H Κυριακή 13 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους σήμαινε για αρκετούς την πραγματοποίση μιας πραγματικά σπουδαίας συμμαχίας. Ελληνογερμανικής μάλιστα, καθώς οι Primal Fear με τον Gus G. και τους Terra IncΩgnita και The Silent Rage θα έκαναν γερό ποδαρικό, για τον γράφοντα, στο συναυλιακό 2019 με δυναμικό και μελωδικό heavy/ power και επικό metal, με τους Γερμανούς headliners να παίζουν στη χώρα μας, 17 και πλέον χρόνια από τις τελευταίες τους συναυλίες.
Πρώτοι λοιπόν οι The Silent Rage, έχοντας 35 λεπτά στη διάθεσή τους για να παρουσιάσουν το υλικό τους. Σύγχρονο power metal από τους Αθηναίους, με αρχηγό το Νίκο Σιγλίδη σε κιθάρα και δεύτερα φωνητικά, να πλαισιώνει τον βασικό τραγουδιστή Μιχάλη Ρινακάκη. Κατέθεσαν στο σανίδι τις εμπειρίες που συλλέγουν από το 2006, δίνoντας παλμό στο fan base των 15-20 ατόμων που τους παρακολούθησαν από τις πρώτες σειρές, αλλά και σε όσους έρχονταν ακόμα στο Κύτταρο. Με το διάδοχο του “The Deadliest Scourge” να αναμένεται κάποια στιγμή μέσα στο τρέχον έτος, οι The Silent Rage άρπαξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε, μεγαλώνοντας σταδιακά το όνομά τους. Στο τέλος δε, κατέβηκαν και παρακολούθησαν τους Primal Fear με τον υπόλοιπο κόσμο σαν σωστοί οπαδοί του ιδιώματος.
Aκολούθως, τη σκυτάλη πήραν οι Terra IncΩgnita. Με τον ίδιο χρόνο στη διάθεσή τους, η μπάντα απέδωσε κλασσικό, μελωδικό heavy metal με επικά και ατμοσφαιρικά στοιχεία στις συνθέσεις της. Ο ήχος τους είναι ξεχωριστός λόγω της προσθήκης σκοτεινών και λυρικών θεμάτων στα κομμάτια τους από το “Fragments Of A Ruined Mind” του 2017, το οποίο αποτελεί και τον τελευταίο τους δίσκο. Δραστήριοι, παρόλη τη μικρή σκηνή (πενταμελής μπάντα γαρ) και με ηγέτη τον χαρισματικό νεοϋορκέζο frontman Billy Vass στα φωνητικά, οι Terra IncΩgnita έκαναν ελιγμούς σε διάφορα παρακλάδια του metal, όντας προσεκτικοί και καταφέρνοντας να τα αναμειγνύουν όλα ομαλά. Καλύτερη και πιο μεγαλειώδης στιγμή τους το “Terra Incognita” (αν δεν κάνω λάθος) από το, προ-επταετίας παρθενικό τους LP, “Barren Land” . Επίσης άξιοι.
O πρώτος από τους δύο headliners της βραδιάς, άκουγε στο όνομα Gus G., χωρίς όμως να είναι μόνος του. Ο Felix Bohnke των Edguy, Avantasia και ο Dennis Ward των Khymera, Pink Cream 69, Place Vendome, Sunstorm και Unisonic, σε ντραμς και μπάσο αντίστοιχα, πλαισίωσαν τον δικό μας Κώστα Καραμητρούδη για μια δυναμική εμφάνιση στα πλαίσια της περιοδείας για το περσινό “Fearless” και με ένα τεράστιο πανό να στολίζει τη σκηνή. H ηχητική ποικιλία είναι αυτό που χαρακτηρίζει τις εμφανίσεις του Gus, είτε σόλο, είτε με Firewind.
Το καταλαβαίνει κάποιος ακούγοντάς τον να σολάρει σαν πραγματικός βιρτουόζος στο “Thrill of the Chase” ή να ροκάρει διασκευάζοντας Thin Lizzy, ακόμα και το “Money for Nothing” των Dire Straits. Ο Ward έδινε και ζήταγε περισσότερο παλμό στο ρεφρέν του “I Am The Fire” από τον ομώνυμο δίσκο του 2014, ενώ ο Σαλονικιός Κώστας απολάμβανε την αποθέωση που του προσέφερε το αθηναϊκό κοινό απλόχερα. Μετά από μιάμιση ώρα έκλεισαν με το “The Quest”, χαρίζοντας στο, σχεδόν γεμάτο, Κύτταρο στιγμές γρήγορου, μελωδικού power αλλά και κλασσικού metal, με άψογο ήχο και φωτισμό.
Και λίγο μετά τις 10.30, ήταν η σειρά των Primal Fear. Με το πολύ καλό “Apocalypse” στις αποσκευές τους μας επισκέφθηκαν οι Γερμανοί των Ralf Scheepers και Mat Sinner (αληθινό όνομα Matthias Lasch), έχοντας προβάρει 14 οπλοπολυβόλα για να παρουσιάσουν. Μετά από ένα σύντομο intro, η μπάντα μπήκε με το “Final Embrace”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους, με δυνατό και ευκρινή ήχο. Μοναδική ίσως παρατήρηση, τα λίγο χαμηλά στη μίξη φωνητικά του Ralf στα πρώτα κομμάτια, κάτι που διορθώθηκε μετά. Ένας Ralf ορεξάτος, χαμογελαστός, με τεράστιο εύρος φωνητικών ικανοτήτων (παρά την εμφάνισή του στη συμπρωτεύουσα το Σάββατο), μιλώντας ελληνικά αρκετές φορές, απευθυνόμενος στο κοινό.
Με το βάρος να δίνεται στον τελευταίο τους δίσκο, οι Γερμανοί επισκέφθηκαν την πλειοψηφία της δισκογραφίας τους και παρουσίασαν συνθέσεις όπως τα “Blood, Sweat & Fear”, “Under Your Spell”, “The End Is Near” και “Face the Emptiness” μεταξύ άλλων. Ο Scheepers κουμαντάρει και προπονεί εκπληκτικά τη φωνή του, όπως και τα μούσκουλά του, χαρίζοντας ερμηνείες γεμάτες πάθος στο “King of Madness”, συγκίνηση στο “Fighting The Darkness” (έστω και χωρίς την Pamela Moore όπως το “Live In The USA”) και δυναμισμό μαζί με αγάπη για το αληθινό, μελωδικό power metal στο “Nuclear Fire”.
Ξεχωριστή στιγμή φυσικά, η εκτέλεση του ανθεμικού “Metal Is Forever” από το “Devil's Ground”, με ταυτόχρονη συμμετοχή όλης της μπάντας και του κοινού. Ο δε Mat στο μπάσο, προέτρεπε ακόμα και τον κόσμο στον εξώστη να συμμετέχει με χέρια και φωνές στο ρεφρέν. Οι απαραίτητες ανάσες πάρθηκαν στη μπαλάντα του “When Death Comes Knocking”, ενώ ελάχιστα οι ταχύτητες ανέβηκαν στο “Hounds of Justice”, με το κοινό να μην ξεφεύγει ιδιαίτερα στις εκδηλώσεις του. Κατά τις 12, οι Primal Fear άφησαν προσωρινά το σανίδι και επέστρεψαν για την αποφώνηση παίζοντας το λατρεμένο “Chainbreaker” στο encore τους.
Setlist:
- Final Embrace
- In Metal We Trust
- Blood, Sweat & Fear
- Face the Emptiness
- Hounds of Justice
- The Ritual
- Under Your Spell
- Nuclear Fire
- Fighting the Darkness
- King of Madness
- The End Is Near
- When Death Comes Knocking
- Metal Is Forever
Encore:
- Chainbreaker
Θριαμβευτικά έκλεισε λοιπόν ένα ωραιότατο κυριακάτικο βράδυ, που σε καμία από τις 4 μπάντες δεν έκανε κοιλιά, με καλή μουσική από την ελληνογερμανική συμμαχία που αναφέραμε και στην αρχή, περιμένοντας την επόμενη φορά πλέον που ευχόμαστε να μην καθυστερήσει 17 χρόνια πάλι.
Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Ιωάννης Λιβανός
Comments
