U.D.O. – “Game Over”

Συντάκτης: Μιχάλης Τσολάκος

 

O Udo Dirkschneider παραμένει παραγωγικός και δημιουργικός κι ας κοντεύει τα 70. Με όχημα τους U.D.O. και δίσκους σαν το θαυμάσιο και ολοκληρωτικό “We Are One” απέδειξε ότι διέθετε και τόλμη. Εν τέλει δικαιώθηκε. Πραγματοποίησε και κυκλοφόρησε και το πλήρες “Live In Bulgaria 2020 ❈ Pandemic Survival Show ❈” κι επειδή του άνοιξε για τα καλά η όρεξη, μας προσφέρει ξανά νέο άλμπουμ.

 

“Game Over” λοιπόν ή μήπως όχι… To νέο δημιούργημα της προσωπικής μπάντας του πρώην τραγουδιστή των Accept, δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από ανόθευτο heavy metal γερμανικού τύπου. Ο Udo κατάφερε ξανά να δημιουργήσει για τους οπαδούς του αρκετά hits, σαν τα “Fear Detector”, “Holy Invaders” (μου θυμίζει το “One On One” των Judas Priest από το “Demolition”), “Empty Eyes”, “Speed Seeker”, “Marching Tank”, “Metal Damnation” και “Metal Never Dies”, κάποια πολύ καλά κομμάτια (“Prophecy”, “Kids And Guns”, “Like A Beast”, “Unbroken”, “Midnight Stranger”, “Time Control”), το “Don't Wanna Say Goodbye” που είναι ωραιότατη μπαλάντα και επιπλέον δύο αδιάφορα και περιττά (“I See Red”, “Thunder Road”), που ανεβάζουν χωρίς λόγο τη διάρκεια του δίσκου.

 

Ενός δίσκου που έχει όντως πολλές συνθέσεις, 13 (και 3 bonus tracks στην digipak έκδοση) τον αριθμό, αλλά παραδόξως ρέει ευχάριστα και ουχί κουραστικά, ηχεί ευθύ και rock ´n roll. Παραγωγή/μίξη μοντέρνα και ισορροπημένη και master όπως πρέπει από τους Mattes και Stefan Kaufmann αντίστοιχα, κοφτερά/crash-αριστά riffs από τους Andrey Smirnov, Dee Dammers και βαρύ παίξιμο στα ντραμς από τον γιό του Udo, Sven Dirkschneider, ο οποίος προσθέτει κι έντονο groove στο “Game Over”.

 

Σε γενικές γραμμές ο Udo καταπιάνεται με ενδιαφέροντα θέματα στο άλμπουμ αυτό, διαβάζοντας τους στίχους του το καταλαβαίνει κάποιος. Ένα απ’ αυτά είναι και η παγκόσμια κλιματική αλλαγή.

 

Δεν απογοητεύει το νέο πόνημα των U.D.O. και σίγουρα θα κριθεί ως απόλυτα αξιοπρεπές, προσεγμένο και πολύ καλό, μοιάζοντας βέβαια συνθετικά και με τα πρόσφατα Αccept. To παιχνίδι φίλοι μου δεν τελειώνει εδώ με τύπους σαν τον συμπαθή Udo. Αντιθέτως, συνεχίζεται…

 

 

 

Βαθμολογία: 75/100

 

 

 

Για το Rock Overdose,

Μιχάλης Τσολάκος



 

Comments