Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Φεβρουαρίου 2017
Τόπος: Βόλος
Ημερομηνία: Φεβρουάριος 2017
Ώρα: 13:10
(δύο φίλοι συναντιώνται τυχαία στην παραλία του Βόλου)
-Ωπ! Έλα ρε, τι γίνεται;
-Έλα. Όλα καλά, εσύ;
-Καλά μωρέ τα ίδια, όπως τα ‘ξερες. Βιαστικό σε βλέπω.
-Άσε ναι. Έμαθα το πρωί ότι έβγαλαν επιτέλους, μετά από 4 χρόνια, καινούργιο δίσκο οι Yayla. Μόλις τον άκουσα online σε ένα φίλο και τώρα τρέχω σπίτι να πάω να τον πάρω.
-Οι ποιοι;
-Οι Yayla. Τουρκικό Atmospheric /Black συγκρότημα, όπου χειρίζεται όλα τα όργανα ο Τούρκος καλλιτέχνης Emir Togrul.
-Α, τον ξέρω αυτόν. Τις προάλλες διάβαζα στο Rock Overdose την κριτική για τον καινούργιο δίσκο των Viranesir. Εκεί δεν παίζει;
-Ναι ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια είχε επικεντρωθεί στις κυκλοφορίες των Viranesir και των Blliigghhtted και τώρα επιτέλους κυκλοφόρησε καινούργια δουλειά με τους Yayla.
-Πολύ ενδιαφέρον. Και για πες, τι λέει ο δίσκος;
-Άσε, πολύ δυνατός. Ένα ακόμα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό άλμπουμ από τον Emir, ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτα να βγάζει καλές κυκλοφορίες. Για ακόμα μια φορά η παραγωγή είναι τραχιά, με τα φωνητικά να έρχονται από το βάθος, δημιουργώντας μια πολύ ωραία μυστηριώδη ατμόσφαιρα, ενώ η μουσική κυμαίνεται κυρίως ανάμεσα στο Black και στο Doom, είδη που γενικά ταιριάζουν και δίνουν μια ωραία αντίθεση. Στα Black σημεία, πάντως, οι ταχύτητες δεν είναι πολύ γρήγορες, όσο θα περίμενε κανείς, αλλά κυμαίνονται σε πιο mid-tempo ρυθμούς, αν και υπάρχει αρκετή ένταση στον ήχο.
-Black και Doom όπως χρησιμοποιούσε γενικά και στους δίσκους των Viranesir και των Bliigghhtted, έτσι δεν είναι.
-Ναι ακριβώς. Δύο είδη που γενικά τα συνδύαζε με επιτυχημένο τρόπο. Βέβαια, φαίνεται ότι όλη η εμπειρία από τις προηγούμενες κυκλοφορίες των Viranesir και των Bliigghhtted έχει εισχωρήσει στη μουσική αυτού του δίσκου. Για παράδειγμα η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στο δίσκο είναι εξαιρετική, ενώ και τα πλήκτρα έχουν πλέον σημαντικό ρόλο, πλήκτρα που δεν ακουγόντουσαν τόσο στους παλαιότερους δίσκους των project του Emir. Τώρα, όμως, βρήκαν το δρόμο τους και στους Yayla, και μάλιστα με πολύ ωραίο τρόπο, αφού σε συνδυασμό με τα αργά Doom σημεία, τα σκοτεινά και απόκοσμα φωνητικά, και την υπέροχη ατμόσφαιρα, δημιουργείται πολλές φορές μια φανταστική απόκοσμη αίσθηση. Και αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο σε κομμάτια, όπως το “Rats”, όπου οι μυστηριώδεις μελωδίες, σε ταξιδεύουν μακριά, ενώ σε τραγούδια, όπως το “Pastorale” και το “They are Loosing you from me”, η μουσική βγάζει μια υπέροχη θλίψη και μελαγχολία.
-Από ότι μου λες, φαίνεται φοβερός ο δίσκος.
-Και είναι. Θα έλεγες ότι μετά από τόσα χρόνια και μετά από τόσους δίσκους, θα είχε χαθεί η έμπνευση και ότι ο Emir θα είχε πέσει σε μια αίσθηση επανάληψης. Όμως με το “Pa.sto.rale” διαψεύδει τους πάντες και μας χαρίζει ένα φοβερό σκοτεινό και ατμοσφαιρικό δίσκο. Όσοι παρακολουθούν την πορεία του θα πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσουν το συγκεκριμένο δίσκο. Δεν θα το μετανιώσουν.
-Ωραία, οπότε για να μη το μετανιώσω κι εγώ, πάω να τον πάρω.
-Και πολύ καλά θα κάνεις. Πάρε με να μου πεις πως σου φάνηκε.
-Έγινε! Τα λέμε.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
