"O καλύτερος φίλος του ανθρώπου... είναι το Book Of Shadows II"
...Η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή που άκουσα το πρώτο κομμάτι 'teaser' που δημοσίευσε ο Zakk Wylde, το "Sleeping Dogs", ήξερα ότι θα έπρεπε να περιμένω έναν πανέμορφο δίσκο. Λίγες μέρες αργότερα άκουσα ακόμα 2 τραγούδια του δίσκου, τα "Autumn Changes" και "Tears Of December", από μια εμφάνιση του Zakk σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Και από εκείνη τη στιγμή η αγωνία ξεκίνησε να με διακατέχει. Τα άκουγα ξανά και ξανά, πριν κοιμηθώ και αφού ξυπνήσω. Ένα μήνα τώρα ακούω μόνο Zakk Wylde. Μετά ήρθε και το "Lost Prayer" στο Spotify! Από τις 22 χιλιάδες φορές που έχει ακουστεί το τραγούδι, οι 5 χιλιάδες είναι δικές μου, σίγουρα. Πριν μια βδομάδα είχα στα χέρια μου το "Book Of Shadows II" στα χέρια μου, και από τότε δεν έχω σταματήσει να το ακουω. Το "Lost Prayer", επίσης, είναι ένα από τα 14 καλυτέρα τραγούδια του δίσκου. 16 είναι συνολικά, αλλά τα 2 είναι εκτελέσεις με πιάνο και τη φωνή του Zakk μονάχα.
Η σύνθεση σε κάθε κομμάτι είναι λίγο πιο συνθέτη από τον πρώτο δίσκο, τα περισσότερα σόλο είναι απλά και με απίστευτο χαρακτήρα. Ξέρουμε όλοι τον Zakk Wylde από τις εμφανίσεις του με του BLS για την απίστευτη ταχύτητα που έχει αναπτύξει στο λαιμό της κιθάρας του και ξέρουμε ότι τα 10λεπτα αυτοσχέδια σόλο του δεν είναι και τα πιο δημιουργικά, αλλά είναι σίγουρα επικά και γαμάτα. Συνεχίζω λέγοντας πως η φωνή του σε αυτό δίσκο ακούγεται διαφορετική, πιο ώριμη, πιο γεμάτη και πιο συναισθηματικά φορτισμένη. Οι στίχοι για αυτό τον δίσκο θεωρώ πως είναι θησαυρός για κάποιον που μπορεί να ταυτιστεί και να καταλάβει το μήνυμα ή την ιστορία που διηγείται ο Zakk.
Στο "Book Of Shadows II" δεν ακούμε τόσο πολύ την ακουστική κιθάρα που χαρακτήριζε το πρώτο Book Of Shadows και δεν ακούμε σχεδόν καθόλου το αγαπημένο Wha-Wha πετάλι του Zakk στα σόλο του. Ακούμε ηλεκτρική κιθάρα με καθαρό ήχο, ακούμε πιάνο και ακούμε και αρμόνιο. Περιττό να αναφέρω το γεγονός πως η ποιότητα του δίσκου είναι έτη φωτός μπροστά. Το mixing είναι σχεδόν τέλειο, με απόλυτη ισορροπία στις εντάσεις των οργάνων και των φωνητικών. Πάντως, κάποια από τα κομμάτια που έχουν μεγάλη χρήση ακουστικής είναι το "Useless Apologies", απλής κατασκευής τραγούδι με ανοιχτές συγχορδίες σε συνδυασμό με τον πανέμορφο ήχο του οργάνου χάμοντ και το τραγούδι "The Levee", που στο κομμάτι αυτό επικρατεί ένα κλίμα western rock, με χαμηλό τέμπο και χωρίς πολλές κορυφώσεις. Θα έλεγα πως είναι το κατάλληλο τραγούδι για να ακούσει κανείς όταν είναι στις διακοπές του με θεά το ηλιοβασίλεμα...
Ήξερα από το “Book Of Shadows I”, που το άκουσα πρώτη φορά στα 15 μου χρόνια, ότι ο Zakk Wylde έχει και αυτή την πλευρά της ευαίσθητης δημιουργίας και της ικανότητας να σε ταξιδέψει με την όχι τόσο άψογη φωνή του, αλλά με το συναίσθημα που σου βγάζει η χροιά της, και με αυτήν τη 'μελαγχολική', που έχει την ικανότητα να γράψει. Σήμερα, 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου Book Of Shadows, κυκλοφόρησε το "Book Of Shadows ΙΙ". Ναι. 20 χρόνια μετά ο Πάτερ Zakk Wylde κατάφερε να με κάνει να δακρύσω σχεδόν σε κάθε τραγούδι.
Από την κορυφή του δίσκου, στην τρίτη θέση θα βρούμε το "Lay Me Down", το τραγούδι που θα έλεγα ότι χαρακτηρίζει αψογά τον όλο χαρακτήρα του δίσκου. Στο τραγούδι αυτό ακούμε τον Zakk να τραγουδάει τους στίχους του που βγάζουν ένα προστατευτικό χαρακτήρα, ένα τραγούδι για κάποιον που θα θυσιαζόταν για κάποιο αγαπημένο το πρόσωπο. Και σαν να μην έφταναν τα λόγια, έρχεται και η σολάρα. Το σόλο 50 δευτερολέπτων το οποίο λέει σχεδόν όσα λόγια λέει και το τραγούδι από μόνο του. Είναι επίσης το σόλο που περιμένει κάποιος από τον Zakk Wylde, πανέμορφη μελωδία και απίστευτη μαεστρία στην ταχύτητα του... Και αφού δακρύσετε από το τραγούδι θα έρθει Zakk και θα σας μαζέψει τα δάκρυα, όπως λέει ο ίδιος, "Lay me down upon your darkness. Lay me down upon your fears. Lay me down accross the waters. Ill Gather all your tears." Στα επόμενα 2 τραγούδια του δίσκου, το "Lost Prayer" και το "Darkest Hour" , θα ακούσουμε επίσης καταπληκτικά λόγια, ταξιδιάρα μουσική και σόλο παρόμοιου ύφους.
Όσο μεγαλώνει αυτός ο άνθρωπος γίνεται καλύτερος στη μουσική του, τον έχουμε ακούσει να μιλάει για το πως πρέπει να ξεφεύγουμε από την ΄βαριά' μουσική μερικές φορές και να κάτσουμε να γρατζουνίσουμε καμία ακουστική κιθάρα η πιάνο. Λέει πως κάτι τέτοιο ξεκλειδώνει κάποια όμορφα μονοπάτια σύνθεσης. Ακούμε το τραγούδι "The King" και καταλαβαίνουμε αυτό ακριβώς που είπε. Αυτός έγραψε και το "Funeral Bell" και το "Suicide Messiah", αυτός έγραψε και το προαναφέρον κομμάτι, το "Tears Of December" και το "Lost Prayer" στις πιάνο εκδοχές τους. Έγραψε επίσης το "Forgotten Memory", δεν λέω για το ήρεμο κλίμα, αν ακούτε το δίσκο έχετε καταλάβει ότι όλος ο δίσκος είναι ο ορισμός της ηρεμίας, της αρμονίας και της γαλήνης, θα πω όμως πως είναι ένα τραγούδι που σε ταξιδεύει λίγο σε εποχές Eric Clapton και Elton John με τον κάπως Blues χαρακτήρα του.
Στη συνέχεια του δίσκου θα ακούσουμε τα 2 τραγούδια που είναι κάτι σαν ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, ένα ταξίδι 20 ετών. Το "Yesterday's Tears" και το "Harbors Of Pity" είναι τα δυο κομμάτια που θυμίζουν κάτι από το πρώτο Book Of Shadows, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο, τα τραγούδια παραμένουν στα πλαίσια του νέου δίσκου αλλά έχουν κάτι στο ρυθμό τους που τα συνδέει με το παρελθόν. Μια μελαγχολία δημιουργεί όλος ο δίσκος έτσι κι' αλλιώς. Ακόμα και ο τίτλος του, Το Βιβλίο Των Σκιών, ακούγεται λες και είναι ένα βιβλίο με ξόρκια. Μπορεί να μην έχει ξόρκια και συνταγές για φίλτρα, έχει σιγουρά όμως την μαγεία που σε κάνει να νιώσεις, ναι απλά να νιώσεις. Και έχει και τη δύναμη να σε πάρει μαζί του και να σε ταξιδέψει, κάτι που σπάνια μπορεί να κάνει ένας solo δίσκος...
Το "Book Of Shadows II" είναι ένας δίσκος που μπορεί να γίνει φίλος σου. Είναι ο δίσκος που θα σου κάνει παρέα με τον καλύτερο τρόπο, και θα σε ταξιδεύει με την μουσική του. Μουσική διάρκειας 75 λεπτών. Και αν τελειώσει ο δίσκος, θα ξανά μπει από την αρχή, και θα σε ταξιδέψει με τον ίδιο και πανέμορφο τρόπο. Μπορεί να λέγεται "Το Βιβλίο Των Σκιών" αλλά το μόνο που μπορεί να φέρει αυτός ο δίσκος στη ζωή σου είναι φως, δάκρυα χαράς από την αρμονία που επικρατεί στο μουσικό περιβάλλον του και χαμόγελο, χαμόγελο επειδή ζούμε στην εποχή που ο Zakk Wylde βρήκε την έμπνευση για να γράψει αυτό τον δίσκο...
Βαθμολογία: 94/100
Για το Rock Overdose,
Αντώνης Σαρμάς
Comments
