TRACED BY ENEMIES – “Where the Sun Turns Grey”

Είμαι γενικά προκατειλημμένος αρνητικά απέναντι σε συγκροτήματα που διαλέγουν ωραία σχέδια τατουάζ για εξώφυλλα των κυκλοφοριών τους. Με ένα τέτοιο ωραίο τατουάζ ξεκινάει το ”Where the Sun Turns Grey” των Traced By Enemies. Άλλη μου προκατάληψη γύρω από το metal είναι τα στρέτσιν στους λοβούς των αυτιών ή/ και αλλού. Δεχτήκαμε τις μπαντάνες του Cyco Miko και του Axl …ok…ακόμα για κάποιους δεν θεωρούνται metal οι Suicidal Tendencies και οι Guns N Roses…το δέχομαι… αλλά στρέτσινγκς; Ξέρεις από την αρχή ότι δεν παίζουν metal τα παιδιά και πως αν δεν σου αρέσει το σκέιτ πολύ πιθανό να μην σου αρέσει και η μουσική τους.

Πολλές οι προκαταλήψεις μου γενικά, αλλά πατώντας το play κατάλαβα για άλλη μια φορά πως έπεσα σε όλες μέσα. Ο ήχος του ”Where the Sun Turns Grey” συνοψίζει έναν από τους λόγους που σταμάτησα να παρακολουθώ τις εξελίξεις στην μουσική μας και εξαφανίστηκα στις παλιές καλές εποχές των 80s και 90s. Δεκαετίες που καλώς ή κακώς βγάλανε μπάντες όπως τους Faith No More. Καλώς, γιατί φέρανε μια φρεσκάδα στο metal και επειδή είναι από τις ελάχιστες μπάντες που οι δίσκοι τους ακούγονται σαν να βγήκανε χθες. Κακώς, γιατί η επιτυχία τους προκάλεσε ένα τσουνάμι screamo και nu-metal ωστικής ταλαιπωρίας. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσω τους Traced By Enemies.

Δεν είμαι οπαδός του είδους. Πίστευα - αθώα - πως θα ήταν μια μόδα που θα περνούσε. Απορώ πως είχε και την επιτυχία που είχε, αλλά δεν θα ασχοληθώ εδώ με το μάρκετινγκ και άλλες διαστροφές. Για όσους και όσες ακούνε μπάντες αυτού του μουσικού φάσματος θα πρότεινα να αφιερώσουν τέσσερεις ώρες και εικοσικάτι λεπτά από την ημέρα τους και να ακούσουν όλα τα άλμπουμ των Faith No More από το “The Real Thing” του 1989 και μετά.

Αυτό θα κάνω και εγώ σήμερα. Θα σκέφτομαι τον φίλο μου τον Σπύρο που μου τους ξανασύστησε. Μετά από αυτό, άλλες τόσες ώρες θα αφιερώσω δυσανάλογα σε Suicidal Tendencies, Anthrax, Body Count, Pantera, Helmet, SOD και Cypress Hill (το Bones από το διπλό “Skull and Bones”) και θα αναλογιστώ άσκοπα τις εποχές που μπορούσες να μιλήσεις άνετα για metal με έναν σκεϊτά.

Βαθμολογία: 50/100

Για το Rockoverdose.gr

Acliff