Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
Αχχχ, Νορβηγία. Η -κατά κοινή αποδοχή- γενέτειρα του ευρωπαϊκού black metal δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη της και για άλλη είδη του σκληρού ήχου, με τα τελευταία 15-20 χρόνια να παρατηρείται μια αυξημένη παραγωγή σχημάτων με progressive τάσεις, όπως οι Circus Maximus, οι Motorpsycho, οι Green Carnation και φυσικά οι Leprous. Ανάμεσά τους και οι Vicinity, οι οποίοι τα τελευταία 20 χρόνια παραμένουν ενεργοί μεν, στην αφάνεια δε. Με αφορμή λοιπόν τον νέο τους δίσκο, “VIII”, ήρθε η ώρα να σας συστήσω σε ένα ακόμα κρυφό διαμαντάκι της Νορβηγικής σκηνής.
Εκ πρώτης όψεως, οι Vicinity δε διαφέρουν σε τίποτα από τη συνηθισμένη prog metal μπάντα που ίσως να έχετε συναντήσει μέχρι τώρα: υπερβατικά μέτρα σε κιθάρες, ντραμς και percussion, πλήκτρα στο προσκήνιο με αιχμαλωτιστικές μελωδίες, αφηρημένοι και μελωδικοί στίχοι. Η πραγματική καινοτομία μιας νέας metal μπάντας έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αφομοιώνει τις επιρροές της και εξωτερικεύει τον ήχο της καθώς, όπως έχει πει κι ο τιτάνας της prog Arjen Lucassen: “Every song’s been done before, every melody’s been played”.
Πίσω στους Vicinity λοιπόν, οι Dream Theater και Threshold επιρροές τους είναι ξεκάθαρες, και ο ήχος τους μέχρι τώρα δεν έδειχνε κάποια σημαντική διαφοροποίηση. Στον απόηχο της πανδημίας του 2020 ωστόσο, η οποία καθυστέρησε σημαντικά τη δημιουργία του νέου δίσκου, ο τραγουδιστής Alexander Lykke αποχώρησε από το συγκρότημα, αφήνοντας τη θέση του στον Erling Malm. Ο Malm προσδίδει έναν αέρα φρεσκάδας ως βασικός ερμηνευτής, με τη φωνή του να θυμίζει σε πολλά σημεία τον Ross Jennings των Haken, και ως αποτέλεσμα πολλές από τις μελωδίες του “VIII” να προσαρμόζονται στη φωνή του.
Σε σύγκριση με τις δύο προηγούμενες δουλειές των Vicinity, εδώ παρατηρείται αυξημένη ποικιλομορφία ως προς τη μελωδία και την εκτέλεση, κάτι που ενισχύεται από την παραγωγή διά χειρός Jens Bogren και Tony Lindgren (Opeth, Leprous). Οι ερμηνείες του Malm είναι θερμές και αποτελεσματικές, με τις κιθάρες του Kim Olsen και τα πλήκτρα του Ivar Nyland να κάνουν καλή δουλειά συνοδεύοντάς τον, ενώ τα τύμπανα του Frolle Lillevold μοιάζουν σαν να βγήκαν από κάποιο δίσκο των Dream Theater.
Κομμάτια όπως το εναρκτήριο “Promised Paradise” και το “Purpose” είναι ενδεικτικά παραδείγματα της μουσικής των Vicinity, αν και το highlight του δίσκου βρίσκεται στο καταληκτικό “Face The Rain”, διάρκειας 13 λεπτών. Η 60λεπτη διάρκεια του “VIII” ωστόσο αποτελεί ένα ζήτημα, καθώς οι συνθέσεις συχνά «φλυαρούν» υπερβολικά, δημιουργώντας μία αίσθηση δυσφορίας, ειδικά στο δεύτερο μισό του δίσκου.
Συνοψίζοντας, θα χαρακτήριζα τον νέο δίσκο των Vicinity ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. To “VIII” «δραπετεύει» από τις προφανείς επιρροές των Dream Theater και των Threshold, με το όραμα της μπάντας να αποκτά δειλά-δειλά δική του υπόσταση. Σε κάθε περίπτωση, συνίσταται για φίλους του prog ιδιώματος, ως δίαυλος επικοινωνίας με τη σύγχρονη progressive metal σκηνή της Νορβηγίας.
Βαθμολογία: 70/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
