Είναι ωραίο το συναίσθημα να γνωρίζεις μέσα σου προκαταβολικά ότι θα πας σε μία συναυλία και θα περάσεις καλά! Η τρίτη Παρασκευή του Γενάρη γέμισε με το παραπάνω αυτό το συναίσθημα σε όσους βρέθηκαν στην πρώτη από τις δύο συνεχόμενες εμφανίσεις του “Θείου Νώντα” με τους “Γεια σου ρε Τάκη” στον ιστορικό συναυλιακό χώρο του Κυττάρου.
Την βραδιά άνοιξαν οι Thee Holy Strangers οι οποίοι δεν πιστεύω να χρειάζονται συστάσεις πια. Με ένα ζεστό γεμάτο ήχο από την αρχή μας ταξίδεψαν σε rock, blues, garage, americana ήχους με κομμάτια από τα δύο album τους “Thee Holy Strangers” και “Diary of the Shadow”. Ο Αλέξης Καλοφωλιάς στην κιθάρα/φωνή και ο Ανδρέας Λάγιος στο μπάσο ήταν σε μεγάλα κέφια και η βελούδινη soul φωνή της Φλώρας Ιωαννίδη συνδυαζόταν αρμονικά με τον Αλέξη. Ο Κλέων Αντωνίου στη δεύτερη κιθάρα ήταν καταπληκτικός και φυσικά στα τύμπανα ο “Μάγος” Κώστας Χρυσόγελος έδινε το ρυθμό με πάθος. Η ενέργεια που μας μετέφεραν μέσω του αστικού και κάποιες στιγμές μελαγχολικού blues/rock ήταν μοναδική και θεωρώ ότι ήταν μία από τις πιο δυνατές εμφανίσεις που έχουν κάνει.
Ακολούθησαν οι Απροσάρμοστοι με νέα σύνθεση και νέο όνομα για να μας δώσει δυνατές δόσεις rock n roll. Οι Απροσάρμοστοι 2.1 όπως λέγονται πια, ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν με το “Welcome to the Show” και ο ήχος ήταν εκπληκτικός από την αρχή. Το group του “Πρίγκιπα” Παύλου Σιδηρόπουλου αποτελείται από δύο παλιά μέλη, τον Οδυσσέα Γαλανάκη στην κιθάρα και τον μπασίστα Αλέκο Αράπη και δύο νέα, τον Μπάμπη Χινκιάμη στη φωνή και τον Βασίλη Κασκαμπά στα τύμπανα. Ακολούθησαν κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο τους με τίτλο “Tι Περιμένεις”, την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά, μετά από 33 χρόνια, χωρίς τον Παυλάρα. H μπάντα ήταν εκπληκτική και δεμένη, δεν έπεσε νότα κάτω και ο Μπάμπης ήταν πολύ καλός τόσο σαν φωνάρα, όσο και σαν performer. Το show τους τέλειωσε με το “Rock n Roll στο κρεβάτι” που προκάλεσε πανζουρλισμό στο κοινό όπως ήταν αναμενόμενο. Οι εντυπώσεις που μου άφησαν ήταν εξαιρετικές και ανυπομονώ να τους ξαναδώ σύντομα.
Ήταν δέκα λεπτά πριν τις δώδεκα και είχε έρθει η μεγάλη ώρα του “Γέροντα Παλούκιου του Μουσικλή”, κατά κόσμο Δημήτρη Πουλικάκο, πλαισιωμένος από μία διμοιρία μουσικών με τον τίτλο “Γειά σου ρε Τάκη”, οι οποίοι είναι οι ρεμπετορολλίστες: Βασίλης Σπυρόπουλος (ηλ. κιθάρα, φωνητικά) , ο Βαγγέλης Χάνος (ηλ/ακ. κιθάρα, φωνητικά), ο Γιώργος "Pfeffer" Πιπέρης (ηλ. κιθάρα, φωνητικά), ο Κώστας "Choir master" Κούβδος (slide κιθάρα, φυσαρμόνικα), ο Χαράλαμπος "Μπάμπης" Παρίτσης (ηλ. βιολί), η Αφροδίτη "Τίτη" Ρήγα (πλήκτρα, κρουστά, φωνητικά), ο Ντίνος "Zoom" Ζούμπερης (μπάσο), ο Κωστής Βαζούρας (σαξόφωνο), η Θέκλα Τσελεπή (ντέφι,) και ο Παναγιώτης "Τσίκο" Κατσικιώτης (τύμπανα).
Καθήμενος ο Γέρο Μήτσος σε μία καρέκλα στο κέντρο της σκηνής με μεγάλη όρεξη αναφώνησε “Είθε ο νέος χρόνος να είναι μια γιορτή και ο παλιός να πάει να γαμηθεί” και ξεκίνησε με τους Τάκηδες ένα τρίωρο μουσικό ταξίδι που είχε όλα τα γούστα σε ελληνικούς και ξένους rock και blues ρυθμούς. Ανάμεσα στα κομμάτια ο Μητσάρας σχολίασε διάφορα θέματα της επικαιρότητας (και όχι μόνο) με το δικό του σαρκαστικό αθυρόστομο χιούμορ. Ο Δημήτρης τη συγκεκριμένη βραδιά την αφιέρωσε στη Μαρία Αριστοπούλου και στη Μάρθα Μαυροειδή που απουσίαζαν λόγω ασθένειας. Οι guest τη βραδιάς Μανώλης Μητσιάς (φωνή), Αλέξης Καλοφωλιάς (φωνή) και Αλέξανδρος Μυλωνάς (στα πλήκτρα) τίμησαν με την παρουσία τους τον φίλο τους σε μερικά τραγούδια και οι στιγμές ήταν πολύ συγκινητικές. Στο κοινό, πολλά ζευγάρια προχωρημένης αλλά και νεαρής ηλικίας ήταν αγκαλιασμένα και κουνιόντουσαν χαλαρά στο ρυθμό και παλμό που τους έδινε ο Μήτσος και ο Τάκης. Αρκετοί ήταν που ζήτησαν να πει το “Yπάρχω”, το “Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη”, το “Σούπερμάρκετ” αλλά ο Δημήτρης δεν έκανε το χατίρι. Η ώρα είχε πάει τρείς παρά και αρκετός κόσμος είχε φύγει γιατί απλά δεν άντεχε όρθιος τόσες ώρες (μετά από μία εξουθενωτική για τους περισσότερους εβδομάδα), αλλά όσοι πιστοί έμειναν ως το τέλος φώναζαν συνέχεια “άλλο ένα, άλλον ένα”. Τότε ο Μήτσος απάντησε: “Δεν έχει άλλο, αύριο πάλι”. Τότε λοιπόν ακούστηκε το “Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη” με το κοινό να τραγουδάει εκστασιασμένο.
Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι ένας γνήσιος ροκάς, αλλά πάνω από όλα είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης. Ο ίδιος έχει ορίσει την έννοια του καλλιτέχνη ως εξής: “Ο πραγματικός καλλιτέχνης πρέπει να ‘χει αλητεία μέσα του και να ‘ναι ελεύθερος άνθρωπος. Χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει Τέχνη”. Αυτήν την τέχνη μας πρόσφερε εκείνο το βράδυ λίγες μέρες πριν τα 81 γενέθλιά του. Γιατί ο “Θείος Νώντας” ξέρει! Να σαι καλά Μητσάρα να σε απολαύσουμε πάλι!
“Να ζήσεις Μητσάρα και Χρόνια Πολλά
Τραγούδια να παίζεις και να ΄σαι καλά
Παντού να σκορπίζεις της καύλας το φως
και όλοι να λένε να ένας Αοιδός!”
Για το RockOverdose,
Νικόλας Καλογήρου
Comments
