Η πρόοδος που έχει συντελέσει τούτο το συγκρότημα μέσα σε ένα διάστημα τεσσάρων άλμπουμ είναι τόσο αλματώδης, όσο κι αξιοθαύμαστη. Μη με παρεξηγείτε, ακόμα πιστεύω ότι το ντεμπούτο των Universe217 είναι ένας φανταστικός δίσκος. Όταν άλλωστε, στα πρώτα σου βήματα έρχεται ο εκλεκτικός -σε σημείο στριφνότητας- Einar Sjursø των Virus να σε πάρει από το χεράκι κι εν συνεχεία για το ίδιο άλμπουμ σου προσφέρει συμβόλαιο η δισκογραφική πίσω από το σημαντικότερο φεστιβάλ στον ήχο που πρεσβεύεις, τότε κάτι πρέπει να κάνεις καλά. Για την ακρίβεια, αυτό το “κάτι” το έκαναν εξαιρετικά. Ένα πράγμα όμως. Μόνο. Διότι, τώρα που μιλάμε, η εκφραστική παλέτα τους έχει διευρυνθεί εκθετικά. Σε βαθμό τέτοιο, που ακόμα κι ο όρος “experimental doom” φαντάζει περιοριστικός.
Καθρέφτης της παραπάνω διαπίστωσης, το φετινό τέταρτο full length τους “Change” και ουσιαστικό ντεμπούτο στη γερμανική Ván Records, μιας και το “Never” είχε πρωτοκυκλοφορήσει στη CTS Productions, ενώ το “Ease” δεν επρόκειτο για ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Παρά τα όσα ενδεχομένως υπονοεί ο τίτλος του, το “Change” δε βρίσκει το σχήμα να επιχειρεί σε πεδία δραστικά διαφορετικά από εκείνα του προκατόχου του. Αντίθετα, οι Universe217 νιώθουν άνετα με τον ήχο που αποκρυστάλλωσαν στο “Never” και χτίζουν ό,τι περαιτέρω με βάση αυτόν. Η “αλλαγή” εδώ, έγκειται στο γεγονός ότι ο δίσκος ως σύνολο ακούγεται πολύ πιο άμεσος, πιθανότατα κι επειδή εξωτερίκευσαν τις πιο χαμηλών τόνων ανησυχίες τους στο προηγηθέν “Ease”.
Μόνο στο τελευταίο τρίτο του αρχίζει να γίνεται ενδοσκοπικότερος, με το σπαρακτικό “Burn” να σηματοδοτεί την αλλαγή κλίματος και την απεγνωσμένη ικεσία του “Call” να αποτελεί τη γέφυρα προς το συγκλονιστικό ομώνυμο, το οποίο οδηγεί τον ακροατή από την πλήρη καταρράκωση στη λύτρωση μέσα σε έξι μόλις λεπτά. Τα άλλα έξι που απομένουν, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία, η οποία θα μπορούσε να είχε ειπωθεί κάλλιστα και στο “Ease”. Το γιατί επελέγη να ειπωθεί εν κρυπτώ εδώ, δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει ότι κερδήθηκε ένα ακόμα πανέμορφο κομμάτι.
Τα 43 λεπτά διάρκειας του “Change”, καταρχήν επιβεβαιώνουν τον “χρυσό κανόνα της Ván”, ο οποίος τη θέλει να κυκλοφορεί μόνο δισκάρες. Για το αν θα καταφέρει να σταθεί στο ύψος του “Νever” ή και να το ξεπεράσει στη συνείδηση μας, αποκλειστικός κριτής θα είναι ο χρόνος. Το σίγουρο είναι, ότι -εκτός εξαιρετικού απροόπτου- έχει κάνει ρεζερβέ από τώρα στη λίστα μου για τα καλύτερα της χρονιάς.
Βαθμολογία: 86/100
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Comments
