Ημερομηνία δημοσίευσης: 29 Μαρτίου 2017
Η Αμερικάνικη πολεμική μηχανή επιστρέφει με το 5ο άλμπουμ της, να σπείρει για ακόμη μια φορά χάος. Ιστορίες πολέμου που πλέον δεν απέχουν πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα, σε μια κοινωνία που βρίσκεται στο έλεος των απόλυτων ηγεμόνων. Κρίση, πόλεμος, μίσος, εγωισμός, βία και πολλά αρνητικά αισθήματα και συναισθήματα ‘’βγαίνουν’’ από το καλοπαιγμένο Thrash Metal του συγκροτήματος, όπως μας έχουν συνηθίσει τα 13 χρόνια ύπαρξης τους.
Τι έχουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε εδώ; Μια καλοδουλεμένη ομάδα, φανατική κυρίως του Αμερικάνικου Thrash Metal με φανερές αναφορές σε συγκροτήματα όπως οι Exodus ( κυρίως εποχής Rob Dukes ) αλλά και με ένα πολύ καλό μείγμα ευρωπαϊκού Thrash ( π.χ. Destruction ) και με αρκετά σημεία αναφοράς στους αξιομνημόνευτους Bolt Thrower κ.α. Ένας πολύ δυνατός δίσκος που σε βάζει αμέσως στο πολεμικό κλίμα του με τραγούδια που σίγουρα θα προκαλέσουν μεγάλο πόνο στα διάφορα mosh-pit!! Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη ‘’εντύπωση’’ είναι το πολύ δυνατό μπάσο που δε φοβούνται σε πολλές περιπτώσεις να το αφήσουν να παίζει το ‘’πρώτο βιολί’’ στην ‘’ορχήστρα’’. Οι κιθάρες πολύ καλά δεμένες με τα riffs να ισοπεδώνουν και να παίρνουν κεφάλια στο πεδίο της μάχης, τα drums να ακούγονται σαν…. Τανκ και τα φωνητικά σε πολλά σημεία να μου φέρνουν στο μυαλό τους κυρίους Tom Angelripper ( Sodom ) και Schmier ( Destruction ).
Δε νομίζω ότι αυτή η δουλειά θα περάσει απαρατήρητη, το αντίθετο μάλιστα! Αν και ακόμη είναι πολύ νωρίς, σίγουρα είναι μια απρόσμενα ευχάριστη έκπληξη για την φετινή χρονιά που κατά την ταπεινή μου άποψη έχει ξεκινήσει το ίδιο δυνατά με το 2016 που μας πρόσφερε εξαιρετικές δουλειές στον χώρο. Μπορείτε να βρείτε κάποια δείγματα από αυτή τη δουλειά κα στο youtube, ώστε να καταλάβετε πολύ καλύτερα γιατί ακριβώς μιλάω. Πάντα περίμενα την κάθε τους δουλειά με μεγάλο ενδιαφέρον και αυτό το cd με κέρδισε αμέσως με το πρώτο κιόλας άκουσμα. Είμαι σίγουρος ότι έχουν έρθει για τα καλά να μείνουν και να στερεωθούν σε υψηλές θέσεις σε αυτό το War Thrash Metal που γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλοίμονο στους ηττημένους λοιπόν, γιατί οι Warbringer ανήκουν σίγουρα στους νικητές και παραμένουν το ίδιο επικίνδυνοι και βίαιοι μέσα από τη μουσική τους, χωρίς να λυπούνται ούτε στιγμή τα θύματα τους που σε αυτή την περίπτωση είμαστε εμείς οι ακροατές τους. Ένας αναίμακτος μεταλλικός πόλεμος που νικητές είμαστε όλοι….
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Φαλάγγης