Ημερομηνία δημοσίευσης: 23 Νοεμβρίου 2017
Το (καλό) επικό metal είναι σοβαρή υπόθεση και δύσκολο εγχείρημα, αντίθετα από ό,τι κάποιοι «τουρίστες» στον χώρο δείχνουν να πιστεύουν. Σίγουρα δεν αρκούν τα ψαρωτικά επικά εξώφυλλα, οι προσχηματικά επικοί στίχοι, τα υμνικά ρεφρέν και άλλα αντίστοιχα «τυπικά προσόντα» για να διατείνεσαι ότι παίζεις επικό metal. Ο γράφων, ως αφοσιωμένος οπαδός του είδους, έχει απαυδήσει από τις ορδές «ψευτοεπικάδων» που έχουν παρεισφρήσει δημιουργώντας κορεσμό και αποπροσανατολισμό στο κοινό, και έχει κατασταλάξει στα ουσιαστικά προσόντα και χαρακτηριστικά που «οφείλει», κατά τη γνώμη του, να έχει η επική metal μπάντα - πρότυπο εν έτει 2017.
Πρώτα από όλα, να έχει μεν ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς με το παρελθόν, αλλά να μην αρκείται στον μιμητισμό και την ανακύκλωση. Να φέρει νέες ιδέες και συνθετική τόλμη. Να ντύνει τα τραγούδια της με προσεγμένους στίχους που να ξεφεύγουν από την τυποποίηση και την αφέλεια, χωρίς όμως να παρεκκλίνουν από τις αρχές και τα διδάγματά τού είδους. Ο πολεμικός, βαρβαρικός χαρακτήρας τής μουσικής της να συνυπάρχει με το δραματικό ή λυρικό στοιχείο, αυξάνοντας τη συναισθηματική ένταση και το βάθος. Να αξιοποιεί σωστά τη θεατρικότητα και την ατμόσφαιρα. Τέλος, πάνω απ’ όλα, να έχει πάθος και ικανότητα μετάδοσής του στον ακροατή. Με δεδομένο ότι οι Wrathblade και το “God of the Deep Unleashed” κατέχουν σε πλεόνασμα όλα τα παραπάνω, μπορείτε να δικαιολογήσετε τα ενθουσιώδη σχόλια και τους διθυράμβους που θα διαβάσετε στη συνέχεια της κριτικής.
Λίγο πριν τη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, οι Wrathblade είναι ήδη σεβαστή μονάδα στον χώρο, καθώς από το ντεμπούτο τους έχουν κερδίσει τα κολακευτικά σχόλια και τη στήριξη των underground οπαδών και του μουσικού Τύπου. Τώρα με το “God of the Deep Unleashed” αναμένεται όχι μόνο να διατηρήσουν το fan-base τους, αλλά να το διευρύνουν σημαντικά και να το καταστήσουν ακόμα φανατικότερο και πιο αφοσιωμένο.
Αλλά ας περάσουμε πιο αναλυτικά στο μουσικό κομμάτι. Η μπάντα ουσιαστικά συνεχίζει από εκεί που την αφήσαμε στο ντεμπούτο της. Απόλυτο, σαρωτικό και εμφατικά επικό, metal στα χνάρια των (πρώιμων) Slough Feg, Manilla Road, Doomsword και Manowar. Ένα συγκρότημα πιστό στο πνεύμα και τον ήχο του 80s επικού metal, που όμως δεν χρειάζεται να καταφύγει σε επιδεικτικά ρετρο-ποζεριλίκια για να το αναδείξει ή να το αποδείξει. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε τη σύγκριση με το φοβερό “Into the Netherworld’s Realm”, το “God of the Deep Unleashed” βρίσκει τους Wrathblade να κινούνται με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Από την άλλη όλα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στο παρελθόν βρίσκονται εδώ : τα ιδιαίτερα, θεατρικά φωνητικά του Νίκου Βαρσάμη, που θυμίζουν μεν Scalzi αλλά εμπλουτίζονται συχνά από τους εμβόλιμους πολεμοχαρείς βρυχηθμούς του, τα παντοδύναμα ριφ του βετεράνου Χρήστου Μόσαλου και του Νίκου Σωτηρίου, οι συναρπαστικές αλλαγές στα κομμάτια, το αρχαιοελληνικό μυθολογικό - ιδιαιτέρως δουλεμένο - στιχουργικό υπόβαθρο. Τώρα, όσον αφορά τον συνθετικό τομέα, εδώ δεν υπάρχουν άνισα ή μέτρια κομμάτια. Όλα μοιάζουν να είναι η μετουσίωση σε νότες των ενδόμυχων μουσικών φαντασιώσεων και επιθυμιών του μέσου επικομεταλλά. Και για να προφτάσω την όποια καχυποψία εν τη γενέσει της, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με τρόπο φυσικό και αυθόρμητο από άτομα που έχουν κι αυτά έντονα βιωματική σχέση με το επικό metal αλλά και το απαραίτητο ταλέντο για να υλοποιήσουν το μουσικό όραμά τους. Τέλος, θα ήταν επίσης μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στο εκπληκτικό εξώφυλλο το οποίο δεν αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις και τις διαθέσεις του συγκροτήματος και συνοψίζει περιεκτικά το τι εμπεριέχεται στο “God of the Deep Unleashed”.
Καταλήγοντας, έχω την αίσθηση ότι το “God of the Deep Unleashed” είναι η αναζωογονητική πνοή που χρειαζόταν το είδος και ότι ο απόηχος αυτού του άλμπουμ θα είναι εκκωφαντικός για πολλά χρόνια ακόμα. Το συμπέρασμα είναι πασιφανές και ελάχιστα αμφισβητήσιμο: Οι Wrathblade, μαζί με τους Battleroar, αποτελούν πλέον από κοινού τις ναυαρχίδες του ελληνικού επικού metal και μοιράζονται την «ευθύνη» του ηγετικού ρόλου της σκηνής. Οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας για μια εξίσου μεγαλειώδη συνέχεια τους βαρύνουν τιμητικά.
Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο δίσκος της χρονιάς...
Βαθμολογία: 92/100
Για το Rock Overdose,
The Shadowcaster
Comments
