ή αν θα έχουμε πάλι ανάλογο κενό, αλλά αν το δεύτερο μέρος της τριλογίας που αναφέραμε είναι τόσο εντυπωσιακότερο του πρώτου μέρους, τότε από τώρα τρομάζω στη σκέψη του τι μπορεί να ακολουθήσει με το επόμενο άλμπουμ, όταν κι εφόσον αυτό κυκλοφορήσει. Αυτό το obscure occult feeling που σου προσφέρει ο δίσκος συναντάται σπάνια σε τέτοια συνοχή και ποιότητα συνδυασμένα και μιλάμε το δίχως άλλο για ένα από τα αρχι-κορυφαία άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής σκηνής, από την πρώτη ακρόαση, χωρίς περιθώριο εξηγήσεων, αναλύσεων και λοιπών προσπαθειών να σας πείσει ο οποιοσδήποτε για το αυτονόητο. Αυτιά έχετε, θα το βάλετε, θα το ακούσετε, και θα δείτε για τι μέγεθος δουλειάς, έμπνευσης και εκτέλεσης μιλάμε. Στους Thy Darkened Shade δεν αξίζουν τίποτα λιγότερο από διθύραμβοι, συγχαρητήρια και οποιουδήποτε είδους αναγνώριση, την κέρδισαν με την αξία τους και δείχνουν έτοιμοι για ακόμα μεγαλύτερα επιτεύγματα, αν αυτό είναι δυνατόν!
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
